ผมเรียนก่อสร้างอยู่ที่วิทลัยแห่งในภาคใต้ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ ได้เจอกับอาจารย์คนนึงอายุประมาณ27-28ขาวสูงจมูกโด่งดัดฟันยิ้มสวยคือดูดีไปหมดชอบมากตรงสเปคทุกอย่างแต่เขาเป็นครูแต่เป็นครูแบบครูพิเศษสอนผมได้เรียนกับแกแค่อาทิตละครั้งสองครั้งแกดูนิ่งๆผมรู้สึกประหม่าเวลาเจอเลยไม่กล้าเข้าไกล้แต่พอเรียนจริงวันนึงแกก็เดินตรงเข้ามานั้งข้างผมเลยแล้วก็ยิ้ม จังหวะนั้นผมนั้งตัวแข็งเลยแกก็ยิ้มๆแบบคงจะรู้ว่าผมเขินแล้วแกก็อ่านชื่อผมแล้วพูดว่าน้องชื่อเหมือนเพื่อนอาจารย์เลย ผมก็ยิ้มๆ แล้วแกก็หันมาบอกผมว่าแกเครียดผมก็ถามเครียดเรื่องอะไร แกก็ว่าหลายๆเรื่องแล้วถ้าน้องเครียดน้องทำอะไรให้หายเครียด ผมก็ไม่ค่อยกล้าตอบเลยพูดๆไปว่าเล่นกีต้าไรแบบนั้นแกก็ว่าจบเลยแกเล่นไม่เป็นเครียดกว่าเดิม แล้วก็พอผ่านไปเรื่อยๆแกมาพูดกับผมบ่อยขึ้นผมก็ชอบแกมากขึ้นทุกวันกับเด็กคนอื่นๆเพื่อนๆผมแกจะไม่ค่อยพูดด้วยแบบเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเรียนแต่แกกลับมาพูดกับผม ผมฟอลไอจีแกไปและได้เห็นว่าแกคบทอมแต่ตอนนี้แกโสด ซึ่งผมก็เป็นทอม แกชอบมองหน้าผมแบบจ้องจนผมเขินแล้วก็พูดว่าผมหน้าเหมือนแกตอนเรียนม.ต้น แต่แล้วผมก็ประสบปัญหาทางเงินจึงต้องย้ายไปเรียนอีกที่นึง จนตอนนี้ก็ยังเรียนอยู่ไม่เจอกับแกประมาณปีกว่าๆแกคงจะมีแฟนแล้วแหละผมคิดถึงแกมากละก็ยังชอบเหมือนเดิม สรุปสุดท้ายนี้ผมอยากรู้ว่าการที่ผมชอบแกมันผิดมั๊ยตอนเรียนอยู่แกไม่มีแฟนแกชอบมาบ่นทุกข์มาปรึกษาผมเรื่องต่างๆจนผมคิดเกินเลยไปคือผมคิดไปเองแหละแต่ถ้าเกิดมันเป็นจริงมันจะผิดมากมั๊ยเด็กกับอาจารย์ ญ/ญ
เล่าเรื่องแอบชอบอาจารย์🫣