เราอายุแค่15อยากหนีออกจากบ้านค่ะ เพราะว่าคุณพ่อคุณแม่ไม่เข้าใจอะไรเลยค่ะทั้งเรื่องเรียนเรื่องสอบเข้าม.4 ( ส่วนตัวเราเป็นเด็กตจว.อยากไปเรียนที่กทม เราเคยอยู่กทมเคยไปไหนมาไหนคนเดียวที่กทมบ่อยค่ะรู้เส้นทางที่นั้นดีเลยค่ะเคยใช้ชีวิตอยู่คนเดียวที่กทมบ่อยด้วยค่ะ)
.
ปัญหาคือ เราอธิบายอะไรไปคุณพ่อกับแม่ก็ไม่รับฟังเลยค่ะเขาไล่เราออกจากบ้านหลายรอบเราก้ไม่กล้าออกไปค่ะ เคยออกไปประมาณ1ชม.เขาก็โทรตามซึ่งเราไม่รับสายแต่ว่าลูกพี่ลูกน้องที่เราสนิทด้วยโทรมาเราเลยรับละใจอ่อนกลับบ้านค่ะสรุปกลับไปก้โดนดุด่าหนักมาก( ตอนนั้นอยู่ช่วงม.1ค่ะเราหนีไปอยู่บ้านเพื่อนสนิทผญค่ะ ) ทุกครั้งที่ทะเลาะกันมักจะใช้คำพูดแรงๆละตบถ้ายว่าเขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขารู้ว่ามันจะเป็นยังไงยิ่งเป็นเราน่าจะจบไม่สวยซึ่งเราก็ทนคำพูดแบบนี้มาโดยตลอด
.
ซึ่งตอนนี้เราอยู่ม.3กำลังจะเทอม2 เราคุยเรื่องเรียนต่อม.4 ซึ่งเราขอคุณพ่อคุณแม่ไปเรียนต่อที่กทม.ค่าหอค่ากินเดี๋ยวเราออกเองค่ะ เพราะว่าเรามีเงินเก็บต่างๆรวมๆกันได้15.k++ อีกอย่าเราสามารถทำพาร์ททามร้านอาหารคุณน้าเราได้ค่ะเพราะเราเข้าใจเรื่องฐานะทางบ้านค่ะเราเลยไม่อย่ากรบกวนคุณพ่อกันคุณแม่มากแค่จ่ายค่าเทอมไม่กี่พันหรือครึ่งหนึงก็โอเคแล้วค่ะ เราสามรถทำงานบ้านทุกอย่างไปไหนมาไหนเองได้ซึ่งเรามั่นใจค่ะว่าดูแลตัวเองได้เพราะเราทำอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ
. ( ที่ไม่ต่อที่เดิมเพราะมีปัญหาเรื่องเพื่อนค่ะ โดนบูลี่เรื่องหน้าตาการเรียนฐานนะทางบ้านจนไม่ไหวจริงๆค่ะ เลยตัดสินใจอยากเรียนที่กทม. )
ซึ่งคำตอบของคุณพ่อคุณแม่เห็นตรงกันค่ะว่า
" ไม่ "เพราะเค้าอ้างว่าศักย์ภาพเราไม่เพียงพองานบ้านก็ทำได้ไม่ดียังดูแลตัวเองไม่ได้เรียนก็ไม่ดีต่อให้สอบติดห้อง วิทย์คณิตก็คงไม่ให้เรียนหรอกไปเรียนที่ใต้เถอะเพราะว่าคุณพ่อและคุณแม่อยากให้เราไปเป็นไม้กันหมาคุณตากับคุณยายค่ะเพราะคุณตากับคุณยายชอบเรามาก( ปล.เราพึ่งเจอเขาตอนเราอายุ15พอดีเป๊ะๆเพราะคุณแม่มีเราตอนพลาดค่ะไม่กล้าบอกคุณตากับยาย ซึ่งเราไม่สนิทกับท่านทั้ง2เลยค่ะอยู่แล้วมันอึดอัด เราสนิทกับคุณย่ามากกว่า ) คุณตากับยายเป็นคนรวยเลยเวลาที่บ้านมีปัญหาแม่จะชอบให้เราโทรขอตังกับยายค่ะซึ่งเราก็ไม่ค่อยอยากทำแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมค่ะ🥹 แล้วคุณตาก็อยากให้เราไปอยู่ด้วยมากๆรำพังเขาอยู่2คนตายาย ซึ่งเราก็เห็นใจเขาแต่ร.รที่เราจะไปต่อที่ใต้มันค่อนข้างจะชนบทกว่าที่เดิมตอนนี้มากๆค่ะ แถมอันตรายใกล้ๆกับชายแดนมาเลย์ เราเลยตัดสินใจมาเรียนกทม.ดีกว่าเพราะโอกาศมันเยอะกว่าการเปิดกว้างมีเยอะมากๆสังคมก็ดีเลยทีเดียวไม่ได้แค่บ แต่การแข่งขันสูงมากๆโดยเฉพาะร.รชั้นนำ
.
เราพยายามคุยหลายรอบเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่คุณพ่อกับคุณแม่พูดเหมือนเดิมพอพูดเยอะๆเขาทนไม่ไหวเขาก็ด่าเราค่ะ เราเลยตัดสินใจกับตัวเองว่าถ้าไม่ได้ไปสอบที่กทม.จริงๆ เราก็จะจะเก็บเงินให้ได้เยอะๆละหนีออกจากบ้าน พาตัวเองไปสอบที่
กทม.เองค่ะละตัดสินใจจะอยู่คนเดียวค่ะออกอะไรเองหมดเลย ระหว่างปิดเทอมใหญ่ก็เรียนพิเศษในytแล้วก็ทำพาร์ททามไปด้วย
พอเปิดเทอมม.4ก็ทำพาร์ททามร้านอาหารน้าเอาค่ะพอเลี้ยงตัวเองได้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะจบม.6 แค่นี้ไหวๆชิวค่ะ ไม่ทิ้งการเรียนแน่นอนค่ะเพราะมีแรงผลักดันตลอดค่ะ
เราทำแบบนี้ดีมั้ยคะ หรือว่ามีทางเลือกที่ดีกว่านี้มั้ยคะ🥹🥹
ทำไงดีคะพ่อแม่ไม่อยากให้ไปเรียนไกลบ้านทั้งๆที่เวลาไปเที่ยวไกลๆให้ไปตลอดเครียดค่ะอยากหนีออกจากบ้านแต่อายุแค่15เองค่ะ
.
ปัญหาคือ เราอธิบายอะไรไปคุณพ่อกับแม่ก็ไม่รับฟังเลยค่ะเขาไล่เราออกจากบ้านหลายรอบเราก้ไม่กล้าออกไปค่ะ เคยออกไปประมาณ1ชม.เขาก็โทรตามซึ่งเราไม่รับสายแต่ว่าลูกพี่ลูกน้องที่เราสนิทด้วยโทรมาเราเลยรับละใจอ่อนกลับบ้านค่ะสรุปกลับไปก้โดนดุด่าหนักมาก( ตอนนั้นอยู่ช่วงม.1ค่ะเราหนีไปอยู่บ้านเพื่อนสนิทผญค่ะ ) ทุกครั้งที่ทะเลาะกันมักจะใช้คำพูดแรงๆละตบถ้ายว่าเขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขารู้ว่ามันจะเป็นยังไงยิ่งเป็นเราน่าจะจบไม่สวยซึ่งเราก็ทนคำพูดแบบนี้มาโดยตลอด
.
ซึ่งตอนนี้เราอยู่ม.3กำลังจะเทอม2 เราคุยเรื่องเรียนต่อม.4 ซึ่งเราขอคุณพ่อคุณแม่ไปเรียนต่อที่กทม.ค่าหอค่ากินเดี๋ยวเราออกเองค่ะ เพราะว่าเรามีเงินเก็บต่างๆรวมๆกันได้15.k++ อีกอย่าเราสามารถทำพาร์ททามร้านอาหารคุณน้าเราได้ค่ะเพราะเราเข้าใจเรื่องฐานะทางบ้านค่ะเราเลยไม่อย่ากรบกวนคุณพ่อกันคุณแม่มากแค่จ่ายค่าเทอมไม่กี่พันหรือครึ่งหนึงก็โอเคแล้วค่ะ เราสามรถทำงานบ้านทุกอย่างไปไหนมาไหนเองได้ซึ่งเรามั่นใจค่ะว่าดูแลตัวเองได้เพราะเราทำอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ
. ( ที่ไม่ต่อที่เดิมเพราะมีปัญหาเรื่องเพื่อนค่ะ โดนบูลี่เรื่องหน้าตาการเรียนฐานนะทางบ้านจนไม่ไหวจริงๆค่ะ เลยตัดสินใจอยากเรียนที่กทม. )
ซึ่งคำตอบของคุณพ่อคุณแม่เห็นตรงกันค่ะว่า
" ไม่ "เพราะเค้าอ้างว่าศักย์ภาพเราไม่เพียงพองานบ้านก็ทำได้ไม่ดียังดูแลตัวเองไม่ได้เรียนก็ไม่ดีต่อให้สอบติดห้อง วิทย์คณิตก็คงไม่ให้เรียนหรอกไปเรียนที่ใต้เถอะเพราะว่าคุณพ่อและคุณแม่อยากให้เราไปเป็นไม้กันหมาคุณตากับคุณยายค่ะเพราะคุณตากับคุณยายชอบเรามาก( ปล.เราพึ่งเจอเขาตอนเราอายุ15พอดีเป๊ะๆเพราะคุณแม่มีเราตอนพลาดค่ะไม่กล้าบอกคุณตากับยาย ซึ่งเราไม่สนิทกับท่านทั้ง2เลยค่ะอยู่แล้วมันอึดอัด เราสนิทกับคุณย่ามากกว่า ) คุณตากับยายเป็นคนรวยเลยเวลาที่บ้านมีปัญหาแม่จะชอบให้เราโทรขอตังกับยายค่ะซึ่งเราก็ไม่ค่อยอยากทำแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมค่ะ🥹 แล้วคุณตาก็อยากให้เราไปอยู่ด้วยมากๆรำพังเขาอยู่2คนตายาย ซึ่งเราก็เห็นใจเขาแต่ร.รที่เราจะไปต่อที่ใต้มันค่อนข้างจะชนบทกว่าที่เดิมตอนนี้มากๆค่ะ แถมอันตรายใกล้ๆกับชายแดนมาเลย์ เราเลยตัดสินใจมาเรียนกทม.ดีกว่าเพราะโอกาศมันเยอะกว่าการเปิดกว้างมีเยอะมากๆสังคมก็ดีเลยทีเดียวไม่ได้แค่บ แต่การแข่งขันสูงมากๆโดยเฉพาะร.รชั้นนำ
.
เราพยายามคุยหลายรอบเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่คุณพ่อกับคุณแม่พูดเหมือนเดิมพอพูดเยอะๆเขาทนไม่ไหวเขาก็ด่าเราค่ะ เราเลยตัดสินใจกับตัวเองว่าถ้าไม่ได้ไปสอบที่กทม.จริงๆ เราก็จะจะเก็บเงินให้ได้เยอะๆละหนีออกจากบ้าน พาตัวเองไปสอบที่
กทม.เองค่ะละตัดสินใจจะอยู่คนเดียวค่ะออกอะไรเองหมดเลย ระหว่างปิดเทอมใหญ่ก็เรียนพิเศษในytแล้วก็ทำพาร์ททามไปด้วย
พอเปิดเทอมม.4ก็ทำพาร์ททามร้านอาหารน้าเอาค่ะพอเลี้ยงตัวเองได้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะจบม.6 แค่นี้ไหวๆชิวค่ะ ไม่ทิ้งการเรียนแน่นอนค่ะเพราะมีแรงผลักดันตลอดค่ะ