ความปราถนาที่จะเป็นพระโพธิสัตว์ เป็น อุปาทาน ทำให้มีภพ (แม้ถูกพยากรณ์ แล้ว หรือไม่ก็ตาม)ใช่ไหมครับ

ถ้าจะเปรียบธรรมะหรือการปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานเป็นบ้านหลังหนึ่ง การเวียนว่ายตายเกิด กฎแห่งกรรม และภพภูมิต่างๆ อาทิเช่น นรก สวรรค์ ผี เปรต พรหม เทวดาฯลฯ มีความสำคัญเพียง "ก่อนที่จะเข้าบ

อภิภายตนะ               ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน?              โ

"ให้แก้ปัจจุบัน... เมื่อแก้ปัจจุบันได้แล้ว ภพ ๓ นั้น... หลุดหมด ไม่ต้องส่งอดีต อนาคต ให้ลบอารมณ์ภายนอก ให้หมด จึงจะเข้า...อารมณ์ภายในได้ เพ่งนอก... เป็นตัวสมุทัย เป็นทุกข์ และเป็นตัวมิจฉาทิฏ

แบบว่าสอนได้หมดตั้งแต่ธรรมโสดาบันยันอรหันต์ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้อะไรเลย ไม่มีประสบการณ์อะไรเลย มีตัวอย่างบ้างไหมครับในสมัยพุทธกาลหรือในสมัยปัจจุบัน แล้วสอนได้ถึงขั้นไหนสอนคนให้บรรลุธรรมเลยได้ไหม ไม่น

เพราะความดับไปแห่งอุปาทานโดยประการทั้งปวงแล้ว ความบังเกิดในภพใหม่ แม้ในอดีตพึงปรากฏได้บ้างหรือ .

การตัดคอตัวเองเพื่อเป็นพุทธบูชา คิดซ้ำซาก ถึง5ปี และประดิษฐ์เครื่องตัดคอตัวเองเป็นมิจฉาทิฏฐิโดยแท้... ในสมัยก่อนที่นิยตโพธิสัตว์ ได้กระทำการอุทิศ ศรีษะ เพื่อเป็นพุทธบูชา มักจะได้กล่าวคำปรารถนาเป็นพร

ผมอยากนิพพาน ตัณหาจึงเกิดเพราะความอยาก มีตัณหาจึงมีอุปาทาน มีอุปาทานจึงมีภพ มีภพจึงมีชาติ มีชาติจึงมีชรามรณะ