ที่ใช้คำว่างอลเพราะพ่อแม่เราตอนโกรธกันจะกลับมาดีกันตลอด พ่อแม่เรางอบกันบางครั้งไม่ได้บ่อยขนาดนั้นแต่พอเราเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ พ่อกับแม่เหมือนจะงอบกันมากขึ้น ฝ่ายงอบจะเป็นแม่ ส่วนพ่อก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น พ่อคงจะคิดว่าเดียวก็ผ่านไป แม่เราชอบงอบพ่อเพราะบางครั้งพ่อเห็นแก่ตัว ไม่เอาใจใส่  และอื่นๆ. แต่พ่อก็บอกว่าแม่ชอบทำนิสัยแบบนี้ ไม่ค่อยเข้าใจ เอาแต่ใจ  โดยตอนที่ทั้งสองงอลกัน แม่จะไม่พูดกับพ่อ พยายามเมินพ่อ หลบหน้าพ่อ ส่วนพ่อก็เข้าไปง้อบ้าง อยู่เฉยๆบ้าง บางครั้งที่ทั้งสองงอล เรากลัวว่าจะไม่กลับมาคืนดีกัน ทุกครั้งที่ทั้งสองงอบเราเลยร้องไห้ทุกครั้ง บางครั้งก็แอบร้องไห้ ถึงจะดูว่าเราอ่อนแอ เรื่องแค่นี้เอง ใช่ค่ะ เราอ่อนแอก็จริงแต่เรื่องแค่นี้มันไม่ใช่เลยค่ะพอมาเจอกับตัว ตอนเจอสถานการณ์แบบนี้ ความคิดที่เข้ามาในหัวมันเยอะมากๆเยอะจนเอาไว้ไม่อยู่ ความคิดที่กลัวจะเสียทั้งสอง กลัวทั้งสองจะผิดใจกัน กลัวทั้งสองจะไม่เหลือความไว้ใจกัน กลัวว่าสุดท้ายต้องจากกัน กลัวทุกๆอย่าง 
ยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเลยค่ะวันนี้ วันนี้เป็นวันเกิดแม่ ตอนเช้าเรานอนหับๆตื่นๆ ได้ยินเสียงพ่อคุยกับแม่ ประมาณว่า โกรธอีกแล้วหรอ โกรธอะไร (ไม่แน่ใจ100%!) พอตื่นมาแม่ก็งอลพ่ออีกแล้ว "ในวันเกิดแม่" พ่อก็บอกว่าตื่นมาแม่ก็งอล แม่บอกว่าพ่อไม่เอาใจใส่ ตอนเช้าๆก็คิดว่าคงไม่มีอะไรมากเดี่ยวก็ดีกัน แต่พอจะออกไปเที่ยว ทั้งสองก็ยังไม่ดีกัน ระหว่างทางไปเที่ยวเสียงบนรถก็มีแต่เสียงวิทยุ เสียงน้องที่ไม่รู้เรื่องอะไร พ่อแม่แทบจะไม่คุยกันเลย ในความรู้สึกเราตอนนั้นที่เป็นแค่เด็กก13คนนึง ก็รู้สึกเฟลรู้สึกไม่สนุกไม่เป็นแบบที่คิดไว้ เราเลยทักไปหาแม่ทางแชทเพราะไม่อยากเอยปากพูด ทักบอกแม่ประมาณว่า คุยกับพ่อได้ไหม แม่ก็ไม่อ่านและพูดออกมาแล้ว แบตจะหมดแล้วอย่าส่งมา สักพักเราก็เห็นแม่เอา ทรส ขึ้นมาดูเฟสแปปนึง ตอนนั้นเราเลยน้อยใจมากๆ คือกลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆ เราเป็นคนน้ำตาตื้นมาก พอเข้าไปในห้างแม่ก็ยังงอบพ่ออยู่เหมือนเดิม ตอนที่น้องเราอยากระบายสี เราไปนั่งกับน้องสองคนเพราะอยากให้พ่อกับแม่นั่งด้วยกัน แต่สุดท้ายแม่ก็ไม่ได้นั่งข้างพ่อ แต่นั่งอีกโต๊ะนึง พอระบายสีเสร็จแม่ก็จูงมือน้องแล้วเดินไปซื้อของ โดยไม่หันมาดูพ่อกับเราเลย ตอนกำลังซื้อของเราเลยพูดว่าจะหลงกันเอานะ แล้วก็พยายามพูดให้แม่คุยกับพ่อแต่แม่ก็พูดว่า อย่าพูดมากสิ(ประมาณนี้) จากน้ำน้ำตาเราก็ไหลพลากออกมาเลยค่ะ พ่อเราก็เห็นแบะก็เอามือมาลูบหัวเราแล้วบอกว่า ปะ ไปดูยาสีฟันกัน ที่บ้านหมด  จนกลับมาที่บ้านแม่ก็ยังไม่คุยกับพ่อเลยค่ะ   มันดูเป็นเรื่ยงจิ๊บจ๊อยมากๆค่ะ เราคิดอย่างงี้ตลอดถ้ามองในมุมคนอื่นแต่เราเครียด กลัวว่ามันจะเกิดผิดใจกัน น้องก็ยังเล็กอยู่เลย ไม่ได้เที่ยวแบบสนุกๆเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งวันเกิดด้วย เราอยากแก้ปัญหาจุดนี้ให้พ้นไปค่ะถึงแม้มันจะมีบ้างแต่เราก็อยากให้มันลดลงค่ะ   อยากได้คำแนะนำดีๆ ช่วยหน่อยนะคะ จากเด็กตัวเล้กๆคนนึงที่กลัวจะเสียพ่อแม่ไป ขอบคุณมากๆค่ะ🙏🏻