จากที่อ่านมาแล้ว จขกท. กังวลว่าจะไม่มีเพื่อน เราจะขอแนะนำจากประสบการณ์ส่วนตัว จขกท ลองอ่านเป็นแนวทางดู แต่ไม่จำเป็นต้องทำตามความแนะนำของเราทั้งหมด ลองไปปรับใช้กับตัวเองดู

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอน ม.1 เข้ารร.ใหม่มา ไม่มีเพื่อนรร.เดียวกันอยู่ด้วยเลย ต้องหาเพื่อนใหม่หมด ตอนแรกก็กล้าๆกลัวๆ พยายามเป็นที่รักของทุกคนจนรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง สักพักหนึ่งก็เลยหยุดไป หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองแปลกแยก แตกต่างกับสังคมส่วนมาก ไม่อยากจะปรับอะไรเพราะอึดอัด คนรอบตัวเริ่มเป็นห่วง ตัวเองก็กังวลว่าจะอยู่คนเดียวตลอดชั้นปี (ยอมรับว่ามีเพื่อนในรร. รู้จักคนมากๆ ก็ทำให้ชีวิตในรร.ง่ายขึ้นเหมือนกัน และมีโอกาสหลายๆอย่างเข้ามา ในการทำนู้นทำนี่ที่เราอาจจะไม่เคยคิดจะทำ) พอ ม.2 เลยหาเพื่อนมา 2 คน รวมกันเป็นกลุ่ม 3 คน ช่วงแรกก็เป็นไปได้ด้วยดี พอคุยได้ แต่หลังๆ ก็รู้สึกว่ามันก็มีบางครั้งที่น่าอึดอัดบ้างเวลาอยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้ พอหลายอย่างจูนไม่เข้ากันก็กลายเป็นว่าห่างเหินกันไปอีก กลายเป็นว่าใช้ชีวิตในรร.ตัวคนเดียวเหมือนเดิม พอมา ม.3 นี้เอง เจอเพื่อนอีกกลุ่มที่ไม่คาดคิดว่าจะสนิทกัน ก็กลายเป็นว่าตอนนี้สนิทกันมากขึ้น มีเรื่องอะไรก็สามารถไประบายหรือหยอกล้อเล่นกับเขาได้ อย่างสบายใจ ไม่กลัวว่าจะต้องโดนเกลียดไหม

ก่อนอื่น จขกท ยังอยู่ม. 1 อยู่ มีเวลาอีกมากมายเลยที่จะหาเพื่อนใหม่ๆ และมันไม่สายเกินไปที่จะสนิทกับเขา ถ้าเกิดว่าเพื่อนกลุ่มนี้อยู่ด้วยแล้วไม่สบายใจน่ะ จขกท ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเอาอกเอาใจ ทำตัวเป็นคนที่เขาชอบหรอกนะ
  รักษาความเป็นตัวของตัวเองไว้ ทำในสิ่งที่ทำแล้วสบายใจ นิสัยส่วนตัวที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ถ้าเปลี่ยนแล้วอึดอัด ก็ไม่ต้องเปลี่ยน (ส่วนนิสัยที่รู้ว่าแย่ ก็ให้เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ระลึกถึงตัวเองได้ว่าตรงไหนทำผิดพลาดไปก็ถือว่าก้าวมาได้ขั้นหนึ่งแล้ว) เพราะเมื่อเวลาผ่านไป โลกก็จะหมุนเวียนคนใหม่ๆเข้ามาเรื่อยๆ จนเจอคนที่เข้ากับเราได้ เจอคนที่เขาชอบเรา ตรงนี้แนะนำให้ จขกท ลองหาเพื่อนต่างห้องบ้าง เพื่อนออนไลน์ก็ได้ หรือบางทีเพื่อนที่เข้ากันได้อาจจะอยู่ใกล้ตัวเราแต่เรามองข้ามเขาไป ลองนึกดูว่าอยู่กับใครแล้วสบายใจที่สุด

  อยากรู้ว่า จขกท อยากมีเพื่อนเพื่ออะไร ความสุขของ จขกท คืออะไร
- มีเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ตัวคนเดียว > ให้หาคนที่ทำกิจกรรมคล้ายๆกัน
- มีเพื่อนให้ไม่เหงา > หาคนตลกโปกฮา
- มีเพื่อนไว้ปรึกษาระบายความในใจ > หาคนที่เชื่อถือได้ รับฟังได้
ซึ่งทั้งสามจุดประสงค์ที่ยกตัวอย่างมา อาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกันก็ได้ และทุกคนย่อมมีจุดบกพร่อง คนที่อยู่ด้วยแล้วตลก อาจจะไม่สามารถเป็นเพื่อนที่รับฟังปัญหาของเราได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่เล่าปัญหาให้ใครฟัง หรือทิ้งเพื่อนคนนั้นไป แต่ถ้าเจอคนที่ตอบสนองความต้องการของเราได้เต็มเปี่ยมก็ถือว่าโชคดี แต่ทั้งหมดนี้เราคิดว่าอย่ายึดติดและคาดหวังว่าเพื่อนจะอยู่กับเราตลอดไป

หาสมดุลระหว่างการอยู่คนเดียวและการอยู่กับเพื่อนแต่ละคน
ไม่รู้ว่า จขกท ติดเพื่อนแค่ไหน แต่ว่าถ้าเกิดไม่มีเพื่อนขึ้นมา เราจะรับมือกับความเศร้า วิตกกังวล หรือคิดมากได้ไหม ดูจากที่เขียนมาแล้ว จขกท ดูเป็นคนยึดติดว่าจะต้องมีเพื่อนสนิทสักกลุ่ม
  เราก็เคยเป็นคนหนึ่งที่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ จนลองอยู่คนเดียวดู กินข้าวคนเดียว หาความสุขด้วยตัวเอง วาดรูป ระบายสี ทานอาหารอร่อยๆกับพ่อแม่ คุยกับเพื่อนออนไลน์ที่ไม่รู้จักแต่เข้าใจเราได้ ถึงจะเหงาไปบ้าง แต่ไอความรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวสักพักก็ชินชาไป ทุกครั้งที่นั่งกินข้าวคนเดียวก็มีอิจฉาเพื่อนๆคนอื่นๆบ้างว่าทำไมเขานั่งทานเป็นกลุ่ม แต่ก็ย้ำกับตัวเองว่า ก็เราอยู่คนเดียวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เราเลือกที่จะนั่งทานคนเดียวเพราะมันสบายใจกว่า กินข้าวเสร็จแล้วก็ลุกไปทำการบ้านที่อยากทำต่อ ไม่อยากจะนั่งรอเพื่อนๆทานข้าวให้เสร็จแล้วลุกพร้อมกัน ดูนี่สิ มันก็ไม่ได้แย่หรอกนะที่จะนั่งทานข้าวคนเดียว

อยู่คนเดียวได้ก็เก่ง
มีเพื่อนโดยที่ไม่มีปัญหาได้ก็เจ๋ง

การที่เพื่อนไม่คบ ไม่ได้หมายความว่าเราไม่มีค่า หันย้อนกลับไปดูว่าตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้เราต่างพัฒนาไปมากแค่ไหน การไม่มีเพื่อนอาจจะเป็นเรื่องแปลก เป็นเรื่องที่แตกต่างจากคนอื่นๆไปที่ต้องยอมรับ ถ้ายังคิดว่ารับไม่ได้ที่ตัวเองเป็นคนเพื่อนไม่คบ ก็ลองมองไปรอบตัว เห็นอยู่ชัดๆว่าแต่ละคนก็มีนิสัยไม่เหมือนกัน ทุกคนแตกต่างกันเพราะสังคมต้องการความแตกต่าง ถ้าทุกคนเป็นพนักงานออฟฟิศหมด แล้วใครจะเป็น CEO?

อย่าเล่น IG บ่อย
  หมายถึง เรื่องราว ข่าวสาร บนโลกใบนี้มีมากมาย เราไม่จำเป็นจะต้องรับรู้ทุกอย่างก็ได้ โน้ตที่เพื่อน จขกท ลงวันนี้ อีกมีเกิน 3 ปี เขาก็ลืมแล้ว พนันได้เลยไหมละ ไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจให้มาก ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการที่จะทำจริงๆดีกว่านะ

เคลียร์ปัญหาที่ไม่จบ
จากที่อ่านมา จขกท ดูใส่ใจกับปัญหาที่ตัวเองทำ อย่างเห็นได้ชัดว่า จขกท ไม่สบายใจ และเรื่องต่างๆยังไม่เคลียร์ โดยเพื่อนของ จขกท เลือกที่จะเมินความไม่สบายใจของ จขกท นี้ เพราะฉะนั้นแล้วต่อให้ถามปากเปียกปากแแฉะก็พอเชื่อได้ว่าเพื่อนจขกท.จะไม่สนใจอยู่ดี แนะนำให้ จขกท เลือกที่จะเมินเรื่องนี้ไป แบบที่เพื่อน จขกท ทำกับ จขกท.เอง เลิกถามว่าควรปรับตัวเองตรงไหนไหม เลิกถามว่าเราทำตัวดีไหม อยู่ตลอดเวลา หรือบางที ไม่จำเป็นจะต้องไปสนใจเลยว่าเขาจะชอบเราไหม เขาจะเกลียดเราไหม แค่ไม่ให้เขาเข้ามาทำให้ชีวิตของเราลำบากขึ้นมากๆ ขนาดต้องมาเขียนกระทู้พันทิปยาวเปื้อยหลายนาทีแบบนี้ก็พอ โดนเพื่อนเงียบใส่บ้างก็ไม่เป็นไร เขาไม่ตอบก็คือเขาไม่ตอบ แต่ละคนก็มีเคำถามที่ไม่อยากจะตอบกันทั้งนั้น ปิดโปรศัพท์แล้วไปทำอย่างอื่นแทน

  ปัจจุบันเพื่อนกลุ่มนี้ยังทัก จขกท อยู่ไหม ถ้าเขาทักบ้าง ก็อาจจะหมายความว่าเขาก็มองเธอเป็นเพื่อนปกตินี่แหละ แต่ในหลายๆสถานการณ์ เธออาจจะรับบทเป็นคนที่เขาไม่ชอบ เป็นยัยน่ารำคาญ นิสัยไม่ดี จขกท ก็จงเป็นเพื่อนกับเขาต่อไป ยังไงๆก็เพื่อนๆด้วยกัน ต่อให้เข้ากันไม่ได้มากแค่ไหน แต่เขาไม่ได้ทำร้ายเรา ทำให้เราเดือดร้อนมากมาย ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องตัดเพื่อนกัน อะไรที่ทำแล้วมันไม่เวิร์ค ไม่ชอบ ให้หลีกเลี่ยงการทำไปเลยเพื่อความสบายใจ ในเมื่อเขาถามแล้วไม่ตอบ

  ที่จริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยล่ะ หลายคนอาจจะมองว่าการไม่สนิทกับใครเป็นเรื่องแย่ แต่ว่าสุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับวิถีชีวิตของเรา ที่เป็นตัวเลือกของเราจริงๆนี่นา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ถ้าข้อความนี้ดูเข้าใจยากไป เราเปรียบเทียบกับตัวเราเอง แม่เรากังวลมากๆว่าเราจะไม่มีเพื่อน ดุบ้างบางครั้งที่ทำอะไรไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่ยอมไปกับเพื่อน แต่เราสบายใจกว่าที่จะทำอะไรคนเดียว เหงาก็แค่ไปคุยกับเพื่อน พออึดอัดหรืออยากอยู่คนเดียวก็แยกตัวออกมา

  สู้ๆนะ จขกท.