ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

วันนี้ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ บนทางฝันที่ยังมีขวากหนาม แม้ลำบากแต่ใจยังงดงาม เพราะทุกความพยายามมีเธอรอ ไม่ใช่เพียงคำรักที่พูดง่าย แต่คือหมายจะสร้างฝันให้พอ ให้เธอได้ยิ้มอย่างสุขสอ เมื่อวันหนึ่งที่เราสองอ

0 หมายโอบเอื้อมเอารักจำหลักจิต จนเฝ้าคิดเฝ้าคอยละห้อยหา จ่อมจมด้วยหอมหวาน .. แห่งมารยา พร้อมแรงอาวรณ์ช่วง .. โหม-ห้วงใจ 0 และเพื่อว่า .. ใจหนึ่งเมื่อซึ้งหนัก จะเกินกักกุมขวัญ .. เมื่อสั่นไหว ย่อมเผยคว

ดวงบุหลันขวัญฟ้าจารวี ร่ายวลีวาบไหวดั่งไฟฝัน เห่บทตอนอ้อนคำมาจำนรรจ์ กานท์กลอนกลั่นสรรสร้อยถ้อยหลั่งริน จะกอบเมฆม่านฟ้ามาประดิษฐ์ เนรมิตสกาวหาวห้วงศิลป์ โปรยน้ำค้างต่างเพชรพลอยไพลิน เบื้องบุรินทร์ถวิ

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

ตถาคตวิหารธรรม การอยู่แบบ “พระพุทธเจ้า พระอรหันต์และพระเสขะ (ผู้ยังฝึก) พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า อานาปานสติ คือ วิหารธรรมขั้นสูงสุด ทั้งของพระเสขะ (ผู้ยังฝึก) และพระอรหันต์ พระพุทธเจ้าตรัสเรื่อง

๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา