ตอนนี้ผมอายุ17-18 พ่อพึ่งเสียพ่ออยู่กับเมียใหม่ผมอยู่กับเมียใหม่พ่อไม่ได้เลยขอเเม่มาอยู่ด้วยเเม่เลิกกับพ่อผมไป10กว่าปีเเล้วพอย้ายมานี่ผมย้ายมากลางคันไม่ได้เรียนบ้านทีอยู่ก็ไม่ใช่บ้านเเม่เป็นบ้านเเฟนของน้าพออยู่ได้สักอาทิตนึงเเม่ผมก็ไปอยู่ต่างจังหวัดผมต้องอยู่กลับน้าเเรกๆเเกก็ดีเเต่มารู้ทีหลังเเกไม่ทำงานเเม่ก็บอกว่าจะโอนตังมาให้ทุกเดือนสรุปไม่เลยผมเลยตัดสินใจทำงานตอนนี้ทำงานได้สองเดือนกว่าๆเเล้วทุกอย่างของที่ทำงานคือดีหมดผมได้อาทิตละ2100เเต่เจ้าของร้านใจดีเเกเห็นผมไม่มีรถผมต้องนั่งสองเเถวหรือไม่ก็เเกรปขากลับโทรให้น้ามารับเเกก็มาบ้างไม่มาบ้างที่ร้านเลยหักให้อาทิตละ500เเต่หลังจากเงินก้อนเเรกออกน้าก็ขอเเต่ผมก็เข้าใจว่าเราก็ต้องช่วยมาอยู่บ้านเขาผมได้อาทิตละ2100หัก500ก็อาทิตละพัน1600น้าขออาทิตละครึ่งนึงก็คือ800เเรกผมก็เฉยๆโอนให้ตลอดหลังๆโอนช้าก็มาด่าผมติดหญิงอย่างนู้นอย่างนี้หลายอย่างผมก็ทนเเต่ผมก็เล่ากับพี่ที่ร้านประจำผมเลยมีความคิดที่จะอยู่หอล่าสุดผมกลับจากทำงานตอนตี2คือตอนนี้ผมซื้อจักยานปั่นไปกลับทำงานเเล้วครับพอผมกลับมาหน้าบ้านผมก็งงกุญเเจไปไหนเข้าเเชทจะโทรให้หน้าเปิดประตูให้เเต่เเกบล็อกเเล้วก็ข้อความด่าเล็กน้อยตอนนั้นผมหงุดหงิดมากถ้าจะไล่กูเเล้วทำไมต้องเป็นตอนดึกผมเลยปั่นจักรยานออกไปเเล้วโทรหาพี่ที่ร้านว่าควรไปไหนผมเลยไปนอนรีสอต400ตื่นมาผมก็ไปปั่นจักยานให้สวนสาธาณะจนบ่ายผมเลยโทรให้เเม่โทรบอกน้าว่าเอากุญเเจบ้านมาผมจะไปเก็บของเเม่ผมก็โอเคเเล้วก็คุยกับผมพอกับผมโทรคุยกันก็เข้าข้างผมดีพอหลังจากนั้นผมก็กลับเข้าบ้านเเล้วไปเก็บของเเกก็นอนอยู่ในห้องเเกความคิดผมตอนนั่นคือไปเอาตังที่ฝากกับน้าไว้9,000เเล้วไปหาหอตอนนั้นผมดีใจนะที่จะได้เป็นอิสระเเต่พอผมเก็บของเสร็จไปเคาะปนะตูห้องเเกเเล้วถามว่าเงินอะเเกบอกใช้หมดเเล้วเเกถามว่าถามทำไมผมบอกจะเอาไปเช่าหอเเล้วเเกก็บอกออกไปทำไมผมบอกก็ไล่กันเเล้วเเกก็บอกตอนมาขอมาอยู่พอจะไปไม่บอกผมก็งงก็ไล่กูอะพอกูจะไปไม่ให้ไปบอกผมว่าถ้าจะไปคือต้องกลับไปอยู่บ้านพ่อผมบอกผมจะทำงานอยู่ที่นี้กลับไปเเล้วจะอยู่ไหนเเกก็บอกไม่ถ้าจะทำงานก็ต้องอยู่บ้านหลังนี้เเกเห็นผมเป็นเเค่คนหาเงินมาให้ใช้ว่าผมว่าทำตัวเองเลยโดนไล่ผมเลยงงว่าทำอะไรเเกบอกผมทำเเต่งานไม่ทำอะไรเลยงานบ้านล้างจานอะไรผมก็เเบบว็อทททจานกูไม่ได้เเดกกับทำไมต้องล้างทั้งๆที่อยู่บ้านงานไม่ทำเเดกเเต่ตังที่มาจากกูค่าไฟเดือนที่เเล้วกูก็ต้องจ่ายคนเดียวเต็มๆ2500เเล้วบอกจะคืนก็ยังไม่ได้กูทำงายเลิกตีสองนอนเช้าตื่นเที่ยงไปทำงานบ่ายกูก็อยากใช้เวลาพักผ่อนก่อนจะไปทำงานอยู่บ้านสบายๆใช้เงินที่กูเหนื่อยหามา ตอนนี้ผมคิดว่าผมกำลังจะเป็นซึมเศร้ามีอยู่สองเรื่องในชีวิตตอนนี้ที่ยังทำให้ผมมีความสุขเล็กน้อยคือพี่ๆที่ทำงานเถ้าเเก่เเล้วก็เเฟนผมเราไม่ได้อยู่ใกล้กันนานๆทีจะเจอกันครั้งนึง ใครที่อ่านมาถึงตอนนี้ขอบคุณจริงๆครับผมไม่มีที่ระบายไม่มีที่พึ่งเเล้วตอนนี้ผมใช้ชีวิตทิ้งไปวันๆผมไม่มีเพื่อนเลยเพราะย้ายมาที่ใหม่ผมไม่ได้ออกไปเที่ยวไม่มีสังคมที่นี้อยู่เเต่บ้านผมคิดถึงบรรยากาศตอนที่ได้เรียนคิดถึงตอนนั่นมากๆขอเเค่พวกพี้ๆในนี้อ่านเเล้วเข้าใจให้กำลังใจก็น่าจะทำให้ผมดีขึ้นถึงเเม้จะไม่มากพี่คนไหนอยากช่วยเหลืออยากให้กำลังใจมีวิธีเเก้ไขอะไรหลังไมค์มาเมคเฟรนกันในไอจีได้ครับ ขอบคุณพี่ๆทุกคนจริงๆ ต่อให้ไม่มีใครอ่านเเต่ตอนนี้ผมรู้สึกดีนะที่ได้เขียนระบายถ้าใครผ่านมาขอเเค่พิมพ์ให้กำลังใจผมเล็กน้อยก็พอเเล้วครับ ขอบคุณครับ