เหตุใดหนอ ทำให้จิตฟุ้งซ่านหนักจัง ขอท่านผู้รู้ช่วยชี้ครับ

ภิกษุที่เจริญอานาปานสติทำให้มากแล้ว จึงบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุที่เจริญอานาปานสติแล้วอย่างไร ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงบำเพ็ญสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ได้ ➡ แปล: ภิกษุท

เห็นตามจริง ​ เพราะนิโรธสมาบัติ จึงทำให้รู้อีกว่า พรหมลูกฟัก หรือ อสัญญสัตตาพรหม ถ้ามีแต่รูป ไม่มีนาม (จิตเจตสิก) จริง จะไม่รับรู้สิ่งใด ไม่รับรู้เวลา แม้จะอายุยืนถึง 500 มหากัปป์ ก็จะรู้สึกเหมือน

สังคณิการามสูตร (อังคุตตรนิกาย ฉักกนิบาต พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒) “เป็นไปไม่ได้เลยที่ภิกษุผู้ไม่บำเพ็ญสัมมาสมาธิให้บริบูรณ์แล้วจักละสังโยชน์ ทำพระนิพพานให้แจ้งได้” ข้อ ๑ “เป็นไปไม่

สายหลวงปู่มั่นสอนเหมือนกันหมด คือ ใช้คำบริกรรม “พุทโธ ๆ ๆ” เพื่อรวบรวมจิตไม่ให้ฟุ้งซ่าน จิตค่อย ๆ สงบเป็นสมาธิขั้นต้น (ปฐมฌาน) ยังอาศัย “พุทโธ” เป็นอารมณ์ เมื่อจิตรวมแน่วแน่ &

เมื่อไหร่ภาวนาพุทโธหรืออานาปานสติสำหรับผมเมื่อจิตว้าวุ่นไม่สงบมากๆ จะใช้การภาวนา พุทโธๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆไม่ดูลมหายใจ แต่ถ้าวันไหนจิตสงบจะใช้การเจริญอานาปานสติหรือควบคู่กัน ๑. เมื่อจิตว้าวุ่น ไม่สงบ การภ