สวัสดีค่ะ
เราเคยโพสไปแล้วกระทู้หนึ่ง แต่ยังเจอปัญหาเดิมค่ะ แต่มันเหมือนจะหนักขึ้น
เกริ่นก่อนว่า เรากับแฟนคบมาได้ 7-8 ปีแล้วค่ะ
และล่าสุด เขาของเราแต่งงงาน มันดูดีใช่มั้ยคะ แต่ต้องย้อนถึงว่า ทำไมถึงมีปัญหา...
-เรื่องครอบครัว
ของเราออกจีนๆ ลูกสาวก็จริง แต่ที่บ้านเคร่งให้ทำงาน หาเงิน ฐานะปลากลาง มีรถ มีบ้านค่ะ อยู่กทม. เคยไปเรียนตปท. แต่ก็เจอพิษโควิด เยทำให้ทางบ้านขัดสน แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานผ่านมาได้ มีการมีงานทำ แต่ไม่ได้ทำบริษัท ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ทำงานเสริม เงินเดือนก็จะไม่มั่นคงนัก
ของแฟน จะไทยจ๋าค่ะ บ้านรับราชการเกือบทุกคน อยู่ปริมณฑล มีบ้านใหญ่ ไม่มีหนี้สินอะไร แต่เค้าไม่มีงานทำหลังโควิด เลยชวนเค้ามาขายของด้วยกัน
ก็อยู่กันมาได้ปกติ จนเริ่มเข้าปีที่แปด เราเริ่มคาดหวังมากขึ้นก่อนที่เค้าจะขอแต่งงาน เพราะเรา 30+ แล้ว เพื่อนๆก็มีแต่งไปบ้าง แต่บอกเลยว่าเราไม่ได้คาดหวังจะได้แต่งงาน เพราะเรารู้ว่าต้องใช้เงินเยอะ "อยากแต่ง แต่ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือจะแต่ง ถ้าไม่มีสภาพคล่อง" นะคะ และเค้าเป็นคนเอ่ยก่อน เพราะที่บ้านเสนอเงินมาให้แต่งก้อนนึง เพราะเราอยู่ก่อนแต่งด้วย บ้านเค้าจะจัด แต่จำนวนเงินนั้น ไม่ได้มากพอจะจัดขนาดนั้น บวกกับที่บ้านก็อยากให้พอมีสินสอดพอประมาณ ซึ่งเค้าก็มาขอที่บ้านเราแล้ว
เราคิดมากทันที เพราะเรารู้สถานะการเงินเค้า เค้าไม่มีงานมานาน ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีอะไร แต้ไม่ลำบากนะคะ เพราะบ้านเค้ามีให้อยู่ ให้ใช้ สมถะก็ว่าได้ ไม่ขาด แต่เรามีค่ะ มีหนี้ มีความต้องการ เราอยากเที่ยวก็ต้องออกให้ ไปไหนก็ช่วยตลอด แต่งงานก็จะต้องขอที่บ้าน เราเลย ปฏิเสธค่ะ ไม่อยากแต่ง เพราะเราอยากเห็นเค้าขยันกว่านี้ มีงานให้ทำ จากบ้านเรา หรืองานเรา เค้าก็ทำตามอารมณ์ ติดเกม อารมณ์ตื่นมาต้องทำเควส ซึ่งเราเล่นเกมนะคะ แต่คือเลิกงานมาเล่น หลังๆเล่นเอาสังคม ไม่ได้ติดเหมือนตอนวัยรุ่น😓
ล่าสุดเราไล่ให้ไปขับรถ ให้ใช้รถเราเพราะเป็นไฟฟ้า ประหยัด ทำประกันให้ แต่ก็มีคำอ้างนู่นี่ ทฤษฎีเยอะ เราก็ต้องสมัครให่ พยายามทำให้ แต่เค้าไม่ส่งสัญญาณว่าจะทำ เพราะเราไม่ค่อยทะเลาะ โดยรวมเค้าเป็นคนดี ใจดี ดูแลดี ไม่มีอารมณ์ร้อน แต่กลายเป็นเย็นเกิน ช้าเกิน ในขณะที่เรา ทำไรเองได้ ทำงานเอง ไม่รแใครได้ แต่เราป่วยเป็นโรคหนัก ที่ขับรถไม่ได้นานๆ ก็เลยมีให้เค้ามาช่วยบ้าง แต่ช่วงนี้เค้าป่วย แต่ไม่ไปหาหมอ เกือบเดือนแล้ว ทำให้เราก็ทำไรเองตามปกติ จนเหมือนกับว่า "เราไม่มีเค้าก็ได้"เพราะเรายุ่งจนไม่มีเวลาคุย เค้าก็รู้ว่าเราไม่ว่าง แต่คอนเฟิร์มว่าเราทั้งคู่ไม่มีเรื่องมือที่สามอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เรามองแต่อนาคต
พอมองคนอื่น หรือเพื่อนที่แต่งงาน เราก็แอบไม่อิจฉา ไม่คิดอะไรไม่ได้ จริงๆเราปลงค่ะ เราถามตัวเองว่า เราอยากแต่งรึ ก็ไม่ ถ้าเรามีตังเราจะทำอะไรก็ได้ แต่สิ่งที่เราอิจฉาคือ เราอิจฉาที่คนอื่นใีแฟนที่"ขยัน" "ตั้งใจทำมากิน" มากกว่า..
เราเคยพูดแล้ว ไปสามสี่รอบ ว่าให้ทำงาน หรือเริ่มจากอะไรง่ายๆเช่นขับรถ หรือทำงานที่บ้านเรามอบหมาย หรือแบ่งเบางานเรา มีเงินให้ เค้าก็ทำได้แปปเดียว ก็เหมือนเดิม แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ เค้าเจ็บที่ร่างกายบางส่วน ต้องพัก เราเลยเก็บไว้ก่อน กลายเป็นเค้า ทำอะไรไม่ได้ (แต่มันเกือบเดือน) เราไม่อยากใจร้าย เพราะที่ผ่านมาเราใจดีตลอด ไม่เคยคิดเล็กน้อย แต่มันดลายเป็นนิดๆหน่อย กระทบกระทั่ง เราอยากให้เค้าคิดเรื่องอนาคตกว่านี้ เลยกะว่าหลังจากเค้าหาย จะดูอีกที
ปล เค้าเป็นคนเซนซิทีฟค่ะ ใช้ยาแรงเกรงว่าจะกู่กลับยาก เช่น ห่างเพื่อดู หรือเลิก เพราะเค้าไม่ผิดอะไร เค้าดีมาตลอด แต่แค่เป็นผู้ตามมากกว่า ถ้าเราไม่เปิด เค้าซื้อแหวนให้ แต่ก็ไม่มั่นใจจะผ่อนได้มั้ยด้วยซ้ำ😓
ขอบคุณ และขอโทษนะคะที่ยาว เหมือนจะเก็บกดมากเกินไป อยากรู้ว่าเราจะหาทางออกยังไงดี
เริ่มอึดอัดกับชีวิตคู่ ปรึกษาใครไม่ได้ เครียดค่ะ
เราเคยโพสไปแล้วกระทู้หนึ่ง แต่ยังเจอปัญหาเดิมค่ะ แต่มันเหมือนจะหนักขึ้น
เกริ่นก่อนว่า เรากับแฟนคบมาได้ 7-8 ปีแล้วค่ะ
และล่าสุด เขาของเราแต่งงงาน มันดูดีใช่มั้ยคะ แต่ต้องย้อนถึงว่า ทำไมถึงมีปัญหา...
-เรื่องครอบครัว
ของเราออกจีนๆ ลูกสาวก็จริง แต่ที่บ้านเคร่งให้ทำงาน หาเงิน ฐานะปลากลาง มีรถ มีบ้านค่ะ อยู่กทม. เคยไปเรียนตปท. แต่ก็เจอพิษโควิด เยทำให้ทางบ้านขัดสน แต่ก็ล้มลุกคลุกคลานผ่านมาได้ มีการมีงานทำ แต่ไม่ได้ทำบริษัท ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ทำงานเสริม เงินเดือนก็จะไม่มั่นคงนัก
ของแฟน จะไทยจ๋าค่ะ บ้านรับราชการเกือบทุกคน อยู่ปริมณฑล มีบ้านใหญ่ ไม่มีหนี้สินอะไร แต่เค้าไม่มีงานทำหลังโควิด เลยชวนเค้ามาขายของด้วยกัน
ก็อยู่กันมาได้ปกติ จนเริ่มเข้าปีที่แปด เราเริ่มคาดหวังมากขึ้นก่อนที่เค้าจะขอแต่งงาน เพราะเรา 30+ แล้ว เพื่อนๆก็มีแต่งไปบ้าง แต่บอกเลยว่าเราไม่ได้คาดหวังจะได้แต่งงาน เพราะเรารู้ว่าต้องใช้เงินเยอะ "อยากแต่ง แต่ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือจะแต่ง ถ้าไม่มีสภาพคล่อง" นะคะ และเค้าเป็นคนเอ่ยก่อน เพราะที่บ้านเสนอเงินมาให้แต่งก้อนนึง เพราะเราอยู่ก่อนแต่งด้วย บ้านเค้าจะจัด แต่จำนวนเงินนั้น ไม่ได้มากพอจะจัดขนาดนั้น บวกกับที่บ้านก็อยากให้พอมีสินสอดพอประมาณ ซึ่งเค้าก็มาขอที่บ้านเราแล้ว
เราคิดมากทันที เพราะเรารู้สถานะการเงินเค้า เค้าไม่มีงานมานาน ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีอะไร แต้ไม่ลำบากนะคะ เพราะบ้านเค้ามีให้อยู่ ให้ใช้ สมถะก็ว่าได้ ไม่ขาด แต่เรามีค่ะ มีหนี้ มีความต้องการ เราอยากเที่ยวก็ต้องออกให้ ไปไหนก็ช่วยตลอด แต่งงานก็จะต้องขอที่บ้าน เราเลย ปฏิเสธค่ะ ไม่อยากแต่ง เพราะเราอยากเห็นเค้าขยันกว่านี้ มีงานให้ทำ จากบ้านเรา หรืองานเรา เค้าก็ทำตามอารมณ์ ติดเกม อารมณ์ตื่นมาต้องทำเควส ซึ่งเราเล่นเกมนะคะ แต่คือเลิกงานมาเล่น หลังๆเล่นเอาสังคม ไม่ได้ติดเหมือนตอนวัยรุ่น😓
ล่าสุดเราไล่ให้ไปขับรถ ให้ใช้รถเราเพราะเป็นไฟฟ้า ประหยัด ทำประกันให้ แต่ก็มีคำอ้างนู่นี่ ทฤษฎีเยอะ เราก็ต้องสมัครให่ พยายามทำให้ แต่เค้าไม่ส่งสัญญาณว่าจะทำ เพราะเราไม่ค่อยทะเลาะ โดยรวมเค้าเป็นคนดี ใจดี ดูแลดี ไม่มีอารมณ์ร้อน แต่กลายเป็นเย็นเกิน ช้าเกิน ในขณะที่เรา ทำไรเองได้ ทำงานเอง ไม่รแใครได้ แต่เราป่วยเป็นโรคหนัก ที่ขับรถไม่ได้นานๆ ก็เลยมีให้เค้ามาช่วยบ้าง แต่ช่วงนี้เค้าป่วย แต่ไม่ไปหาหมอ เกือบเดือนแล้ว ทำให้เราก็ทำไรเองตามปกติ จนเหมือนกับว่า "เราไม่มีเค้าก็ได้"เพราะเรายุ่งจนไม่มีเวลาคุย เค้าก็รู้ว่าเราไม่ว่าง แต่คอนเฟิร์มว่าเราทั้งคู่ไม่มีเรื่องมือที่สามอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้เรามองแต่อนาคต
พอมองคนอื่น หรือเพื่อนที่แต่งงาน เราก็แอบไม่อิจฉา ไม่คิดอะไรไม่ได้ จริงๆเราปลงค่ะ เราถามตัวเองว่า เราอยากแต่งรึ ก็ไม่ ถ้าเรามีตังเราจะทำอะไรก็ได้ แต่สิ่งที่เราอิจฉาคือ เราอิจฉาที่คนอื่นใีแฟนที่"ขยัน" "ตั้งใจทำมากิน" มากกว่า..
เราเคยพูดแล้ว ไปสามสี่รอบ ว่าให้ทำงาน หรือเริ่มจากอะไรง่ายๆเช่นขับรถ หรือทำงานที่บ้านเรามอบหมาย หรือแบ่งเบางานเรา มีเงินให้ เค้าก็ทำได้แปปเดียว ก็เหมือนเดิม แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ เค้าเจ็บที่ร่างกายบางส่วน ต้องพัก เราเลยเก็บไว้ก่อน กลายเป็นเค้า ทำอะไรไม่ได้ (แต่มันเกือบเดือน) เราไม่อยากใจร้าย เพราะที่ผ่านมาเราใจดีตลอด ไม่เคยคิดเล็กน้อย แต่มันดลายเป็นนิดๆหน่อย กระทบกระทั่ง เราอยากให้เค้าคิดเรื่องอนาคตกว่านี้ เลยกะว่าหลังจากเค้าหาย จะดูอีกที
ปล เค้าเป็นคนเซนซิทีฟค่ะ ใช้ยาแรงเกรงว่าจะกู่กลับยาก เช่น ห่างเพื่อดู หรือเลิก เพราะเค้าไม่ผิดอะไร เค้าดีมาตลอด แต่แค่เป็นผู้ตามมากกว่า ถ้าเราไม่เปิด เค้าซื้อแหวนให้ แต่ก็ไม่มั่นใจจะผ่อนได้มั้ยด้วยซ้ำ😓
ขอบคุณ และขอโทษนะคะที่ยาว เหมือนจะเก็บกดมากเกินไป อยากรู้ว่าเราจะหาทางออกยังไงดี