อีกประสบการณ์สำหรับที่ต้องเรียนรู้ในวัย 50 กว่าที่จีนอีกครั้ง (3)

https://pantip.com/topic/43122386/comment6 (1)
https://pantip.com/topic/43125951 (2)

19 พฤศจิกายน 2567

วันนี้เช่นเคย ตื่นเช้าเพราะต้องออกเดินทางให้ทันรอบรถบัสที่จะไปเม่าเซี่ยน 7.30   ไม่ได้นัดแท๊กซี่มารับ เพราะไม่รู้ว่าจะตื่นทันไหมและอย่างว่าแหละกดดันตัวเองเกินไป  เอาจริงก็ปกตินะ 6 โมงก็ตื่นละ ลุกมาซดกาแฟกันก่อนเลย  ลุงหาไรรองท้องเพราะต้องทานยาด้วยโรคประจำตัว  หลังจากนั้นก็ลงมาโบกแท๊กซี่ ไปท่ารถบัส สัก 10 นาทีก็ถึง เราซื้อตัวได้รอบแรก คนแรกของวันนี้มั้ง  เจ้าหน้าที่น่ารัก พาพวกเราไปที่รถไม่ต้องเอากระเป๋าไว้ใต้ท้องรถ เพราะคนไม่เยอะ  นางยกกระเป๋าพวกเราวางบนเบาะเลย ตามนั้นรอเวลาและผู้ร่วมเดินทางท่านอื่น ๆ  พวกเราเจอน้องที่ขึ้นต๋ากู่เมื่อวานกะพวกเราด้วย นางตีรถบัสกลับเฉิงตูเลย  ส่วนพวกเราจะไปสถานีรถไฟความเร็วสูงเมืองเม่าเซี่ยนเพื่อจะไปต่อยังสถานีหวงหลงจิ่วจ้าย (ที่ออกเช้าเหตุผลคือรอบของรถบัสนี่แหละ รู้สึกจะมีรอบเช้าและบ่ายเท่านั้น) เพราะต้องใช้ เวลานั่งนาน 2-3 ชั่วโมง ระหว่างทางก็จะได้วิวสวย ๆ (ถ้าไม่หลับเสียก่อน)   พอใกล้จะถึงกระเป๋ารถบัสก็มาถามอารมณ์ประมาณว่าจะไปไหนต่อ  พยายามจะช่วยหารถให้ เราก็บอกเขาก็ำาเราไปนั่งรถนั้นซึ่งมันก็คือรถโดยสารแหละเป็นรถตู้ 7 ที่นั่ง  ระยะทางประมาณ 10 กม. (แต่ขอบอกว่าเหมือนไปไหนไม่รู้อะ ไกลจัง อ้อมไปอ้อมมา) แอบคิดว่ามันใช่ไหมหนอ  สุดท้ายก็ถึงเป็นสถานีรถไฟเล็ก ๆ คนไม่เยอะ สรุปคือเราทันรอบ 11.30 ด้วยอาการเหนื่อยสุดฤทธิ์ วิ่งไปรอรถไฟกลัวไม่ทัน  ส่วนวิธีการซื้อตั๋วก็ไม่ได้จองมาล่วงหน้าเพราะกลัวไม่ทันแหละ  แล้วอีกอย่างคือเข้าใจว่าน่าจะมีรอบรถเยอะอยู่   เราซื้อด้วยเงินสดตามเคย (เอาตรงเงินสดน่าจะดีที่สุด บางทีเน็ตมีปัญหา บางทีรีบ บางทีเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝัน ธนาคารอัพเดด อะไรงี้เซ็ง) ควักเงินสดจ่ายแน่นอนกว่าเยอะ   วิธีการคือไปเคาเตอร์เลยบอกเขาจะลงที่ไหนยื่นพาสปอร์ต ขอ AB   ได้ถ้าว่าง หรือติดหน้าต่าง ทีนี้ก็นั่งรอเพื่อให้เขาเปิดให้เข้าเหมือน ๆ การรอขึ้นเครื่องแหละ พยายามให้ไปช่องที่มีเจ้าหน้าที่อยู่เพราะเขาจะได้สแกนพาสปอร์ตเรา  เพราะถ้าเป็นคนจีนเขามีบัตรประชาชนเขาทำเองได้  หน้าที่เราคือวิ่งไปรอในช่องที่ัตั๋วระบุว่าตู้ไหนที่นั่งอะไรให้ทันแล้วกันเพราะบางทีต้องวิ่งไกล ๆ เพราะตู้ขบวนยาวมาก เราได้ที่ นั่ง 17AB ตอนแรกก็ตกใจว่าเอ้ามีคนมานั่งที่เราก็ขอดูตั๋วเขา เขาก็ลุกให้เพราะของเขาเป็นตั๋วยืน  แต่เราไม่มีที่วางกระเป๋าเพราะว่ามีคนเอากระเป๋าวางแล้วใบใหญ่มากเจ้าตัวอยู่ไหนไม่รู้  ต้องอดทนเอาตามนั้น (ทีหลังมาถึงรู้ว่าเราบอกคนตรวจตั๋วให้เขาไปคุยให้ได้)  เราไม่ได้เดือดร้อนเพราะว่าเรานั่งไม่ได้ไกลมาก....แต่คนเต็มทุกที่นั่งนะ     ตัดจบมาถึงสถานีหวงหลงจิ่วจ้าย  โอ้โฮผู้คนมหาศาล พวกเราก็มึน ๆงงๆ เพราะไม่รู้จะยังไงต่อ เป็นสิ่งที่กังวลมาตลอดคือเรื่องการเดินางนี่แหละ  เครไม่ยากนั่งรถไปหวงหลงก่อนละกัน ถ้าจะไปจิ่วจ้ายโกวค่อยหารถจากหวงหลงมาหรือไม่ก็กลับมาตั้งหลักที่จุดนี้ใหม่อีก 2 วันข้างหน้าแล้วกัน  วิธีการขึ้นรถไปหวงหลงคือไปตามที่เขาโบกแหละจ่ายค่ารถบนรถบัสด้วยการสแกนหรืออย่างเราก็จะจ่ายเงินสดด้วยจำนวนที่พอดีตัดปัญหาเรื่องเงินทอน  รถบัสจะมาจอดที่สถานีหน้าอุทยานหวงหลงเลย....... ที่นี้ไปไหนต่อเพราะดูสภาพแล้วที่ผ่านมาคือในเมืองอยู่ตรงไหนอะ....เรียกดีดีเอาดีกว่า ฮ่า ๆๆ ได้ผลพาไปที่พักในราคา 7 หยวน เจ๋ง  โทรหาโรงแรมให้ด้วย  เห็นสภาพโรงแรมแล้ว เอ่อ ข้างนอก ไม่ตรงปกอะ  แต่ขอบอกว่าข้างในคือดีอะ  ป้าแม่บ้านก็เป็นมิตร มีอาหารเช้าด้วย  เราได้ห้องชั้น 1 นั่นคือเจ๋งเพราะไม่ต้องลากกระเป๋าขึ้น  แต่ในนี้ค่อนข้างเงียบถึงเงียบมากกก

20 พฤศจิกายน 2567

เหตุผลที่ต้องการห้องชั้น 1 คือนอนดูหิมะตกทั้งคืนนอกหน้าต่าง  ตามคาดทั้งคืนหิมะตกตื่นมาด้วยอาการแบบเงียบ  ผู้คนหายไปไหนหมดอยากไปหวงหลงด้วยรอบเช้าสุดอะ ทำไงดี  แง้มประตูออกมาจะมาทานอาหารเช้า  ด้วยความเช้า ไม่เห็นใคร ก็เลยเดินออกมา  แม่บ้านวิ่งตาม  ชวนทางอาหารเช้าเราบอกเราเรียบร้อยแล้วช่วยหารถให้หน่อยไหมจะไปหสงหลง  นางบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวให้คนไปส่งฟรีค่ะ  



ทันเหตุการณ์มากนางรีบไปเรียกคนขับรถมาเลย  ไปกันขึ้นเขามานิดนึ่ง  มาถึงอะคนเริ่มเยอะละนี่  คนขับรถถามว่ามีตั๋วหรือยังด้วยที่ซื้อตั๋วกับที่ขึ้นกระเช้าห่างกันสัก 500 เมตรแหละ  นางจะได้ไปส่งเราถูกที่  เราบอกพวกเรามีตั๋วแล้วซื้อผ่าน trip.com ในราคา 1200 บาทต่อคน ขี้เกียจมีปัญหาเหมือนที่ต๋ากู่ เขาก็ไปส่งที่ที่ขึ้นกระเช้าและก็เดิน ๆ ตามเขาไป จะไม่มีป้ายอะไรบอกว่าจะต้องทำไงต่อเดินหรือนั่งรถกอร์ฟ  เราเลือกที่จะนั่งรถไปโดยซื้อตั๋วรถได้ที่หน้างานเลย คนละ 20 หยวน ไปต่อคะ ตามนั้นเลยไปไปไป ลงรถปุ๊ปว้าวววววเลยวิว ทำให้นึกถึงน้องที่เจอที่ต๋ากู่ซึ่งเขาบอกว่าหวงหลงสวยมาก.....
ให้ภาพตัดสินเลยนะว่าสวยไหม  พวกเราอยู่นี่ทั้งวัน  ขากลับเราเดินลงอย่างเดียว ถ้าจะให้พูดถึงที่นี่นะ ป้าว่า มันเป็นแค่ร่องเขาแต่สวยชะมัดเลยอะ วิวเปิด มีลูกเล่นให้ถ่ายรูปมากมาย เก็บรายละเอียดได้ค่อนข้างเยอะ คนไม่มาก มุมกล้องเล็ก ๆ ไปจนถึงวิวกว้าง ๆ ได้หมด ติดคนน้อย หรือถ้าจะไม่ให้ติดเลยก็ยังได้นะ บินโดรนได้  ไม่มีข้อห้าม  หามุมดี ๆ แล้วกัน เพื่อนเดินทางชอบมาดูว่าพวกเราทำอะไรกัน ถ่ายรูปหรือเอามั่งดิ  ประมาณนั้น  ที่นี่มีอาหารขายประทังความหิวได้  ส่วนพวกเราพกไปคะน้ำร้อนกาแฟซอง ไข่ต้ม ปลาเส้น พวกนี้ ขนมปัง  ติดตัวไว้ไม่มีหิวคะ ห้องน้ำพอเพียง  ก็ไม่ผิดหวังนะ  โชคดีหิมะตกเฉพาะก่อนหน้าเราไป พอแดดมาคือสวยอะ


วันนี้ก็เป็นไปตามนี้แล  กลับค่ำอีกตามเคย  ถึงโรงแรมก็อาบน้ำทานข้าวนอนยาวเลยทีนี้