รถประจำทาง มุมมองที่สี่ (1)

ดอกมะลิสีขาว กับหนุ่มสาว ในวันแม่ พจนารถ ๓๒๒ ตาแก่ฅนนั้น มะงุมมะงาหรา ขึ้นบันไดรถเมล์ สายที่รอมาตั้งนานร่วม ครึ่งชั่วโมง ครั้นเมื่อยันตัวกับบันไดรถ ขึ้นมาได้ ก็จึงหันหน้าไปทางท้ายรถ เผื่อว่าจะยัง

ไม่มีอะไรค่ะแค่มาเล่าให้ฟัง วันนี้ตื่นสาย รีบมากต้องไปขายของ มายืนรอรถ รถเมล์ รถตู้ อะไรก็ได้ถ้าคันไหนมาก่อน ขึ้นหมด มองเห็นรถเมล์ฟรีวิ่งมาคันเดียว ในใจก็คิดมาเร็วดีสงสัยไม่สายแน่ๆ แต่พอใกล้ถึงป้า

เพราะขับรถแล้วหัวร้อน เวลาโมโห เราจะจัดการอารมณ์ตัวเองอย่างไร รวมถึงโมโหในทุกๆสถานการณ์ด้วย อาจยาก เพราะเป็นนิสัยหัวร้อนไปเสียแล้ว ปัญหาจะไม่เกิด ถ้าเริ่มต้นจากการเลี้ยงดูที่ดี ถ้าเด็กถูกฝึกมาแต่เล

ประมาณหกโมงเย็นของวันนนี้...... ฉันกับเพื่อนๆอยู่ที่อนุเสาวรีย์กำลังจะหารถกลับที่พัก ที่พักมีรถเมล์ 2 สายที่ผ่าน สายแรกมา 3 รอบฉันตัดสินใจไม่ขึ้นๆๆๆๆๆๆตลอดเหมือนมันรู้สึกแปลกเลยไม่ขึ้นแม้มันจะมาตั้ง 3

ไม่ได้ยึดหลัก ฉันทลักษณ์ ตรงเป๊ะ  หรือแปลความหมายของเพลงโดยตรงเป๊ะ แต่......ไปตามอารมณ์พลุ่งพล่าน เท่านั้น  เพลงเอามาประกอบเท่านั้น  เด้อ กลางคืนอันยาวนาน..... ร้อนนี้ เธอจากไป จากไป

เรื่องมีอยู่ว่า เพิ่งเลิกงานช่วงเช้านั่งรถเมล์กลับบ้าน หลังจากลงที่ป้ายรถเมล์คนอื่นก็ข้ามถนนไปขึ้นเรืออีกฝั่ง เราก็โบกวินฝั่งตรงข้ามให้ข้ามมารับเราตามปกติจากนั้นก็ก้มเล่นโทรศัพ เงยหน้าขึ้นมาเห็นวินยกม

เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนี้ขึ้นรถเมล์กลับบ้านตามปกติคนไม่แน่นมากยืนเกาะราวพนักพิงได้สบายๆ (เนื่องจากจขกท สูงแบบประหยัดเลยโหนราวไม่ถึง) พอถึงป้ายรถเมล์ที่หนึ่งก็มีมนุษย์ป้าคนที่1 ขึ้นรถมาและก็เร็วดั่งพาย