คือน้องผมเป็นซึมเศร้าขั้นหนักเลยก็ว่าได้จะต้องตัวติดกับแม่ตลอดพูดไม่หยุดพอแม่พูดผิดหรืออะไรไม่ถูกใจอาการจะมาทันดีร้องให้หนักเอาแต่จะไปตายให้มันจบๆคนในบ้านพยายามห้ามให้ใจเย็นไม่ฟังไรเลยเอาแต่โทษตัวเองทุกคนต้องใจเย็นสุดๆวันนี้พึ่งไปหาหมอมาครั้งแรกอยู่ข้างนอกก็เป็นคนปกติดีแต่พอกลับมาบ้านอาการจะมาทันทียิ่งตอนกลางคืนนี่หนักบางทีผมนี่จะบ้าแทน

โครตเหนื่อยแต่ก็ต้องเข้าใจสงสารแม่สงสารพ่อบางทีก็อยากให้น้อวไปจบๆแต่มันจะลำบากคนอื่นอีกมันเป็นอะไรที่ต้องเป็นแบบนี้ชีนี้ต้องมาคอยระเเวงน้องอยู่ตลอดเวลาไม่ต้องทำอะไรแล้วพาคนอื่นเสียสุขภาพจิตไปด้วยผมแค่อยากระบายจะร้องก็ร้องไม่ออกเหนื่อยมากเลยครับ
จะบ้าตายกับน้องเป็นซึมเศร้า