[CR] ปี67กับอายุ29ผ่าตัดครั้งแรกกับริดสีดวงทวาร พุธที่ 11 เดือนกันยายน ตอน 4 โมงเย็น กับ รพ.รัฐ

กระทู้รีวิว

สุขภาพกาย ระบบร่างกาย สุขภาพ การแพทย์ ระบบขับถ่าย (Excretory System)

_{ก่อนอื่นเลยขอกล่าวว่า เราเป็นริดสีดวงมาหลายปีมากตั้งแต่เด็กน่าจะประถมปลายตอนนั้นมีติ่งเล็กๆ ออกมาจากทวารตอนอาบน้ำคลอง ทีแรกนึกว่าปลิงไม่ก็ทากเกาะก้นแต่ดึงแล้วไม่หลุดตอนนั้นเด็กก็ไม่เข้าใจว่าเป็นอะไรเราก็ปล่อยมันไปจนตอนนี้มาคิดได้ว่าอาจจะเป็นน้องริดซี่}

_{หลังจากนั้นช่วงมัธยมปลายจู่ๆ น้องก็โผล่ออกมาจากก้น ไม่ได้ใหญ่มากสะกิดนิดเดียวก็กลับเข้าไปได้ ถ่ายเจ็บเล็กน้อยแต่ไม่มีเลือดซื้อยามากินก็หาย จากนั้นทุกๆ ปีมันเริ่มใหญ่ขึ้นและช่วงมหาลัยเข้าปี1 จู่ๆ เลือดก็ไหลออกมาตอนถ่ายพร้อมกับน้องริดซี่ เจ็บมากแต่ยังทนได้7.2เต็ม10 เราก็กินยาปกติมันก็หายไปแต่ไม่ได้กินยาติดต่อกัน พอหายก็หยุดยา}

_{ทีนี้แหละใกล้เรียนจบแล้วเราเครียดมาก เครียดจนแพนิคต้องหาหมอหายาซึมเศร้ามากิน เพราะเริ่มรับไม่ไหวกับเรื่องเรียนมีปัญหากับที่บ้านจนต้องดรอปทีนี้ช่วงนั้นน้องริดซี่ก็กำเริบหนัก (เราเป็นคนกินทุกอย่างที่เขาบอกว่าแสลง ของหมักดอง ของเผ็ดนี่ต้องเผ็ดมาก ของเปรี้ยวจัด ยิ่งลูกชิ้นยิ่งชอบกินกินทุกวันแต่ผักก็ยังกินนะ สุกกี้ก็ของชอบกินบ่อย) ช่วงนั้นถ่ายยากมากแต่น้องก็มีแค่หัวออกมา ไม่ได้มีเลือด นานๆ สักครั้ง/ปีถึงจะมีเลือดสักทีแต่ไม่มาก}

_{หลังจากนั้นกลับมาบ้านกำเริบอีกรอบรอบนี้หนัก8.3-8.7เต็ม10แต่กลับมาอยู่บ้านเลยถ่ายแล้วนอนทั้งวันได้ถึงแม้จะเจ็บแต่ไม่นานกินยาแล้วหายเจ็บสักประมาณอาทิตย์กว่าๆก็ไม่ได้เป็นอีก เป็นๆ หายๆ จนเข้าปีนี้ เริ่มดันน้องลำบากขึ้นแต่ยังดันได้สบายมาก คิดว่าก็คงหายเหมือนปกติถ้ากินยาไป}

_{ปี67ช่วงเดือนที่แล้ววันที่29สิงหาคม ช่วงนั้นประจำเดือนมาด้วยแต่ใกล้จะหมดแล้วทั้งปวดท้องประจำเดือนทั้งปวดน้องริดซี่ เราก็คิดว่าเลือดที่ไหลคงไม่มีอะไร แค่น้องปวมเป่งขึ้นแล้วรอบทวารก็บวมแสบๆ คงอึบาดตามเคยคิดว่าไม่เป็นไรแต่ไม่ใช่เลย}

_{นี่คือจุดเริ่มต้นของหายนะที่เราทนไม่ได้ ทั้งเจ็บ ทั้งแสบ ทั้งเลือดไหล แล้วดันน้องกลับลำบากมาก จากที่เคยดันเข้าได้ง่ายๆ ก็ดันแทบไม่เข้า น้องเป่งจนผิวรอบๆ ทวารบางมากและเริ่มเป็นแผลปริเลือดสดไหลเยอะมาก เวลาอึทีนึงแสบจนกลั้นหายใจ นั่งร้องไห้น้ำตาไหลครวนครางกว่าที่จะยัดน้องกลับได้ต้องใช้สามนิ้วช่วยขยายรูรอบก่อนแล้วประคองน้องค่อยๆ ดัน ระหว่างนั้นนิ้วก็ไปสะกิดโดนแผลที่อึบาดไว้เลือดก็ยิ่งไหล บอกเลยว่าทรมานมากแบบที่ไม่เคยเป็น}

_{เราก็คิดว่าทำไมเราต้องมาเป็นอะไรแบบนี้ด้วย ด้วยความเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยมีใครมาเปิดดูก้นมาก่อนแม้กระทั่งแม่ จากที่อายมากเพราะเป็นโรคนี้และไม่เคยคิดจะไปหาหมอจริงๆ จังๆ ก็ทนไม่ไหว นาทีนั้นเจ็บลืมอาย ไปตรวจกับรพ.รัฐที่อำเภอแถวบ้านโชคดีที่หมอเป็นผู้หญิง มันเลยพอทำใจได้ แต่นาทีที่อุปกรณ์หรืออะไรก็ตามแทรกเข้าไปมันเจ็บมาก กลั้นใจอดทนแป๊บนึงหมอก็บอกว่าเสร็จแล้วแต่หลังจากเอาเครื่องมือออกรู้สึกโล่งขึ้นไม่ได้เจ็บมากแบบที่คิด หมอก็บอกเดี๋ยวเขียนใบส่งตัวไปรพ.ประจำจังหวัด ไปพรุ่งนี้เลยนะ}

_{เราที่ตอนนั้นเอาวะ ยังไงก็ต้องไป มันเจ็บมากจริงๆ ตอนนี้ให้9.2เต็ม10 เหลือไว้อีกนิดเพราะเรายังไม่เป็นลมไปก่อน แต่แค่นั่งก็เจ็บ นอนเฉยๆ ยังเจ็บ เข้าห้องน้ำแต่ละทีคือแพนิคมากแค่เข้าไปฉี่ก็ยังกลัวทำให้เรียดลงกระเพาะไปอีก เบ่งฉี่แต่ละทีเจ็บไปถึงก้น แต่ช่วงนั้นปวดอึทุกวัน ถึงแม้จะถ่ายเหลวแต่อึทีเจ็บเหมือนเอาคัตเตอร์มากรีด แผลไม่หายเลยทั้งทายา สอดยาแล้วก็กินยาก็ไม่ดีขึ้น}

_{มารพ.ประจำจังหวัดด้วยมอไซด์ เพราะที่บ้านไม่มีรถยนต์ ระหว่างทางคือปวดจนต้องเกร็งขายกก้นไปตลอด ทีนี้มาถึงรพ.ละหยิบคิวอะไรเรียบร้อยได้คิวที่5 เร็วมาก แต่หมอดันเป็นผู้ชายเราก็เอาวะ เป็นไงเป็นกันแค่ก้นหมอน่าจะดูมาเยอะอย่าไปอาย ก้นดำก็ก้นปกติ ทีนี้หมอก็ให้นอนตะแคงเหมือนเดิมแต่ครั้งนี้เจ็บกว่ารพ.แถวบ้านที่สอดเข้ามาในก้นอีกเพราะหมอเอานิ้วเข้ามาซึ่งเล็บหมอยาวประมาณนึงมันก็บาดก้นเข้าไปอีก ตอนนั้นคือเจ็บมากจนน้ำตาไหลซึม บอกหมอว่าเจ็บจริงๆ ด้วยที่มาหาไม่ใช่หมอเฉพาะทางเราก็ได้แค่ยาสอดกับยากลับมากิน หมอให้ยาระบายมาด้วยแต่ไม่ได้กินเพราะช่วงนั้นท้องเสีย ถ่ายวันะสองรอบซึ่งมันเริ่ม ชห. มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ต้องรอนัดพบแพทย์เฉพาะทางอีกทีอาทิตย์หน้า ต้องมานอกเวลา จ่ายไป300แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเงินยังพอรับได้}

_{ระหว่างนั้นคือเจ็บทุกวันเดินเหินลำบาก จะกินข้าวก็ต้องนอนคว่ำเพราะอึเสร็จแล้วเจ็บไม่ไหว ทนไม่ได้เลย ซักผ้าเอาผ้ามาตากก็ยืนนานไม่ได้มันเจ็บร้าวไปหมดจนต้องล้มเลิก จับโยนๆ ไว้บนพื่นในห้องค่อยกลับมาเก็บตอนแห้ง ช่วงนี้ที่บ้านมีแค่แม่แต่แม่คือแทบไม่อยู่บ้านเลย ไปงานแต่งไปเที่ยวกับเพื่อนเกือบทุกวันเราก็นอยด์มาก ลูกเจ็บขนาดนี้ทำไมแม่ถึงยังสนุก กับข้าวก็ไม่ทำให้เลย แถมที่บ้านมีแมวปกติเราเอาข้าวให้แมวแต่พอเราป่วยแม่ก็ไม่ดูเลย จนต้องพูดเคลียร์ว่า เราไม่ไหวจริงๆ ไม่ได้แสร้งทำ เจ็บมากนะ แทบไม่อยากลุกเดินหรือลุกไปอึเลย แม่ถึงได้กลับมาช่วงในช่วง 3 วันสุดท้ายบ้างก่อนจะมาหาหมอ แต่ก็ยังออกจากบ้านขยันเหมือนเดิม จนเราปลง}

_{พูดตรงๆเราไม่อยากผ่าเลย เพราะอ่านรีวิวในนี้มาเยอะ มีแต่คนเจ็บมากหลังผ่า เรานี่อ่านไปกลัวไป ไม่ได้กลัวผ่าแต่กลัวหลังผ่าจะเจ็บจนทนไม่ไหวเหมือนที่คนอื่นโพสไว้}

_{แต่ยังไงก็ถึงวันที่นัดกับแพทย์เฉพาะทางไว้ เราก็นั่งมอไซด์มาอีก ช่วงนี้ถ่ายวันละ2ครั้งทุกวัน จับน้องยัดเข้าก้นวันละ2ครั้งทรมานยิ่งกว่าอะไร ขยาดใช้ยาทาก่อนเอาน้องกลับเข้าไปทุกครั้งก๋ยังลำบากมากๆ เจ็บสุดๆๆ นั่งรถกว่าจะถึงคือปวดตูดมากตอนที่รถสั่น ข้างในนี่แสบจนต้องซี้ดปากไปตลอดทาง แต่รอหมอไม่นานหมอก็เอานิ้วแย่เข้าไปอีกเราก็บอกว่าเจ็บ แต่คราวนี้หมอมือเบามาก พยายามให้เบาที่สุดเราก็บอกว่ามีแผลข้างในนะเลือดไหลไม่หยุด เจ็บจริงๆ จนหมอเอานิ้วออกแล้วบอกว่าเอาไงดีอยากผ่ารึเปล่า}

_{น่าทีนี้คือเอาวะ ผ่าก็ผ่าเลยตัดสินใจผ่าทันทีแต่หมอบอกว่าขอดูก่อนถ้าเป็นจริงๆ จะผ่าให้ ทีนี้ก็นัดกันคืนนั้นเลย แอดมิดนอนรพ. หมอถามว่ากินข้าวล่าสุดมาตอนไหน ก็บอกว่าบ่าย2 หมอบอกดูคิวก่อนถ้าว่างคืนนี้จะผ่าเลย หลังจากนั้นเราก็อดข้าวอดน้ำตั้งแต่นั้นเลย เพราะหมอบอกคืนนี้จะมาดูให้}

_{แต่คืนนี้เรารอแล้วรออีกหมอก็ไม่เรียกสักทีจน 4ทุ่มกว่าๆ พยาบาลบอกว่าให้หาไรกินก่อนหมอไม่ว่างเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ 8 โมงเช้านะ หลังเที่ยงคืนงดอาหารเลย แล้วเราที่รอมาทั้งวันก็ไม่ได้เตรียมข้าวหรืออะไรไว้นอกจากนมกล่ง 5 บาทเล็กๆ ก็กินไปก่อนนึงจริงๆ มีอีกแต่เรากินไม่ลงละ เครียดเรื่องผ่าด้วย กลัวเรื่องหลังผ่าอีกมากกว่า แพนิคทั้งคืน}

_{แล้วคืนนั้นเตียงข้างๆ มีคุณยายคนนึงที่เป็นเบาหวานผ่าเท้าผ่าแข้งมา แล้วมานอนข้างๆ แกพูดทั้งคืนจนไม่ได้นอนจนถึง4โมงกว่าๆตอนเช้า น่าจะเมายาหรืออะไรไม่รู้แต่คืนนั้นแกคุยไม่หยุดจริงๆ ทั้งที่ผ่ามาควรเจ็บนอนเฉยๆ แกลุกขึ้นมานั่งบอกมีผีหลายนัว คุยกับเตียงตรงข้ามที่เป็นคุณยายเหมือนกันจนเช้ากว่าจะนอนเราก็ดันไม่หลับอีกหลังจากนั้นเพราะมัวแต่นอนอ่านรีวิวผ่าในพันทิป 5555555 กลัวไปละตอนนั้น นอนคิดๆ ว่าหรือเรายกเลิกดีแต่เราก็ได้หลับหลัง6โมงเช้า เพราะใกล้8โมงละยังไงก็มาถึงขนาดนี้แล้ว}

_{แต่ใดๆ คืออออ ไม่ได้ผ่าอีก หมอเลื่อนนัดไปเรื่อยๆ จนเรารอแล้วรออีก อ่านรีวิวในนี้จนเครียด ข้าวน้ำก็กินไม่ได้ไม่รู้หมอจะมาเรียกตอนไหน รอไปรอมาอาบน้ำ จนหลับมาถึงเกือบ 4 โมงเย็น ตอนนั้นเราเพลียมาก ง่วงๆ ทั้งเวียนหัว ทั้งหิว ก็มีคนเข็นเตียงกับพยาบาลมาเรียกว่าได้เวลาละ เราก็ลุกเลย สะลึมสะลือ แต่พอเข็นมาถึงห้องผ่าเท่านั้นแหละ ตื่นเลย}

_{ข้างๆ มีคนรออยู่อีก2คน คนนึงผ่าฝีอีกคนน่าจะผ่าท้องหรืออะไรสักอย่าง ตอนนั้นเริ่มคิดละ เข้าไปแล้วจะเป็นไง เจ็บมากแน่ๆ คิดในหัวจนใจเต้นแรงมาก แต่ก็พยายามจะทำใจให้สบายที่สุด}

_{จนมาถึงคิวเรา เราโดนเข็นเข้ามาในห้องผ่าตัดที่ 2 พร้อมกับผู้ช่วยในห้องอีกหลายคนทั้งชายหญิงบอกให้เรานอนคู้ตัดหันข้าง กอดอกชิด หัวชิดเข่า พยานามเกร็งให้น้อยที่สุดเพราะกำลังจะบล็อคหลังละ}

_{นาทีนี้คือแอลกอฮอล์เย็นๆ ราดลงมามันวูบวาบเย็นมาก ยิ่งห้องผ่าแอร์เย็นมากๆอีก เราถึงกับสั่น ตอนเข็มจิ้มมาคือเราพยายามผ่อนคลายที่สุดก็รู้สึกว่าไม่เจ็บแบบที่คิด ตอนเจ็บให้น้ำเกลือที่มือพร้อมเอาเลือดไปตรวจเจ็บกว่าอีก}

_{ทีนี้มาถึงตอนที่เริ่มจะชา ยาเริ่มออกฤทธิ์ ไม่รู้คนอื่นเป็นไหมแต่เราว่าตอนชาท่องล่างนี่เจ็บมากนะ ปลายนิ้วเท้าชาจนปวดไปหมด ขยับขาไม่ได้ นึกถึงตอนเอาเท้าไปแช่ในน้ำแข็งเย็นๆ นานๆ ดู ปวดแบบนั้นเลย ปวดจนเราพยายามขยับขา อยากจะเต้นให้รู้แล้วรู้รอด มันปวดมากยิ่งแอร์หนาวก็ยิ่งปวด แต่หลังจากนั้นคือหมอทำไรกับก้นนี่ไม่รู้สึกอะไรเลย โฟกัสแค่เท้าอย่างเดียวจนหมอทำเสร็จ}

_{หลังจากผ่าเสร็จหมอก็บอกมีหัวเดียวผ่าออกมาให้แล้วเย็บแผลแล้วด้วยพร้อมบอกว่าหมอใส่ผ้าไว้ในก้นด้วยเดียวตอนถ่ายมันจะออกมาเอง เราก็ถามว่าแผลใหญ่ไหม ผู้ช่วยก็บอกไม่ใหญ่แต่ประมาณ 2-3 เซน เราคิดอ้าวนี่ไม่ใหญ่เหรอเราว่ามันใหญ่มากนะ สำหรับในก้นแคบๆ อะ ตั้ง2-3เซนเลยนะ}

_{หลังจากนั้นก็รอดูอาการข้างนอกห้อง รอยู่นานมากแต่เท้าเรารู้สึกชา เหน็บกินจนเจ็บ แอร์ก็เย็น เลยเรียกพยาบาลมาห่มผ้าให้ รอสักพักไม่ดีขึ้นเลยก็บอกอีกรอบ คนที่มารอก่อนเราก็เริ่มทยอยออกไปหมดเหลือแต่เรา ทีนี้พยาบาลก็เอาถุงลมร้อนๆ มาคลุมแล้วเป่าลมร้อนให้ ส่วนบนเราเริ่มอุ่นแต่ส่วนล่างยังเหมือนเดิม ไม่ดีขึ้นก็ทน เพราะยาใกล้หมดฤทธิ์ละ}

_{จนกลับมาถึงเตียงรวม เราก็เจ็บอยู่เท้าอยู่แต่ไม่รู้ทำอะไรดีเลยมาเขียนกระทู้เล่าของตัวเองบ้าง}

_{ตอนนี้ขาเริ่มหายชาเริ่มขยับได้นิดๆ ผ้าก็อดที่หมออุดก้นไว้แล้วบอกจะออกมาตอนถ่ายก็ออกมาอยู่ที่ก้น ส่วนเจ็บแผลไหมตอนนี้ยังไม่รู้สึกอะไรเพราะ ยายังมีอยู่ แต่เดี๋ยวจะมาต่อกระทู้อีกที อยากรีวิวมาก เพราะก่อนผ่ากลัวมา อยากให้คนอื่นรู้ว่าของเราเป็นแบบไหน เหมือนคนอื่นรึเปล่า เผื่อคนที่กำลังคิดหรือกำลังจะผ่าจะได้มีเพื่อน ที่เข้าใจกันมาช่วยกันตอบว่าจริงๆ แล้วมันน่ากลัวจริงไหม คุ้มรึเปล่าที่จนทนเจ็บหรือเจ็บจริงๆ รึเปล่า เจ็บแบบนั้นทุกคนไหม เราจะมาเล่าในอีกส่วนที่เป็นของเราบ้าง}

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้