อุทธาหรณ์ งานปีใหม่ จับรางวัลได้ทองสองสลึง แต่...

ประสบการณ์จับฉลากได้ทองสองสลึง ดวงดีนั้นมีอยู่จริง แต่เราทำดวงกุดซะเอง

กาลครั้งนั้น ประมาณสี่สิบปีมาแล้ว เราทำงานขายเครื่องมือช่าง บริษัทอยู่ถนนบางนาตราด

ช่วงปีใหม่ก็มีการฉลองปีใหม่ จิบน้ำชาเฮฮากันตั้งแต่เช้า บ่ายๆมีการนับเลข ซึ่งผจก.แผนกของเราชอบเป็นประธาน นับเป็นโอกาสดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้เห็นผจก.เหงื่อตกตอนเสียเงิน แต่บางครั้งเราก็จะเป็นฝ่ายเหงื่อตกซะเอง
พอตกค่ำมีเลี้ยงโต๊ะจีนเฮฮากัน เราก็มาทางสายช่างแต่ทำงานฝ่ายขาย ก็สนุก,เข้ากันได้ทั้งฝ่ายช่างและฝ่ายขาย

กินกันไปได้สักพัก ก็แว่วๆว่ามีใครเรียกชื่อ ก็หันไปดู มีคนบอกให้ไปรับรางวัลสร้อยคอทองคำหนักสองสลึง เราก็แจ้นไปรับกับมือรองประธานบริษัทสาวสวยทันที
รับมาเสร็จก็เอามาโชว์ให้เพื่อนๆดูด้วยความสะเงาะสะแงะ
จนเลิกงานก็ขึ้นรถจะขับกลับบ้าน(ยุคนั้นยังไม่มีกฎหมายเมาแล้วห้ามขับ) เราก็จะขับรถกลับบ้าน
แต่ก็ไปไหนไม่รอด จอดรถนอนอยู่ใกล้ๆหน้าประตูบริษัทนั้นแหละ

ต่อจากนี้คือความงัวเงีย
มีเสียงเรียกจากใครไม่รู้... พี่ๆ เป็นไงบ้าง
พี่... ผมขอสร้อยนะ

สักพักใหญ่ๆ พอตื่นขึ้นมา สร้อยก็จากไปแล้ว
ดีที่ทรัพย์สินอื่นไม่หายไปด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวรมณี แปลว่า พึงงดเว้นจากการดื่มสุรา อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเทอญ
ของอะไรไม่ใช่ของๆเรา มันก็ไม่ใช่ของๆเรา

ภาพประกอบ จากกูเกิ้ล