เราเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง ไม่ว่าร้องไห้ เสียใจ เราจะเเอบร้องไห้คนเดียว ต่างกับพี่สาวที่เเสดงอาการออกมาเมื่อโกรธหรือเสียใจ 
เเม่จะคอยโอ๋ คอยง้อ เเต่เราที่ไม่เเสดงอาการกลายเป็นคนเก็บความรู้สึก เเละต้องทำตัวเข้มเเข็งตลอดเวลา มันเกิดจากอะไรหรอคะ  เเม่ก็ดูจะเอ็นดูพี่มากกว่าเราสะด้วย เวลาพูดอะไรจะไม่ค่อยระวังเเละไม่ค่อยสนใจเราขนาดนั้นค่ะ ตอนนี้เหมือนมันมากเกินไป เรารู้สึกว่าตัวเองมีอาการซึมเศร้า เเต่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเองอ่อนเเอ เราพยายามเข้มเเข็งเหมือนคนไม่คิดอะไร

เราเก็บทุกอารมณ์เเละความรู้สึก เเม้ว่าจิตใจก็ไม่ไหวเเล้วก็ตาม เราดูเหมือนคนไม่คิดอะไรเเละให้คำปรึกษาได้ดีมั้งคะ หลายๆคนเข้ามาระบายได้ง่ายๆไม่ว่าจะ เเฟน เพื่อน หรือคนในครอบครัว ตอนนี้เราต้องการคนๆนั้น คนที่สามารถรับฟังปัญหาเราได้เช่นเดียวกับที่เขาเล่าปัญหาให้เราฟัง ซึ่ง มัน ก็ ไม่มี
อีกเรื่องนะคะทุกครั้งที่พี่มีปัญหา พี่จะเล่าให้เราฟังระบายกับเราทุกเรื่อง เเต่ทุกครั้งที่เรากำลังเครียดไม่เคยมีใครเข้าใจเราเลยค่ะ เเม้อยากอธิบายก็เลือกไม่พูดจะดีกว่า พี่ชอบด่าทอใช้ถ้อยคำรุนเเรงกับเรา เเต่พอตัวเองมีปัญหาก็มาระบาย เรารู้สึกน้อยใจเเละเสียใจตรงนี้ยามเราเศร้าหรือเสียใจ ไม่มีใครเข้าใจเลย

เราเครียด ร้องไห้ นอนไม่หลับ อาการเเบบนี้เข้าข่ายซึมเศร้ามั้ยคะ เราไม่อยากเป็นโรคนี้ มีวิธีเเก้ยังไงบ้างคะ