*ยาวนิดนึงนะคะ*
เราอยู่กับตายายค่ะ แม่ไปทำงานที่กทม.
เมื่อต้นเดือนสิงหาที่ผ่านมายายเสียด้วยโรคมะเร็ง เราเลยต้องอยู่กับตา2คนค่ะ เราจะเรียนจบตอนเดือนมีนาปีหน้าค่ะ เราไม่ได้เรียนต่อค่ะ เพราะครอบครัวไม่มีเงินส่ง เราเลยคิดจะเรียนรามค่ะแล้วก็ทำงานไปด้วย ส่วนตัวเป็นเด็กต่างจังหวัดคิดว่าเรียนจบจะไปหางานในกทม. แล้วก็เรียนอยู่ที่นั่นเลยค่ะ เพราะแฟนก็อยู่ที่นั่นด้วยค่ะ คิดว่ารายได้มันดีกว่าด้วย
แต่ว่า แม่กับเราพึ่งมารู้ค่ะว่าตากับยายเอาที่บ้านไปจำนำ แม่บอกว่าอยากให้เราอยู่กับตาทำงานใกล้ๆบ้านจะได้อยู่ดูแลตาไปด้วย เราก็บอกกับแม่ไปค่ะว่าเราอยากไปทำงานที่กทม.นะ เพราะรายได้มันดีกว่ามาก ถ้าทำที่นี่มันได้ไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ แม่ก็บอกว่า ถ้าเราจะไปทำงานที่กทม. แม่จะกลับมาอยู่บ้าน แล้วก็ให้เราหาเงินมาจ่ายหนี้แทน บอกว่าเราอยู่ที่บ้านไม่ถึง5ปีหรอกหนี้หมดค่อยมาทำงานเราก็คิดว่า ทำไมไม่ให้เราไปทำงานช่วยกันหาเงินจ่ายหนี้ถึงเราจะไม่ได้รายได้เยอะเท่าแม่แต่ก็ถือว่าเราช่วยได้นิดหน่อยก็ยังดี แล้วถ้าหนี้หมดให้เราไปทำงานตาก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิมคือไม่เข้าใจจริงๆค่ะ คุณตายังแข็งแรงนะคะมีช้าๆเบลอๆอยู่บ้าง อายุยังไม่มาก แล้วน้องของคุณตาก็อยู่ใกล้ๆบ้านด้วยค่ะถ้าไปทำงานเราคิดว่าฝากเค้าดูให้ก็คิดว่าน่าจะได้
จริงๆเราก็อยากอยู่กับแฟนด้วยนะคะเพราะแฟนทำงานอยู่คนเดียวค่ะ เราไปทำงานเราก็ส่งเงินช่วยที่บ้านแล้วก็หาเงินเรียนเองด้วยค่ะ ทางบ้านแฟนก็มีฐานะทางบ้านไม่ดีเหมือนกันค่ะ ลูกหลานทุกคนก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัด คุณยายของแฟนก็ต้องอยู่คนเดียวแต่คุณยายแฟนอายุเยอะมากๆแล้วนะคะคุณยายยังอยู่คนเดียวได้นับถือมากๆเลยค่ะ เราก็เลยคิดว่าคุณตาน่าจะอยู่คนเดียวได้ คุณตามีโรคประจำตัวคือโรคลงแดงค่ะเพราะเคยดื่มเหล้าหนักมากช่วงหนึ่งต้องกินยาตลอดชีวิต แต่ตอนนี้คุณตาเลิกดื่มเหล้าแล้วนะคะไม่มีอาการอะไรแล้วค่ะใช้ชีวิตเหมือนคนปกติเลย นอกนั้นไม่มีอาการอะไรแล้วค่ะ ความดันเบาหวานก็ไม่มี แกแข็งแรงเลย ทำอะไรเองได้ทุกอย่าง ญาติๆก็สนับสนุนให้ไปทำงานนะคะเพราะฐานะที่บ้านไม่ดีเลย
เราเคยไปทำพาทย์ไทม์ที่นั่นมาแล้วค่ะ ถ้าไปที่นั่นก็ได้งานเลย ตอนที่ไปทำพาทย์ไทม์เราไปอยู่กับแฟนค่ะ (คบกับแฟนมาเกือบ3ปีแล้ว) เลยหมดห่วงเรื่องที่พักค่ะ เราเป็นเด็กในกรอบมาตลอดเลยนะคะ ไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทางเลย ไม่เคยขออะไรเลย เราอยากเรียนเค้าส่งไม่ได้เราก็จะทำงานหาเงินเรียนเอง ถ้าเกิดเราไปทำงานแล้วให้ตาอยู่คนเดียวแบบนี้เราดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหมคะ ตอนนี้สับสนกับตัวเองแล้วก็เครียดมากเลยค่ะ
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ทุกคนจะตัดสินใจยังไงคะ ?
เราอยู่กับตายายค่ะ แม่ไปทำงานที่กทม.
เมื่อต้นเดือนสิงหาที่ผ่านมายายเสียด้วยโรคมะเร็ง เราเลยต้องอยู่กับตา2คนค่ะ เราจะเรียนจบตอนเดือนมีนาปีหน้าค่ะ เราไม่ได้เรียนต่อค่ะ เพราะครอบครัวไม่มีเงินส่ง เราเลยคิดจะเรียนรามค่ะแล้วก็ทำงานไปด้วย ส่วนตัวเป็นเด็กต่างจังหวัดคิดว่าเรียนจบจะไปหางานในกทม. แล้วก็เรียนอยู่ที่นั่นเลยค่ะ เพราะแฟนก็อยู่ที่นั่นด้วยค่ะ คิดว่ารายได้มันดีกว่าด้วย
แต่ว่า แม่กับเราพึ่งมารู้ค่ะว่าตากับยายเอาที่บ้านไปจำนำ แม่บอกว่าอยากให้เราอยู่กับตาทำงานใกล้ๆบ้านจะได้อยู่ดูแลตาไปด้วย เราก็บอกกับแม่ไปค่ะว่าเราอยากไปทำงานที่กทม.นะ เพราะรายได้มันดีกว่ามาก ถ้าทำที่นี่มันได้ไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ แม่ก็บอกว่า ถ้าเราจะไปทำงานที่กทม. แม่จะกลับมาอยู่บ้าน แล้วก็ให้เราหาเงินมาจ่ายหนี้แทน บอกว่าเราอยู่ที่บ้านไม่ถึง5ปีหรอกหนี้หมดค่อยมาทำงานเราก็คิดว่า ทำไมไม่ให้เราไปทำงานช่วยกันหาเงินจ่ายหนี้ถึงเราจะไม่ได้รายได้เยอะเท่าแม่แต่ก็ถือว่าเราช่วยได้นิดหน่อยก็ยังดี แล้วถ้าหนี้หมดให้เราไปทำงานตาก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนเดิมคือไม่เข้าใจจริงๆค่ะ คุณตายังแข็งแรงนะคะมีช้าๆเบลอๆอยู่บ้าง อายุยังไม่มาก แล้วน้องของคุณตาก็อยู่ใกล้ๆบ้านด้วยค่ะถ้าไปทำงานเราคิดว่าฝากเค้าดูให้ก็คิดว่าน่าจะได้
จริงๆเราก็อยากอยู่กับแฟนด้วยนะคะเพราะแฟนทำงานอยู่คนเดียวค่ะ เราไปทำงานเราก็ส่งเงินช่วยที่บ้านแล้วก็หาเงินเรียนเองด้วยค่ะ ทางบ้านแฟนก็มีฐานะทางบ้านไม่ดีเหมือนกันค่ะ ลูกหลานทุกคนก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัด คุณยายของแฟนก็ต้องอยู่คนเดียวแต่คุณยายแฟนอายุเยอะมากๆแล้วนะคะคุณยายยังอยู่คนเดียวได้นับถือมากๆเลยค่ะ เราก็เลยคิดว่าคุณตาน่าจะอยู่คนเดียวได้ คุณตามีโรคประจำตัวคือโรคลงแดงค่ะเพราะเคยดื่มเหล้าหนักมากช่วงหนึ่งต้องกินยาตลอดชีวิต แต่ตอนนี้คุณตาเลิกดื่มเหล้าแล้วนะคะไม่มีอาการอะไรแล้วค่ะใช้ชีวิตเหมือนคนปกติเลย นอกนั้นไม่มีอาการอะไรแล้วค่ะ ความดันเบาหวานก็ไม่มี แกแข็งแรงเลย ทำอะไรเองได้ทุกอย่าง ญาติๆก็สนับสนุนให้ไปทำงานนะคะเพราะฐานะที่บ้านไม่ดีเลย
เราเคยไปทำพาทย์ไทม์ที่นั่นมาแล้วค่ะ ถ้าไปที่นั่นก็ได้งานเลย ตอนที่ไปทำพาทย์ไทม์เราไปอยู่กับแฟนค่ะ (คบกับแฟนมาเกือบ3ปีแล้ว) เลยหมดห่วงเรื่องที่พักค่ะ เราเป็นเด็กในกรอบมาตลอดเลยนะคะ ไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทางเลย ไม่เคยขออะไรเลย เราอยากเรียนเค้าส่งไม่ได้เราก็จะทำงานหาเงินเรียนเอง ถ้าเกิดเราไปทำงานแล้วให้ตาอยู่คนเดียวแบบนี้เราดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไหมคะ ตอนนี้สับสนกับตัวเองแล้วก็เครียดมากเลยค่ะ