คือหนูมีเรื่องหลายๆเรื่องที่เศร้าค่ะ มันแย่มากๆ หนูมีอะไรไม่ชอบบอกใคร บอกใครก็ไม่มีใครรับฟังบ้าง โดนว่าบ้าง หลายๆเรื่องทำให้หนูดิ่งสุดๆ ไม่มีแรงลุกไปทำอะไรเลยค่ะ แต่ก็ต้องแบกตัวเองไปเรียนทุกวัน หนูพยายามทำให้มันผ่านไปแต่ละวัน เหนื่อยมาก พอไปโรงเรียนหนูก็หายเศร้าอะค่ะ ทั้งที่โรงเรียนมันก็น่าเบื่อๆไม่ได้น่าตื่นเต้นหรืออะไร เหมือนหนูเป็นคนละคนกับตอนอยู่ที่บ้าน หนูชอบนอนซึมๆเหมือนคนขี้เกียจอะค่ะ555 หนูชอบต่อยกำแพงระบายด้วยค่ะ ต่อยจนมันสะเทือนทั้งบ้าน คนที่บ้านรำคาญเลยพยายามเลิกต่อยค่ะ หนูแทบไม่รู้สึกอะไรเลย ทำแล้วมันรู้สึกดีมากค่ะ(หนูไม่ได้เบียวนะคะ55) หนูต่อยเลือดออกจนบวมไปหมด ครูบอกว่าหนูโรคจิตชอบความรุนแรงหรอ555 หนูชอบวาดรูปแปลกๆด้วยค่ะ เป็นลายเส้นเละๆหนูมองว่ามันสวยเวลาใส่ความรู้สึกไปมันดูมีสตอรี่ดีค่ะแต่พอเอาไปให้ที่บ้านดูเขามองว่าหนูบ้า เสียความรู้สึกมากหนูนอยมาก บางทีหนูก็คิดว่าหลายคนเป็นแบบหนูอะค่ะ หนูไม่รู้ว่ามันปกติไหม หนูคิดว่าใครๆก็มีความเศร้าแค่ไม่ได้เล่าให้คนอื่นฟัง

แต่ประเด็นคือทำไมออกนอกบ้านแล้วรู้สึกว่าหนูไม่ใช่ตัวเองตอนอยู่บ้าน หนูมโนไปเองหรือยังไงคะ คาใจมานานมากจนต้องมาพิมพ์กระทู้ในพันทิปอะค่ะ555
หนูอายุ14นะคะ

หนูใช้ชีวิตปกติในรร.หรืออยู่กับคนในบ้านแต่ทำไมหนูรู้สึกว่าหนูไม่เหมือนคนอื่น หนูไม่เข้าใจ หนูรู้สึกว่าตัวเองเป็นคตโลกส่วนตัวสูงที่มีเพื่อนเยอะแต่โลกส่วนตัวสูงมากๆค่ะ หนูไม่ค่อยพูดกับใครถ้าไม่สนิท ในโซเชียลไม่ชอบลงอะไรแต่จะชอบสร้างแอคส่วนตัวที่สามารถดูได้คนเดียวแล้วลงทุกอย่างที่ไม่กล้าลงในเเอคจริง

หนูมีความฝันว่าจะได้ไปวิ่งเล่นในทุ่งหญ้าเขียวๆอากาศเย็นๆกับหมาเเมวค่ะ หนูเครียดมาก หนูไม่ต้องการมีเงินเยอะ หนูเข้าใจแล้วว่าความสุขมันสำคัญกว่าทุกๆสิ่ง ตอนนี้หนูแค่อยากหายไปจากโลกนี้ หนูชอบเขียนไดอารีแต่มันปวดมือ พิมพ์ในนี้เลยแล้วกัน 

ตอนโตมาค่อยมาอ่านอีกทีนะ ตัวเราในอนาคตจะเป็นแบบไหน🤔🤔

คิดไปคิดมาหนูเริ่มอยากลบกระทู้แล้ว555 แต่กนูว่าไม่ลบดีกว่า อ่านแล้วอาจจะดูเพ้อเจ้อไปหน่อย หนูก็คงเพ้อเจ้อจริงๆ

คงไม่มีใครขยันมาอ่านกระทู้หนูหรอก แต่พี่ๆที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ขอบคุณที่รับฟังกันนะคะ เผื่อสัก5-10ปี หนูเข้ามาอ่าน หนูไม่ลืมรหัสค่ะ หนูใช้อีเมลนี้เป็นอีเมลหลักมาหลายปีแล้ว และจะใช้ต่อไปเรื่อยๆ

สรุปคือหนูเล่ามาไกลมากๆ555 

แค่อยากจะถามพี่ๆว่าทำไมหนูถึงไม่เศร้าเวลาอยู่ข้างนอกบ้านคะ พอกลับบ้านมาคือ..นั่นล่ะค่ะ ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เกินบรรยายค่ะ55 หนูเคยดิ่งมาก พอเริ่มเบาลงก็มีเรื่องให้เครียดอีกค่ะ เป็นแบบนี้มา2ปี หลุดจากโคจรนี้ไม่ได้ การเรียนหนูเละเทะมากจากที่เคยเรียนดี หรือหนูต้องหลุดจากโลกไปดีคะ555หยอกค่ะ เห้ออออ เหนื่อยยยยยยนนนนนยย ตอนเด็กอยากโต โตทำม๊ายนยนนนยยย เด็กน้อยคนนั้นไปไหนแล้วนะ พี่ขอโทษษษ ไม่มีความสุขอย่างที่คิดไว้เลย สัญญาว่าจะเสียชีวิตตอนแก่นะะ ฝากบอกตัวเองในอนาคตด้วยนะ ถ้ากลับมาอ่าน ไปซื้อของอร่อยๆที่อยากกินตอนเด็กเยอะๆนะ นอนเยอะๆ ไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้ว หวังว่าตัวเองจะโตได้จริงๆนะ ขอบคุณนะที่แบกตัวเองให้ถึงขนาดนั้น