เราผิดรึป่าวที่รู้สึกอยากถูกรับเลี้ยงทั้งที่มีครอบครัวจริงๆอยู่แล้ว

เรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะคือ ครอบครัวเราแตกแยกกันตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่หย่ากันแล้วช่วงนั้นทำให้ ครอบครัวเราแตกแยกกันตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่หย่ากันแล้วช่วงนั้นทำให้เราต้องย้ายโรงเรียนบ่อยมากๆ ย้ายไป จนกระทั่งเราขึ้นมัธยมปลาย ครอบครัวเรามีสี่คนมีพ่อแม่มีเราแล้วก็มีพี่สาวเราแน่นอนว่าพี่สาวเราขึ้นมหาลัยแล้วแต่พ่อเรามีครอบครัวใหม่แล้วก็ไปอยู่บ้านแม่ แน่นอนค่ะ ตอนนี้เราก็อยู่บ้านแม่พ่อเหมือนกันก็คือย่าของเรา เราเข้าใจคำว่า เราเข้าใจคำว่าว่าช่วงนี้เงินทองหายาก แต่เราเองก็อยากมีความฝันของตัวเองเหมือนกันเราเป็นคนหนึ่งที่อยากไปเรียนต่อต่างประเทศมากแล้วช่วงนี้เป็นช่วงใกล้เทศกาลคริสต์มาสมันทำให้ แต่เราเองก็อยากมีความฝันของตัวเองเหมือนกันเราเป็นคนหนึ่งที่อยากไปเรียนต่อต่างประเทศมากแล้วช่วงนี้เป็นช่วงใกล้เทศกาลคริสต์มาสมันทำให้เยาเราอยากไปต่างประเทศมากกว่าเดิมเราได้แต่คิดว่า เราจะเก็บความฝันนี้ไว้จนโตแต่มันก็ทนไม่ไหวเราคิดความฝันนี้ตั้งแต่ ป. 6 จนตอนนี้เราใกล้จบมอสามแล้วเราพยามหาทุนการศึกษาไปต่อต่างประเทศแต่ก็รู้นะว่าบ้านเราไม่ค่อยมีตังขนาดนั้นแค่ส่งพี่เรียนมหาลัยก็เหนื่อยพอทนแล้วเลยคิดว่าถ้ามีคนอุปการะเราที่บ้านมีฐานะกว่านี้เราก็น่าจะได้ทำตามจนตอนนี้เราใกล้จบมอสามแล้วเราพยามหาทุนการศึกษาไปต่อต่างประเทศแต่ก็รู้นะว่าบ้านเราไม่ค่อยมีตังขนาดนั้นแค่ส่งพี่เรียนมหาลัยก็เหนื่อยพอทนแล้วเลยคิดว่าถ้ามีคนอุปการะเราที่บ้านมีฐานะกว่านี้เราก็น่าจะได้ทำตามความฝันของตัวเอง ส่วนตัวแล้วชื่นชอบความเป็นเด็กอเมริกามากเราอิจฉามากๆเลยบางคนที่บ้านมีฐานะได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ มันทำให้ มันทำให้เรากดดันตัวเอง ทุกคนที่เข้ามาอ่านคิดยังไงกับความคิดของเราบอกด้วยนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน