เหนื่อยเหลือเกิน!!

แม่บอกให้ยืม 20,000 บาทแต่ผมไม่ได้เป็นขอยืมแม่เป็นคนบอกให้ยืมซึ่งผมผ่อนไม่ไหวผมเหลือแค่หมื่นเดียวพี่ชายบอกว่าจะช่วยผ่อนซึ่งมันยังไม่ถึงสิ้นเดือนแม่ไม่พอใจเพราะว่าเงินเดือนไม่ออกแน่เลยทำลายข้าวของเพราะ

สวัสดีค่ะหนูขอแทนตัวเองว่า ฟา หนูเป็นคนนครศรีธรรมราช มาสอบติดมหาลัยที่สุราษ ตอนนี้เรียนปี2 เรื่องมันคือ หนูมีแฟนเป็น ผญนะคะ เราคบกันมาตั้งแต่หนูม4 พี่เขาปี1 จนตอนนี้หนูปี2ซึ่งเราคบกันมา4-5ปี ยอมรับพี่

ยกตัวอย่างของเราเองคบสามีมา4ปีแล้วค่ะสึกศึกษาดูใจกันมาตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันแฟนเป็นคนชอบถ่ายรูปถ่ายวีดีโอมากถึงมากที่สุดแบบว่า1วันเขาต้องให้เราถ่ายให้เขาอย่างต่ำวันละ100รูปต่อวันแล้วเราก็ชอบะ ถ่ายรูปเ

คือก่อนจะเรียนจบม.ต้นเราได้เริ่มคุยกับเพื่อนคนนึงที่เป็นโรคซึมเศร้า เราเห็นว่าช่วงนั้นเขาอยู่คนเดียวก็เลยเขาไปคุยด้วย แรกๆเราก็พอไหวเพราะก็ไม่ได้คุยกันเยอะขนาดนั้น แต่ซักพักเขาเริ่มอยากระบายปัญหาต่างๆ

เราเป็นแพนิค มีเรื่องฝังใจ อะไรที่เราเคยทำพลาดหรือทำออกมาไม่ดีเท่าที่เราหวัง รู้สึกผิดหวัง เสียใจ เรื่องเหล่านี้มันยังฝังใจทำให้หยุดคิดไม่ได้สักที ไปแนวธรรมะก็แล้ว พยายามไม่คิดก็แล้ว กินยาก็แล้ว พยายา

คือเราออกจากวิทยาลัยมาทำงานเพราะส่งตัวเองเรียนไม่ไหวตั้งแต่อายุ19ตอนนี้อายุ21แล้ว ก็ยังหางานทำไปเรื่อยเลย ออกบ้างอะไรบ้าง เราออกรถมาก็1ปีแล้ว จนถึงตอนนี้เราหางานทำไม่มีที่ไหนโทรมาเลย รู้สึกเครียดแบบบอ

เจอคนในเกมมาพาดพิงถึงแม่ของเราแต่หลายๆคนมองว่ามันเป็นเเค่เกมอย่าไปคิดมาก ก็นะมันร้อยพ่อพันแม่นิ เหนื่อยใจกับคนแบบนี้​

ที่จริงเรารู้นะว่ามันหายได้ 55555555555 แต่เหนื่อยมากจริงๆ ไม่มีแรงจะสู้อะไรแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เหนื่อยที่ต้องฟุ้งซ่าน บางวันต้องทานยานอนหลับ มัวแต่อยู่ในห้องเพราะไปไหนก็รู้สึกใจไม่ดี ไม่ได้เจอเพื่อ

ด้วยเศรษฐกิจ ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ที่ทุกคนกำลังต่อสู้อยู่ทุกวันนี้ เหนื่อยกับอะไรกันบ้างคะ แล้ว..บอกกับตัวเองให้สู้ให้มันผ่านไปในทุกๆวันได้อย่างไร?