หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา
กระทู้สนทนา
กลอนรัก
บทกวี
แต่งกลอน
ไม่หรอก...น้ำตา
ไม่หรอก...ไม่ฟูมฟาย
ไม่หรอก...ความปวดร้าว
ไม่หรอก...ความคิดไม่ดี
ณ วันนี้
ชีวิต...เดินทางมาไกล
ฟ้า...ยังเป็นสีฟ้า
ฝัน...ยังคงยึดมั่นในความฝัน
ลมหายใจ
ยังอุ่นไออยู่เสมอ
หน้าที่ต้องดูแล
ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา
แม้บางครั้ง...จะมีน้ำตา
ไม่หรอก...ฉันไม่ฟูมฟาย
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
🌿 เงาแห่งวันเวลา
๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา
กิรติ
🌾 กลอนชีวิต — ทางเดินแห่งแสงและเงา
๑. ชีวิตนี้คือทางกลางฟ้ากว้าง บางคราฝนบางคราฉ่ำบางคราฝัน เคยร้องไห้เคยยิ้มเคยจาบัลย์ แต่วันนั้นก็สอนให้เราเดิน ๒. บางหนทางทอดไกลไร้แสงดาว &ems
กิรติ
“เสียงของกวีที่ยังเงียบอยู่”
เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ
กิรติ
พระพันปี เสด็จสวรรค์ สู่ชั้นฟ้า
น้อมรำลึก สำนึกบุญ คุณพระแม่ ยิ่งยศแผ่ แก่ชาติ พิลาสแสน น้ำตาตก พสกริน ทั่วดินแดน ทุกเขตแคว้น น้อมส่ง องค์พันปี เสด็จสู่ อัมพรสวรรค์ ณ ชั้นฟ้า เหล่าประชา จงรัก พระศักดิ์ศรี "สิริกิตติ์" สถ
ครูไผ่ เมืองคอน
ขอขอบคุณในมิตรภาพนักกลอน
ขอบคุณมิตรไมตรีที่ยื่นให้ อบอุ่นใจดั่งแสงแห่งสุริย์ฉาย ถ้อยอักษรพริ้มพร่างกลางมิวาย หลอมดวงหมายเป็นหนึ่งในกวี ร่วมสืบศิลป์ถิ่นไทยในคำกลอน ร่วมสั่งสอนร้อยรัดถ้อยความศรี แม้นผู้เขียนเพิ่งก้าวสู่เวที จะ
กิรติ
🌙 กลอน — แสงเศร้าในหัวใจ
ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู
กิรติ
🌙 เงาเรือนข้ามคลอง
แสงสุดท้ายคล้อยต่ำค่ำใกล้เร้น ลมเย็นเล่นริ้วน้ำระยับฝัน คลื่นกระทบไม้เก่าดังรำพัน บ้านตรงนั้นนิ่งเงียบเยียบทั้งเรือน เถาวัลย์เลื้อยคลุมชายชายคาเก่า เหมือนโอบเงาอดีตไว้ไม่เลือน หน้าต่างปิดแง้มค้างกลาง
กิรติ
กลอนสุภาพถวายอาลัย
รัตติกาลนิ่งงามดั่งความฝัน เดือนสวรรค์ส่องฟ้าดั่งแม่หล้า แสงแห่งรักทาบทั่วทุกพารา อบอุ่นค่ำกลางหล้าดั่งอ้อมกร พระเมตตาสถิตเหนือเมฆหมอก ดั่งแสงออกนำไทยให้ถาวร ทรงเหนื่อยแทนราษฎร์ทุกบทตอน แต่พระกรยังโอ
กิรติ
⚓ กลอนสิบ — ชายเรือผู้ใคร่พัก
สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี
กิรติ
“ใต้แสงเดิม…ที่ไม่มีเธอ”
เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่
กิรติ
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
กลอนรัก
บทกวี
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา