คิกถุงคนละจรึ้ง

สมัยเป็นนักเรียน ตอนที่ต้องทำงานหาเงินเรียนเอง มีครอบครัวคอยซัพพอร์ตค่าเทอม ปลูกฝังเรา สอนเราว่า "เรียนหนังสือเก่งๆ โตขึ้นมาจะได้หาเงินเยอะๆ" เลี้ยงตัวเอง มีครอบครัวตามวัย แต่สิ่งที่ต้องเผชิ

พี่มีอาการแพนิกไปงานที่มีคนเยอะๆไม่ได้จะรู้สึกใจเต้นเร็วกลัวคนเข้าโรงพยบาลบ่อยมากรักษาก็เกือบหายแล้วก็กลับมาเป็นอิก แต่แม่เคยพูดว่ามันอยู่ที่จิตใจเราถ้าเราไม่คิดมากมันก็ไม่เป็น ส่วนตัวคิดว่าแกเรียกร้อ

จากข่าวที่บริษัทได้กิ้น แจ้งปิดงานงดจ้าง เห็นในโซเชียลสะใจกันใหญ่ แต่ผมมองว่ามันคือดาบสองคม 1. คมที่บาดฝั่ง "นายจ้าง" (เช่น โรงงาน) * ข้อดี (คมที่ใช้ฟันคู่ต่อสู้): กดดันให้ลูกจ้างที่ไม่มี

ทุกวันนี้เราทำงานที่บ้าน และเป็นงานประจำ หยุดทำวันอาทิตย์ แต่วันอาทิตย์ก็รับจ๊อบเสริมด้วย สวนสามีเห็นเราทำงานหนักก็เลยช่วยเรื่องในบ้าน ซักผ้า ตากผ้า รีดผ้าลูก ไปรับไปส่งลูกไป รร อาหารก็หาให้เรากิน แต่

เดี๋ยวหนูตั้งกระทู้ใหม่นะคะ เมื่อกี้มันยาวไป ขอโทษด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ เรามีคบหากับผู้ชายคนนึงห่างกับเรา7ปีคือเขาอายุเยอะกว่า เขาหาเงินได้เดือนละ 17,000-20,000 แต่เขามีภาระมากมาย ค่าผ่อนบ้าน ค่าเน็ตนู้นนี่นั่น รวมๆภาระแล้ว 20,000 บางเดือนติดลบ รู้สึกว่าทุกเดือน

ตอนนี้ตกงาน อายุจะ22 เดือนมีนา มีวุฒิแค่ ม.3 พ่อแม่ซัพพอตไม่ได้ตอนมีงานทำพวกเขาก็มาขอเงินบ่อยๆ อายุพ่อแม่ยังๆม่ถึง50เลยแต่หวังพึ่งลูกแล้วแต่ต้นทุนชีวิตที่ให้มามันต่ำมาก พอหนูไม่ให้ก็ด่าใช้คำพูดสารพัดแ

บริหารกันมา 30-40 ปี มีแต่ถอยหลังลงคลอง ล่าสุดไอเอ็มเอฟ บอกว่า เศรษฐกิจไทย ปีหน้า โตต่ำกว่า ลาว พม่า ไม่มีปัญญาแก้ไขปัญหาสามจังหวัดชายแดนใต้ ไม่มีปัญญาแก้ไขปัญหาน้ำท่วม น้ำท่่วมจนชินทุกปี ตามตูดเข

คือครอบครัวเราไม่ค่อยมีเงินส่งเราเรียนต่อนะคะเราเข้าใจค่ะ ก็เเอบน้อยใจบ้างที่ไม่มีคนคอยซัพพอร์ตเหมือนครอบครัวอื่นๆตั้งเเต่เรียนมาจนจะขึ้นม.6เรารู้สึกเราต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวค่ะเราเคยนอนร้องไห้เพราะเร