เช้าวันจันทร์ก่อนที่ตรีรัตนาจะไปซ้อมปอมปอมเชียร์เป็นวันแรก ชายหนุ่มร่างกำยำมีประกายตาเคียดแค้นฉาบบนใบหน้า เขาถือโทรศัพท์ไว้จ้องมองด้วยสายตาคมกริบ แสยะยิ้มชวนขนลุก นิ้วมือกดหมายเลขที่ยังไม่ได้บันทึกชื่อแล้วโทร.ออก เอาโทรศัพท์มาแหนบหูอย่างจดจ่อ รอคนรับสาย
ชั่วอึดใจ ก็ได้ยินเสียงคนรับ รัตนะแยกเขี้ยวยิ้มอย่างพอใจ ปรับน้ำเสียงให้น่าฟังเป็นปกติ
"ฮัลโหล นี่พี่รัตน์เองนะจำได้รึเปล่า"
"โอ้ววว…พี่ชายสุดเท่ เป็นวาสนาผมมากที่โทร.มา มีเรื่องอะไรให้รับใช้รึเปล่าครับ ผมจะรีบทำให้ทันที" น้ำเสียงปลายสายแสดงออกถึงความตื่นเต้นดีใจ รัตนะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย จับปลายคางแล้วยิ้มกว้าง
"พี่รู้ว่าเราชอบฟุตบอล มีคนแนะนำให้พี่ดูการเล่นในสนามของน้องต้น พี่ว่า..มันเจ๋งดี ไม่แน่...หากขึ้นมอสี่ ย้ายมาอยู่โรงเรียนพี่ จะได้ช่วยสืบทอดตำแหน่งต่อจากพี่ได้...”
คนฟังแทบกรี๊ดออกมาเป็นผู้หญิง เพราะสิ่งที่ไอดอลในฝันของตนพูดออกมานั้น หมายถึงอนาคตข้างหน้าเขาจะสามารถเก่งกาจได้เหมือนกับซุปเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งในดวงใจ
รัตนะ สิงหสงครามเมื่อปล่อยประโยคล่อลวงออกไป จึงดำเนินการต่อ
“เย็นนี้ว่างรึเปล่า พอมาศึกษารูปแบบการเล่นของทีมพี่ได้มั้ย”
เวลานี้มีรถสิบล้อมาจอดขวางหน้าบ้านก็เอาต้นตะวันไม่อยู่
"ได้เลยพี่...ผมโคตรสนใจเลยครับ"
"ดี!."
รัตนะตอบเสียงหนักกลั้วสั่นในลำคอ แผนขั้นแรกสำเร็จ จึงดำเนินการขั้นต่อไป
"วันนี้พี่อยากให้ต้นมาทดสอบอะไรบางอย่าง ว่ามีไหวพริบพอที่พี่จะฝากความหวังได้รึเปล่า จะได้ไม่เสียเวลาปั้นผิดคน"
คนรับฟังเลือดลมภายในกายสูบฉีดแรง หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติถึงสามเท่า กล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
"พี่เลือกถูกคนแล้วครับ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง"
เขาหรี่ตาลงใช้สมองอยู่ครู่ จึงพูดต่อ
"ฟังให้ดีๆ นะ เย็นนี้ให้มาดูการซ้อมของทีมโรงเรียนพี่ มีสองเรื่องอยากให้ต้นทำ เรื่องแรก...ต้นมาดูแล้ววิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของทีม เรื่องที่สองคือ...มันเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ ก็แบบว่า..."
จอมทัพทีมฟุตบอลชายจงใจหยุดพูดคล้ายคนกำลังลังเลหนักใจให้อีกฝ่ายสัมผัสได้ ต้นตะวัน อนันตชีวาขมวดคิ้ว
"พี่ว่ามาเลยครับ ผมพร้อมช่วยทุกอย่าง ว่าแต่เรื่องส่วนตัวของพี่ แล้วเกี่ยวอะไรกับผม"
เสียงระบายลมหายใจออกมายาวให้อีกฝ่ายได้ยิน ก่อนพูดออกไป
"ต้นจะว่าอะไรมั้ย ถ้าพี่ชอบปลาย...พี่สาวของเรา"
ดวงตาเบิกโตเท่าไข่ห่าน หัวใจหนุ่มน้อยพองโต
"พี่รัตน์...พี่คือสุดยอดเทพบุตรของเมืองแล้วครับ ไม่ว่าใครหน้าไหนได้พี่เป็นแฟน มันคือสุดยอดของความฝัน ผมเชียร์เต็มที่"
"เฮ้ย!...จริงดิ ต้นโอเคแล้วนะ พี่ขอเราเป็นคนแรกเลยนะเนี้ย"
"โอเคดิพี่ ผมเป็นน้องนะ ทำไมต้องมาขอผมด้วยล่ะ นู้นไปขอพ่อกับแม่ผมดีกว่าพี่"
"จะได้โดนลูกปืนพ่อน้องต้นเอานะสิ วัยเรา..ใครเขาไปขอพ่อแม่กันเล่า น้องต้นนี่ล่ะเหมาะดี พี่น้องคงคุยเรื่องส่วนตัวกันมากกว่า พี่อยากรู้เรื่องปลายให้มากกว่านี้"
"แปลก พี่ไม่ไปคุยเองละครับ" ต้นตะวันยังอยู่ในวัยเด็กย่างเข้าสู่วัยรุ่นถามด้วยความสงสัย
"คืองี่นะ...พี่พึ่งรู้ตัวว่าชอบปลาย เลยอยากเซอร์ไพร์ให้ประทับใจก่อนขอเป็นแฟน" รัตนะแถสีข้างเนียนต่อไป
"อืมๆ จะบอกเท่าที่รู้นะครับ ผม...เชียร์พี่เต็มที่เลย แต่พี่ปลายมักชอบทำหน้าเซ็งเวลาผมพูดถึงพี่ หรือว่า...พวกพี่ทะเลาะกันบ่อยจนชอบกัน" แล้วต้นตะวันก็หัวเราะออกมาดังด้วยความสนุกสนาน จนคนเดินผ่านไปมาเห็นนึกว่าเขาเพี้ยน
ดวงตาคมกริบเปล่งประกาย
"เอ่อ...พี่อยากได้รูปของปลาย" แผนการขั้นที่ 2 จึงเริ่มขึ้น
"อืม-ม...เยอะมาก พี่จะเอาแบบไหน พี่ปลายก็ให้ผมถ่ายเล่นไปเรื่อย เอางี้ดีกว่า...พี่รัตน์แอด Facebook ผม ในนั้นน่ะมีเยอะ...” ต้นตะวันหยุดคิดเล็กน้อย “ว่าแต่...พี่จะเอาไปทำอะไรครับ"
หนุ่มน้อยยุคโซเชียลเน็ตเวิร์คไม่เข้าใจเรื่องที่ขอ การหารูปดาวอันดับ 2 คนดังของโรงเรียนขวัญเฉลิมไม่ใช่เรื่องยาก ทำไมต้องลงทุนต่อสายตรงมาขอกับน้องชาย ในความสับสนก็มีความตื่นเต้นยินดีอยู่มากกว่าเลยไม่สนใจเรื่องน่าสงสัยนี้เท่าไร รัตนะช่วงใช้ความคิด ทอดสายตาไปยังเบื้องล่างดูผู้คนตามทางเดินภายในโรงเรียน แล้วแสยะยิ้มเป่าปากออกมายาว
"ต้นครับ ถ้าอะไรที่ชาวบ้านเขาเห็นมันก็ไม่พิเศษสิครับ พี่อยากได้รูปทะเล้นๆ น่ารักๆ ภายในบ้าน จะได้ดูเหมือนพี่มีพยายาม ไม่ใช่หาโหลดได้ง่ายๆ พี่ถึงจะได้เป็นคนพิเศษเหนือว่าคนอื่นไง อีกอย่าง...กะว่าจะเอาไปทำเสื้อคู่ หากจีบพี่สาวของเราติด"
"ฮืม-ม-ม....พี่ ล้ำลึก นี่จีบผู้หญิงต้องทำอะไรกันขนาดนี้เลยเหรอ ยุ่งยากซับซ้อน ไม่ทำอะไรที่มันตรงๆ ง่ายๆ ไปเลยละครับ"
"ต้นเอ้ย...นายยังเด็ก ชอบสาวแล้วอารมณ์มันพาไปเอง"
"ว้าว...นอกจากพี่หล่อขั้นเทพแล้ว พี่ยังเป็นคนโรแมนติกอีกนะเนี้ย"
คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกจากปาก ล้วนสร้างความตื่นเต้นให้น้องชายของปลายนภาทุกครั้ง รัตนะรู้ถึงความดีใจของคู่สาย หัวเราะออกมาเบาๆ
"ได้พี่ เดี๋ยวผมส่งให้ทางไลน์ เบอร์นี้นะพี่"
ต้นตะวันตอบรับด้วยความใสซื่อ เมื่อไอดอลขอทั้งที แถมมาจีบพี่สาวตนอีก ทำให้มีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น มีหรือจะปฎิเสธ นักเรียนหลายคนมองดูพฤติกรรมกระโดดโลดเต้นใต้ต้นไม้ของต้นตะวัน คล้ายคนถูกรางวัลที่หนึ่ง เดี๋ยวเต้นเดี๋ยวหยุด บางคนก็ขำบางคนก็เวทนากับภาพที่เห็น รัตนะได้ยินเสียงเฮฮาของอีกฝั่ง แววตาแปรเปลี่ยนเป็นอำมหิต
"ใช่ๆ ส่งมาเลย พี่อยากสั่งทำเร็วๆ เห็นว่าใช้เวลาเป็นเดือน"
แผนการที่ตรีรัตนาวางไว้ให้รัตนะใกล้สำเร็จแล้ว
ตั้งแต่ปลายนภาขู่เรื่องที่เขาคบกับหนึ่งธิดาแล้วจะโดนฟ้อง รัตนะก็กระอักกระอวนและกังวลใจอย่างหนักหน่วง จะให้ปล่อยผ่านแบบที่แฟนสาวรุ่นพี่แนะนำว่า ให้ทำตัวเฉยๆ คงทำไม่ได้ ต้องอกแตกตายเองเสียก่อน จึงอยากเอาคืน แต่สมองมันตื้อตันคิดเรื่องแผนการไม่ออก เลยให้ตรีรัตนานักเรียนสายวิทย์ช่วยวางแผน ข้อมูลที่รัตนะมีในหัวพอผ่องถ่ายให้คือ เด็กชายต้นตะวันเป็นจุดอ่อนของปลายนภาและเป็นแฟนคลับตัวยงของเขา แทบจะสามารถออกคำสั่งให้เลี้ยวซ้ายก็เลี้ยว เลี้ยงขวาก็เลี้ยว หรือให้หันหลังกลับแล้ววิ่งมาหาเลยก็ยังได้ เมื่อตรีรัตนาคิดแผนการออก จึงได้เตรียมวางประโยคการสนทนาให้ จากนั้นรัตนะรีบกดมือถือโทร.หาทันที
ภายหลังจากแอดเบอร์โทรศัพท์เพิ่มเพื่อนในไลน์ ระหว่างรอสิ่งที่ต้องการหนุ่มร่างสูงยืนอยู่บนระเบียงทางเดินชั้นบนสุดของอาคาร 5 ชั้น เปลี่ยนสายตามองไปยังสนามฟุตบอลที่อยู่ไกลออกไปเพื่อผ่อนคลายอารมณ์
ไม่กี่อึดใจเสียงข้อความก็ดังรัวถี่ๆ
มือใหญ่ไม่รอช้ากดดูรูปถ่ายที่ส่งมา เห็นเป็นรูปปลายนภาทำหน้าตาตลกเพี้ยนเล่นนู้นซนนี่เสียส่วนใหญ่ คนสวยเวลาหลุดแค่ไหนก็สวยโดยธรรมชาติ รัตนะเลื่อนดูจากสีหน้าตึงเครียดคลายออกอย่างลืมตัว เผลอยิ้มขำออกมา ทำให้ลืมความโกรธที่มีต่อปลายนภาไปชั่วขณะ
ลูกสาวปลัดอำเภอเมื่อได้อยู่กับคนสนิทใกล้ตัวโดยเฉพาะคนในครอบครัว ใบหน้าจึงผ่อนคลายกว่าการวางตัวในโรงเรียน รัตนะได้แต่เพลิดเพลินกับภาพน่ารักๆ จนลืมวัตถุประสงค์ไปเนิ่นนาน พอฉุกคิดขึ้นได้ว่าภารกิจยังไม่สำเร็จ ภายในอกก็รู้สึกคับแน่นขึ้นอีกครั้ง
รัตนะจึงกดพิมพ์ข้อความ
‘มันดูธรรมดาไป ขอรูปที่ถ่ายในบ้าน จะได้ดูเอกคลูซีฟหน่อย’
ไม่นานข้อความอีกชุดก็ถูกส่งมา เขาเลื่อนดูเร็ว เห็นแล้วคิ้วยังขมวดอยู่เหมือนเดิม รูปพวกนี้ล้วนใช้ไม่ได้จึงขออีก พอได้ชุดใหม่ ก็ยังไม่เข้าเป้าจึงขออีก รัตนะขอซ้ำอยู่หลายรอบ คนส่งก็อยากเอาใจ ทำให้การคัดเลือกน้อยลง ต้นตะวันคิดว่าความพึงพอใจของแต่ละคนคงแตกต่างกัน รูปที่ว่าดีอาจไม่ดีก็ได้หรือรูปที่ว่าไม่ดีอาจจะดีก็ได้ ส่งอะไรได้ก็ส่ง
พอมาถึงกลุ่มรูปล่าสุด มือลั่นหลงส่งรูปที่ไม่ควรส่งให้คนอื่นเห็น รัตนะดวงตาเป็นประกายตาอย่างสมหวัง จนร้อง “เยส” ออกมาดังลั่นชั้น
เป็นรูปถ่ายเซลฟี่ของปลายนภาที่ใส่ชุดนอนบางเบาปลดกระดุมจนเห็นร่องหน้าอกนิดๆ เซ๊กซี่เบาๆ ทำหน้าหมวยน้อยจิ้มลิ้มชวนน้ำลายหก กำลังทำท่าอยากเลียใบหน้าผู้ชายในรูปซึ่งมีขนาดเท่าๆ กับใบหน้าของหล่อนที่แปะไว้ผนังห้องนอนของน้องชาย ที่สำคัญเป็นใบหน้าของรัตนะที่มีเหงื่อซึมทั่วหน้าขณะแข่งฟุตบอล
สำหรับต้นตะวันรูปนี้ดูเท่มาก มีไว้เพื่อสร้างแรงบัดดาลใจและบูชา ...หากกราบไหว้ได้ก็คงทำ...
ส่วยปลายนภาถ่ายเล่นเอาไว้แกล้งน้อง เห็นหวงนักหวงหนาจนน่าหมั่นไส้ แตะรูปก็ไม่ได้ แท้จริงแล้วรูปถ่ายลักษณะนี้มีสองแบบ รูปแรกหล่อนถ่ายในลักษณะชื่นชม อีกรูปแสดงอาการขยะแขยงชวนอ้วก สองรูปนี้จึงสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้หนุ่มน้อยอยู่พอควร เขาได้มันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ลบออกในเครื่องแล้วไม่รู้กี่รอบ แต่ครั้งนี้ลืมลบก่อนส่งออกไป
รัตนะกดเซฟรูปไว้ทัน ต้นตะวันพึ่งสังเกต กระทืบเท้าร้องเฮ้ย เมื่อรู้ตัวว่าพลาด จึงรีบกดยกเลิกข้อความ รัตนะหัวใจพองโต แสร้งทำเป็นไม่เห็นรูป จึงพิมพ์ข้อความส่งไป
‘ส่งอะไรมา พี่ไม่ทันเห็น’
น้องชายปลายนภารีบตอบ
‘ส่งผิดครับพี่’
เป็นข้อความที่ทำให้ต้นตะวันอ่านแล้วโล่งใจในทันที สำหรับเขาแม้พี่น้องแกล้งกันก็ควรรู้เห็นกันแต่คนในบ้าน
ตรีรัตนารู้ถึงความผิดพลาดของฅน จึงเน้นให้รัตนะขอรูปถี่ๆ และเร่งให้ส่งเร็วๆ ชนิดที่ว่าขอแล้วขออีกซ้ำๆ หลายครั้ง เพราะคนส่วนใหญ่มักพลาดกันในเรื่องนี้ เธอเคยเจอและเป็นเองอยู่บางครั้ง เด็กสายวิทย์ห้อง 4 ค่อนข้างมั่นใจว่าต้องมีสักรูปที่ใช้การได้และก็มีอยู่จริงๆ พวกเขาต้องการรูปของปลายนภาที่สามารถใช้เป็นเครื่องต่อรองได้ มันต้องเป็นคนสนิทมากๆ เท่านั้นถึงจะมี บวกกับการที่ให้น้องชายมาปรากฏตัวในโรงเรียนที่พี่สาวเคยห้ามไว้ 2 สิ่งนี้ตรีรัตนาเชื่อว่า จะสามารถสร้างความหวั่นวิตกให้กับปลายนภาได้มาก และคงไม่กล้านำเรื่องของรัตนะกับหนึ่งธิดาไปฟ้องผู้อำนวยการหรือครูคนไหน
นิยาย : แกล้งเธอจนเผลอรัก (5. กล้าจูบหรือเปล่า)
ชั่วอึดใจ ก็ได้ยินเสียงคนรับ รัตนะแยกเขี้ยวยิ้มอย่างพอใจ ปรับน้ำเสียงให้น่าฟังเป็นปกติ
"ฮัลโหล นี่พี่รัตน์เองนะจำได้รึเปล่า"
"โอ้ววว…พี่ชายสุดเท่ เป็นวาสนาผมมากที่โทร.มา มีเรื่องอะไรให้รับใช้รึเปล่าครับ ผมจะรีบทำให้ทันที" น้ำเสียงปลายสายแสดงออกถึงความตื่นเต้นดีใจ รัตนะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย จับปลายคางแล้วยิ้มกว้าง
"พี่รู้ว่าเราชอบฟุตบอล มีคนแนะนำให้พี่ดูการเล่นในสนามของน้องต้น พี่ว่า..มันเจ๋งดี ไม่แน่...หากขึ้นมอสี่ ย้ายมาอยู่โรงเรียนพี่ จะได้ช่วยสืบทอดตำแหน่งต่อจากพี่ได้...”
คนฟังแทบกรี๊ดออกมาเป็นผู้หญิง เพราะสิ่งที่ไอดอลในฝันของตนพูดออกมานั้น หมายถึงอนาคตข้างหน้าเขาจะสามารถเก่งกาจได้เหมือนกับซุปเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งในดวงใจ
รัตนะ สิงหสงครามเมื่อปล่อยประโยคล่อลวงออกไป จึงดำเนินการต่อ
“เย็นนี้ว่างรึเปล่า พอมาศึกษารูปแบบการเล่นของทีมพี่ได้มั้ย”
เวลานี้มีรถสิบล้อมาจอดขวางหน้าบ้านก็เอาต้นตะวันไม่อยู่
"ได้เลยพี่...ผมโคตรสนใจเลยครับ"
"ดี!."
รัตนะตอบเสียงหนักกลั้วสั่นในลำคอ แผนขั้นแรกสำเร็จ จึงดำเนินการขั้นต่อไป
"วันนี้พี่อยากให้ต้นมาทดสอบอะไรบางอย่าง ว่ามีไหวพริบพอที่พี่จะฝากความหวังได้รึเปล่า จะได้ไม่เสียเวลาปั้นผิดคน"
คนรับฟังเลือดลมภายในกายสูบฉีดแรง หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติถึงสามเท่า กล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
"พี่เลือกถูกคนแล้วครับ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง"
เขาหรี่ตาลงใช้สมองอยู่ครู่ จึงพูดต่อ
"ฟังให้ดีๆ นะ เย็นนี้ให้มาดูการซ้อมของทีมโรงเรียนพี่ มีสองเรื่องอยากให้ต้นทำ เรื่องแรก...ต้นมาดูแล้ววิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของทีม เรื่องที่สองคือ...มันเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ ก็แบบว่า..."
จอมทัพทีมฟุตบอลชายจงใจหยุดพูดคล้ายคนกำลังลังเลหนักใจให้อีกฝ่ายสัมผัสได้ ต้นตะวัน อนันตชีวาขมวดคิ้ว
"พี่ว่ามาเลยครับ ผมพร้อมช่วยทุกอย่าง ว่าแต่เรื่องส่วนตัวของพี่ แล้วเกี่ยวอะไรกับผม"
เสียงระบายลมหายใจออกมายาวให้อีกฝ่ายได้ยิน ก่อนพูดออกไป
"ต้นจะว่าอะไรมั้ย ถ้าพี่ชอบปลาย...พี่สาวของเรา"
ดวงตาเบิกโตเท่าไข่ห่าน หัวใจหนุ่มน้อยพองโต
"พี่รัตน์...พี่คือสุดยอดเทพบุตรของเมืองแล้วครับ ไม่ว่าใครหน้าไหนได้พี่เป็นแฟน มันคือสุดยอดของความฝัน ผมเชียร์เต็มที่"
"เฮ้ย!...จริงดิ ต้นโอเคแล้วนะ พี่ขอเราเป็นคนแรกเลยนะเนี้ย"
"โอเคดิพี่ ผมเป็นน้องนะ ทำไมต้องมาขอผมด้วยล่ะ นู้นไปขอพ่อกับแม่ผมดีกว่าพี่"
"จะได้โดนลูกปืนพ่อน้องต้นเอานะสิ วัยเรา..ใครเขาไปขอพ่อแม่กันเล่า น้องต้นนี่ล่ะเหมาะดี พี่น้องคงคุยเรื่องส่วนตัวกันมากกว่า พี่อยากรู้เรื่องปลายให้มากกว่านี้"
"แปลก พี่ไม่ไปคุยเองละครับ" ต้นตะวันยังอยู่ในวัยเด็กย่างเข้าสู่วัยรุ่นถามด้วยความสงสัย
"คืองี่นะ...พี่พึ่งรู้ตัวว่าชอบปลาย เลยอยากเซอร์ไพร์ให้ประทับใจก่อนขอเป็นแฟน" รัตนะแถสีข้างเนียนต่อไป
"อืมๆ จะบอกเท่าที่รู้นะครับ ผม...เชียร์พี่เต็มที่เลย แต่พี่ปลายมักชอบทำหน้าเซ็งเวลาผมพูดถึงพี่ หรือว่า...พวกพี่ทะเลาะกันบ่อยจนชอบกัน" แล้วต้นตะวันก็หัวเราะออกมาดังด้วยความสนุกสนาน จนคนเดินผ่านไปมาเห็นนึกว่าเขาเพี้ยน
ดวงตาคมกริบเปล่งประกาย
"เอ่อ...พี่อยากได้รูปของปลาย" แผนการขั้นที่ 2 จึงเริ่มขึ้น
"อืม-ม...เยอะมาก พี่จะเอาแบบไหน พี่ปลายก็ให้ผมถ่ายเล่นไปเรื่อย เอางี้ดีกว่า...พี่รัตน์แอด Facebook ผม ในนั้นน่ะมีเยอะ...” ต้นตะวันหยุดคิดเล็กน้อย “ว่าแต่...พี่จะเอาไปทำอะไรครับ"
หนุ่มน้อยยุคโซเชียลเน็ตเวิร์คไม่เข้าใจเรื่องที่ขอ การหารูปดาวอันดับ 2 คนดังของโรงเรียนขวัญเฉลิมไม่ใช่เรื่องยาก ทำไมต้องลงทุนต่อสายตรงมาขอกับน้องชาย ในความสับสนก็มีความตื่นเต้นยินดีอยู่มากกว่าเลยไม่สนใจเรื่องน่าสงสัยนี้เท่าไร รัตนะช่วงใช้ความคิด ทอดสายตาไปยังเบื้องล่างดูผู้คนตามทางเดินภายในโรงเรียน แล้วแสยะยิ้มเป่าปากออกมายาว
"ต้นครับ ถ้าอะไรที่ชาวบ้านเขาเห็นมันก็ไม่พิเศษสิครับ พี่อยากได้รูปทะเล้นๆ น่ารักๆ ภายในบ้าน จะได้ดูเหมือนพี่มีพยายาม ไม่ใช่หาโหลดได้ง่ายๆ พี่ถึงจะได้เป็นคนพิเศษเหนือว่าคนอื่นไง อีกอย่าง...กะว่าจะเอาไปทำเสื้อคู่ หากจีบพี่สาวของเราติด"
"ฮืม-ม-ม....พี่ ล้ำลึก นี่จีบผู้หญิงต้องทำอะไรกันขนาดนี้เลยเหรอ ยุ่งยากซับซ้อน ไม่ทำอะไรที่มันตรงๆ ง่ายๆ ไปเลยละครับ"
"ต้นเอ้ย...นายยังเด็ก ชอบสาวแล้วอารมณ์มันพาไปเอง"
"ว้าว...นอกจากพี่หล่อขั้นเทพแล้ว พี่ยังเป็นคนโรแมนติกอีกนะเนี้ย"
คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกจากปาก ล้วนสร้างความตื่นเต้นให้น้องชายของปลายนภาทุกครั้ง รัตนะรู้ถึงความดีใจของคู่สาย หัวเราะออกมาเบาๆ
"ได้พี่ เดี๋ยวผมส่งให้ทางไลน์ เบอร์นี้นะพี่"
ต้นตะวันตอบรับด้วยความใสซื่อ เมื่อไอดอลขอทั้งที แถมมาจีบพี่สาวตนอีก ทำให้มีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น มีหรือจะปฎิเสธ นักเรียนหลายคนมองดูพฤติกรรมกระโดดโลดเต้นใต้ต้นไม้ของต้นตะวัน คล้ายคนถูกรางวัลที่หนึ่ง เดี๋ยวเต้นเดี๋ยวหยุด บางคนก็ขำบางคนก็เวทนากับภาพที่เห็น รัตนะได้ยินเสียงเฮฮาของอีกฝั่ง แววตาแปรเปลี่ยนเป็นอำมหิต
"ใช่ๆ ส่งมาเลย พี่อยากสั่งทำเร็วๆ เห็นว่าใช้เวลาเป็นเดือน"
แผนการที่ตรีรัตนาวางไว้ให้รัตนะใกล้สำเร็จแล้ว
ตั้งแต่ปลายนภาขู่เรื่องที่เขาคบกับหนึ่งธิดาแล้วจะโดนฟ้อง รัตนะก็กระอักกระอวนและกังวลใจอย่างหนักหน่วง จะให้ปล่อยผ่านแบบที่แฟนสาวรุ่นพี่แนะนำว่า ให้ทำตัวเฉยๆ คงทำไม่ได้ ต้องอกแตกตายเองเสียก่อน จึงอยากเอาคืน แต่สมองมันตื้อตันคิดเรื่องแผนการไม่ออก เลยให้ตรีรัตนานักเรียนสายวิทย์ช่วยวางแผน ข้อมูลที่รัตนะมีในหัวพอผ่องถ่ายให้คือ เด็กชายต้นตะวันเป็นจุดอ่อนของปลายนภาและเป็นแฟนคลับตัวยงของเขา แทบจะสามารถออกคำสั่งให้เลี้ยวซ้ายก็เลี้ยว เลี้ยงขวาก็เลี้ยว หรือให้หันหลังกลับแล้ววิ่งมาหาเลยก็ยังได้ เมื่อตรีรัตนาคิดแผนการออก จึงได้เตรียมวางประโยคการสนทนาให้ จากนั้นรัตนะรีบกดมือถือโทร.หาทันที
ภายหลังจากแอดเบอร์โทรศัพท์เพิ่มเพื่อนในไลน์ ระหว่างรอสิ่งที่ต้องการหนุ่มร่างสูงยืนอยู่บนระเบียงทางเดินชั้นบนสุดของอาคาร 5 ชั้น เปลี่ยนสายตามองไปยังสนามฟุตบอลที่อยู่ไกลออกไปเพื่อผ่อนคลายอารมณ์
ไม่กี่อึดใจเสียงข้อความก็ดังรัวถี่ๆ
มือใหญ่ไม่รอช้ากดดูรูปถ่ายที่ส่งมา เห็นเป็นรูปปลายนภาทำหน้าตาตลกเพี้ยนเล่นนู้นซนนี่เสียส่วนใหญ่ คนสวยเวลาหลุดแค่ไหนก็สวยโดยธรรมชาติ รัตนะเลื่อนดูจากสีหน้าตึงเครียดคลายออกอย่างลืมตัว เผลอยิ้มขำออกมา ทำให้ลืมความโกรธที่มีต่อปลายนภาไปชั่วขณะ
ลูกสาวปลัดอำเภอเมื่อได้อยู่กับคนสนิทใกล้ตัวโดยเฉพาะคนในครอบครัว ใบหน้าจึงผ่อนคลายกว่าการวางตัวในโรงเรียน รัตนะได้แต่เพลิดเพลินกับภาพน่ารักๆ จนลืมวัตถุประสงค์ไปเนิ่นนาน พอฉุกคิดขึ้นได้ว่าภารกิจยังไม่สำเร็จ ภายในอกก็รู้สึกคับแน่นขึ้นอีกครั้ง
รัตนะจึงกดพิมพ์ข้อความ
‘มันดูธรรมดาไป ขอรูปที่ถ่ายในบ้าน จะได้ดูเอกคลูซีฟหน่อย’
ไม่นานข้อความอีกชุดก็ถูกส่งมา เขาเลื่อนดูเร็ว เห็นแล้วคิ้วยังขมวดอยู่เหมือนเดิม รูปพวกนี้ล้วนใช้ไม่ได้จึงขออีก พอได้ชุดใหม่ ก็ยังไม่เข้าเป้าจึงขออีก รัตนะขอซ้ำอยู่หลายรอบ คนส่งก็อยากเอาใจ ทำให้การคัดเลือกน้อยลง ต้นตะวันคิดว่าความพึงพอใจของแต่ละคนคงแตกต่างกัน รูปที่ว่าดีอาจไม่ดีก็ได้หรือรูปที่ว่าไม่ดีอาจจะดีก็ได้ ส่งอะไรได้ก็ส่ง
พอมาถึงกลุ่มรูปล่าสุด มือลั่นหลงส่งรูปที่ไม่ควรส่งให้คนอื่นเห็น รัตนะดวงตาเป็นประกายตาอย่างสมหวัง จนร้อง “เยส” ออกมาดังลั่นชั้น
เป็นรูปถ่ายเซลฟี่ของปลายนภาที่ใส่ชุดนอนบางเบาปลดกระดุมจนเห็นร่องหน้าอกนิดๆ เซ๊กซี่เบาๆ ทำหน้าหมวยน้อยจิ้มลิ้มชวนน้ำลายหก กำลังทำท่าอยากเลียใบหน้าผู้ชายในรูปซึ่งมีขนาดเท่าๆ กับใบหน้าของหล่อนที่แปะไว้ผนังห้องนอนของน้องชาย ที่สำคัญเป็นใบหน้าของรัตนะที่มีเหงื่อซึมทั่วหน้าขณะแข่งฟุตบอล
สำหรับต้นตะวันรูปนี้ดูเท่มาก มีไว้เพื่อสร้างแรงบัดดาลใจและบูชา ...หากกราบไหว้ได้ก็คงทำ...
ส่วยปลายนภาถ่ายเล่นเอาไว้แกล้งน้อง เห็นหวงนักหวงหนาจนน่าหมั่นไส้ แตะรูปก็ไม่ได้ แท้จริงแล้วรูปถ่ายลักษณะนี้มีสองแบบ รูปแรกหล่อนถ่ายในลักษณะชื่นชม อีกรูปแสดงอาการขยะแขยงชวนอ้วก สองรูปนี้จึงสร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้หนุ่มน้อยอยู่พอควร เขาได้มันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ลบออกในเครื่องแล้วไม่รู้กี่รอบ แต่ครั้งนี้ลืมลบก่อนส่งออกไป
รัตนะกดเซฟรูปไว้ทัน ต้นตะวันพึ่งสังเกต กระทืบเท้าร้องเฮ้ย เมื่อรู้ตัวว่าพลาด จึงรีบกดยกเลิกข้อความ รัตนะหัวใจพองโต แสร้งทำเป็นไม่เห็นรูป จึงพิมพ์ข้อความส่งไป
‘ส่งอะไรมา พี่ไม่ทันเห็น’
น้องชายปลายนภารีบตอบ
‘ส่งผิดครับพี่’
เป็นข้อความที่ทำให้ต้นตะวันอ่านแล้วโล่งใจในทันที สำหรับเขาแม้พี่น้องแกล้งกันก็ควรรู้เห็นกันแต่คนในบ้าน
ตรีรัตนารู้ถึงความผิดพลาดของฅน จึงเน้นให้รัตนะขอรูปถี่ๆ และเร่งให้ส่งเร็วๆ ชนิดที่ว่าขอแล้วขออีกซ้ำๆ หลายครั้ง เพราะคนส่วนใหญ่มักพลาดกันในเรื่องนี้ เธอเคยเจอและเป็นเองอยู่บางครั้ง เด็กสายวิทย์ห้อง 4 ค่อนข้างมั่นใจว่าต้องมีสักรูปที่ใช้การได้และก็มีอยู่จริงๆ พวกเขาต้องการรูปของปลายนภาที่สามารถใช้เป็นเครื่องต่อรองได้ มันต้องเป็นคนสนิทมากๆ เท่านั้นถึงจะมี บวกกับการที่ให้น้องชายมาปรากฏตัวในโรงเรียนที่พี่สาวเคยห้ามไว้ 2 สิ่งนี้ตรีรัตนาเชื่อว่า จะสามารถสร้างความหวั่นวิตกให้กับปลายนภาได้มาก และคงไม่กล้านำเรื่องของรัตนะกับหนึ่งธิดาไปฟ้องผู้อำนวยการหรือครูคนไหน