ยายผมเสีย ทำใจไม่ได้

ตามหัวข้อเลยครับ เมื่อวันที่23พศจิกายนผมไม่คิดว่ายายจะอยู่เป็นวันสุดท้าย วันนั้นผมตื่นมา10โมงแล้วก็ไปบ้านยายไปอาบน้ำที่บ้านยายปกติผมนอนบ้านตัวเองแล้วก็จะไปอาบน้ำที่บ้านยายแต่ก่อนหน้านี้ผมอยู่ม.2ผมนอนกับยายมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ อนุบาลจนถึงม.2 พอม.3ผมก็มีห้องส่วนตัวผมก็ไม่ได้นอนกับยสยอีกเลย หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็สะพัดเสื้อ ยายเขาก็พูดว่าจะสะบัดอะไรหนักหนา ผมก็เลยโมโหนิดหน่อยในใจผมคิดก็แค่สบัดเสื้อเอง ผมก็เลยเถี่ยงยายไปว่า หนูทำให้ใครเดือนร้อนหรอ ยายเขาก็ว่าผมว่าไม่มีใครมาพูดแบบนี้นะ ผมก็เงียบ แล้วยายก็ไม่คุยกับผมจนถึงตอนกลางวัน ตอนกลางวันผมหิวน้ำ ผมเลยขอเงินยายไปซื้อน้ำ ยายก็พูดกับผม ผมก็พูดกับยาย แล้วผมก็ไปบ้าน ปล่อยให้ยายอยู่บ้านคนเดียว ผมก็ไปนั่งเล่นในห้องของผม ตัวผมเองผมก็เป็นซีมเศร้าด้วย ชอบคิดเล็กคิดน้อย เอาเรื่องที่ยายพูดมาคิดว่าทำไมเขาต้องพูดแบบนี้ด้วย ผมก็เศร้าอยู่มากๆหลังจากนั้น ยายก็เดินมาถามว่าที่พัดขนไก่อยู่หหนจะเอาไปทำคงามสะอาดพัดลม ผมก็บอกแบบอารมเสียไปว่า ก็อยู่บ้านยายนั้นแหละ เรื่องมันยาวมากเลยวันนั้นยายเขามากวนใจผมมากเลย แต่ผมไม่คิดว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้คุยกับยาย ผมขอไม่พูดถึงเรื่องตรงนี้แล้วนะครับ แล้ววันรุ่งขึ้นวันที่24 ปกติยายผมจะตื่นเช้ามาก ตื่นประมาณตี5-6โมง แต่วันนั้นแม่ไปเรียกยาย ยายก็เงียบ วันหยุดผมจะตื่น9-10โมงเลย แต่วันนั้นแม่โว้ยวายเสียงดังมากที่ยายไม่ตื่น ผมเลยรีบลุกมาดู แล้วน้าก็ทุบประตูเข้าไป ตอนที่น้าทุบประตู ผมใจคอไม่ดีเลยเพราะผมเห็นบ่อยว่า ถ้าคนแก่ไม่ตื่นแล้วทุบประตูเข้าไป ไม่น่าดีแน่ๆ แล้วมันก็เป็นจริงๆด้วย ยายผมเสียชีวิต แล้วพ้ดลมก็เปิดอยู่ มันเป็นภาพที่น่าหดหู่มากเลย จนตอนนี้วันที่26 ตอนนี้ผมอยู่พัทยาอยู่คอนโดกับป้า ผมไม่กล้ากลับไปบ้านเลย ผมทำใจไม่ได้ ขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นนะครับ ขอบคุณมากๆจริงๆนะครับ