เวลาอยู่บ้านด้วยกันก้อดีๆ แต่พอพูดถึงเรื่องกลับบ้านก้อมีหงุดหงิดใส่ตลอด ตุลาเป็นเดือนที่โคตรสาหัส เพราะยายเข้าโรงบาล แม่เลยโทรหาเราว่าว่างไหมให้มาเฝ้ายายให้หน่อยเพราะน้องคนเล็กก้อไม่สบาย ไม่มีใครเฝ้า จากนั้นนอนเฝ้ายายที่โรงบาล2คืน หมอก้อให้กลับบ้านได้ ผ่านไปได้2-3วัน ย่าก้อเข้าโรงบาลต่อแต่หมอให้นอนโรงบาลแต่ก้อไมีมีใครเฝ้าเพราะหลานก้อยังเล็ก ส่วนไอเราหลานคนโต เพราะพ่อมีแค่2พี่น้อง ไอเราก้อต้องไปเฝ้าย่าต่อ แต่หลังจากนั้น แฟนก้อได้โทรมาว่า"ไม่คิดจะกลับบ้านบ้างหรอ ลูกหลานมีเยอะแยะทำไมต้องเป็นที่เป็นคนเฝ้าด้วย ทั้งย่าทั้งยายก้อแล้วคนอื่นไปไหนหมด ไอเราก้อตอบไปว่า ย่ามีลูกแค่2คนแต่ก้อไม่มีใครลางานได้ ส่วนหลานก้อยังเล็กเพราะตอนนั้นย่าต้องใช้ออกซเจน 15ใส่สาย 15ปิดแต่ก้อยังใส่ แล้วหลังจากนั้นก้อเอาสายออก30นาที ทำแบบนี้วนไปเป็นเวลา2วัน ทั้งย่าทั้งเราต่างก้อไม่มีใครได้นอน ถ้าจะให้น้องๆเฝ้าก้อกลัวไม่เป็น มีเราคนเดียวที่โตเลยต้องเฝ้าย่า ผ่านไปวันนึง"ผัวพูดคำว่า หย่า ออกมาได้เต็มปากเต็มคำ สาเหตุแค่เรามาเฝ้าย่าที่โรงบาล  อยากรู้ว่าเราผิดตรงไหน ตอนแม่เขาป่วยเราก้อทำให้ แต่กลับกันพอทางเราเขากลับเกี่ยง อยากรู้ว่าเราควรอยู่ต่อหรือพอแค่ใจจริงยังรักแต่เวลาส่งเสียงมาทาง Messenger ก้อด่าแต่คำหยาบคาย ด่าจนเราไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ทั้งๆที่คำพูดที่พูดออกมามันไม่ใช่ความจริง เที่ยวไปบอกคนโน้นคนนี้ว่าเราพา ผช.เข้าบ้านบ้างทำไรกันบ้าง เป็นผู้ชายมันสมควรพูดแบบนี้ไหม อยากรู้ว่าเราควรอยู่ต่อหรือพอแค่ 😓😢😥😭