ปลอบใจดวงนี้หนูหน่อย เสียเวลาอ่านกันสักนิดนะคะ

สวัสดีค่ะหนูขอแทนตัวเองว่า ฟา หนูเป็นคนนครศรีธรรมราช มาสอบติดมหาลัยที่สุราษ ตอนนี้เรียนปี2 เรื่องมันคือ หนูมีแฟนเป็น ผญนะคะ เราคบกันมาตั้งแต่หนูม4 พี่เขาปี1 จนตอนนี้หนูปี2ซึ่งเราคบกันมา4-5ปี ยอมรับพี่เขาดีมาก แต่เมื่อวานนี้เราได้จบความสัมพันธ์ลง ด้วยที่พี่เขาเป็นคนจากไป เราทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ สะสม ในตอนนี้เหตุผลที่พี่เขาเลิก เราขอไม่พูดถึงค่ะ เราแค่อยากฟังความคิดในทุกเพศ ทุกวัย ว่าผ่านไปได้ยังไง เราผูกพันมากค่ะ อีกอย่าง เราไม่มีเพื่อนที่คอยคุยได้นะคะ ต่างคนต่างมีภาระเรื่องตัวเอง  เราอยู่ด้วยกันมาตลอด เรารักกันมาก พี่เขาหอมเราก่อนไปทำงานทุกวัน ตอนนี้ใจเราแตกสลาย ร้องไห้ให้พ่อแม่ฟังไม่ได้ เราไม่มีใครให้ระบายเลย เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้ได้ไหม เราแค่คนๆนึงที่อ่อนแอเป็น เราไม่มีใครที่เราจะพฟุดได้ อ้อมแขนที่อุ่นๆของแม่เราก็ไม่สามารถทำได้ เนื่องจาก พ่อแม่เขาตัวติดกันดูแลกันมาเสมอเนื่องจากพ่อเรามีภาวะจิถเภท คือโรคซึมเศร้าร้ายแรง ตั้งแต่ท่านอายุ19ปีจนถึงตอนนี้49ปี เราไม่สามารถให้ท่านเห็นน้ำตาเราได้  มีอะไรกระทบใจท่าน เห็นเราเสียใจขนาดนี้ท่านคงเจ็บยิ่งกว่า ในตอนนี้เราดิ่งมากค่ะ เราเป็นคนรักคนอื่นมาก แต่เราก็รักตัวเองนะคะ ตอนนี้ยอมรับค่ะชินที่มีเขา และเรารักเขาเหมือนเดิมนะ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เจ็บปวดแบบไม่มีบาดแผล เรรอยากออกไปจากตรงนี้ จากคววามรู้สึกแบบนี้ เราดิ่งมากๆ เราเสียใจมากๆ เราเคว้งมากเลย อยากกอดทุกคนมากเลย ตอนนี้เราไม่ไหวจริงๆ เราร้องไห้จนเราเหนื่อยแล้ว ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย ความรักคือการที่เจ็บปวดมากค่ะ มี พบ มี จาก แต่เจ็บมากตอนนี้ ไม่ไหวแล้วค่ะ