เหนื่อยจัง

บางทีคนเราก็เจอเรื่องเหน็ดเหนื่อยทั้งกาย และใจ ตอบไม่ได้ว่าเรื่องอะไร มันรวมๆกัน เกิดเป็นความเหนื่อย อยากพัก หรือคุยกับใครสักคน
แต่คนข้างๆ(สามี) ไม่ค่อยเป็นที่ให้เราฮีลใจสักเท่าไหร่ ... นานวันมันรู้สึกแย่ขึ้นทุกวัน 

จนตอนนี้...  เรารู้สึกว่าเหนื่อยแต่ไม่ต้องการคนข้างๆจะดีกว่า เพราะคุยทีไรนอกจากไม่มีคำพูดฮีลใจ ยังไม่เข้าใจและใส่อารมณ์อีก
เราอยากมีเพื่อนที่คุยแล้วเข้าใจ ฮีลใจ 

เราไม่รู้ว่าความรู้สึกเราตอนนี้มันผิดใหม??..  ที่เราลดความสำคัญของคนข้างๆลง
  รักตัวเองมากๆๆๆๆขึ้นทุกวัน   ไม่เอาตัวเองไปปรึกษากับคนที่มีแต่คำพูดห่วยๆ  หวงเวลาส่วนตัวของตัวเองมาก
  ตามใจตัวเองไม่รอใคร ให้ใครมาช่วยทำ  *ขอรับแค่ความสุข ไม่ขอรับความทุกข์

ผิดไหมที่เราคิด และทำแบบนี้  ...