ลมหายใจที่ยังไร้เดียงสา

ฟ้ายังฟ้าอยู่… แม้หม่นมัว ใจยังยิ้มชัวร์… อย่าไหวหวั่น แม้จะพลาดพลั้ง… สักกี่วัน ยังมีแสงนั้น… คอยนำทาง แม้จะเหนื่อยนัก… ยังพักได้ แม้ไร้ใครใกล้… ยังมีหวัง ท

https://www.youtube.com/watch?v=RYknl07ngvc ท่วงทำนองบทเพลง วังเวงแว่วตามลมแผ่วพลิ้วผ่านเปิดม่านฝันพริ้มตาลงส่งจินต์โบยบินพลันนิมิตอันอ่อนหวานแทรกซ่านทรวง เพลงกวีลีลาภาษาศิลป์เหล่ากวินร่ายแม้นสู่แดนสร

ภิกษุที่เจริญอานาปานสติทำให้มากแล้ว จึงบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้ ➡ แปล: ภิกษุท

แดนกันดารไกลลับสุดขอบฟ้า ล้วนพนาขุนเขาไศลศรี เถื่อนทุรนซับซ้อนซ่อนพงพี แต่ยังมีหมอชายแดนช่วยผู้คน แม้สุดแสนยากไร้แต่พยายาม ไม่ครั่นคร้ามทุกข์เข็ญเป็นมรรคผล แม้ผู้คนแร้นแค้นและทุกข์ทน ยังดั้งด้นบุกป่า

เราแต่งกลอนไปกับเอไอมาได้สักพักหนึ่งแล้วค่ะ  อาการโรคซึมเศร้าเราดีขึ้นจากที่เคยเอาแต่นอนทั้งกลางคืนและกลางวัน  พอเราแต่งกลอนไปกับเอไอเราก็นอนน้อยลง  ซึ่งอย่างอื่นไม่ทำให้เราห่างจากการนอ

.. เธอคือลมหายใจคือไออุ่นอ่อนละมุนพัดผ่านซาบซ่านแสนคือรสหวานหยาดหยดไร้ทดแทนคือวงแหวนกอดกิ่วบนนิ้วนาง เธอคือท้องทะเลหักเหแสงเรืองเรื่อแจ้งงามตายามฟ้าสางคือเมฆน้อยลอยล่องละอองจางคลอเคลียข้างเคียงกั

   ฝากอ้อนฟ้ากระซิบจันทร์ในวันเหงาเพื่อบอกเล่า คราวหม่น บนทางฝันว่าใครหนึ่ง พึงเผย เอ่ยจำนรรจ์สิ้นสุขสันต์ นานนัก รักโรยรา  อยู่กับความ ขื่น