หลายๆคนคงจะ ได้ยิน ประโยคที่ว่า..
ไม่หวัง=ไม่ผิดหวัง
มาบ้างใช่ไหม(รึเปล่า?)
เอาเป็นว่าเคยได้ยินหรือไม่เคย ก็ช่างเถอะ..!! ><
ส่วนตัวคิดว่าประโยคนี้ มันค่อนข้างที่จะเป็นประโยคที่จริงพอสมควรเลยแหละ แล้วก็น่าจะ อยู่ในคำสั่งของพระพุทธเจ้า (รึเปล่า?) เพราะในศาสนาพุทธ สอนให้เตรียมใจ โดยการ อภิณหปัจจเวกขณะ คือพิจารณา อยู่เนืองๆ 5 อย่าง มีอะไรบ้างไปหาอ่านเอา เองนะครับ เดี๋ยวมันออกนอกเรื่อง5555
เอาง่ายๆคือ การเตรียมใจ สำหรับ สิ่งต่างๆที่จะเข้า มาในชีวิต เช่น คุณมีของที่รักมากๆ ก็จงเตรียมใจ ที่เสียมันไปด้วย, ประมาณนี้ การเตรียมใจแบบนี้มันจะไม่เจ็บมากนัก คือคิดว่า มันจะหายไปได้ทุกขณะ ไม่หวังเลยว่า มันจะยืนยาว ประมาณนั้น แต่ว่าอันนี้คงยากไปสำหรับคน ธรรมดาอย่างเราๆแหะ😅
เอาเป็นว่า ความทุกข์มันเกิดจาก ความต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ หรือเรียกง่ายๆว่า "หวัง"
เช่น คนมีคู่รัก หวังว่าจะอยู่กันไปจนตาย แต่พอวันหนึ่ง ถูกฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่งทิ้ง ก็จะรู้สึกเจ็บมากๆ ใช่ไหมหล่ะ
แต่ว่า ถ้าจะไม่ให้หวังเลย สำหรับ ปุถุชน แบบเราๆ ไม่ใช่สายปฎิบัติธรรม มันก็ยากหน่อย ที่จะ ละความหวังไปได้
เปลี่ยนประโยคเป็น..
"หวังมากเจ็บมาก
หวังน้อยเจ็บน้อย"
น่าจะดูดีกว่า คนเรา เห็นอะไรดีๆงามๆ เกิดความอยากขึ้น ก็หวังกันหมดแหละ เป็นไปได้ยาก ที่จะไม่หวังเลย แต่ว่าถ้าเราหวังมาก มันยิ่งเจ็บ หวังน้อยก็เจ็บน้อย
เอาจริงๆ พูดหน่ะ มันง่ายแต่ทำหน่ะ มันยากเนาะ5555
ไอ้ความหวังจอมปัญหา😾
ว่าด้วยเรื่อง "ความหวัง" ต้นเหตุความของเจ็บปวดทางใจ
ไม่หวัง=ไม่ผิดหวัง
มาบ้างใช่ไหม(รึเปล่า?)
เอาเป็นว่าเคยได้ยินหรือไม่เคย ก็ช่างเถอะ..!! ><
ส่วนตัวคิดว่าประโยคนี้ มันค่อนข้างที่จะเป็นประโยคที่จริงพอสมควรเลยแหละ แล้วก็น่าจะ อยู่ในคำสั่งของพระพุทธเจ้า (รึเปล่า?) เพราะในศาสนาพุทธ สอนให้เตรียมใจ โดยการ อภิณหปัจจเวกขณะ คือพิจารณา อยู่เนืองๆ 5 อย่าง มีอะไรบ้างไปหาอ่านเอา เองนะครับ เดี๋ยวมันออกนอกเรื่อง5555
เอาง่ายๆคือ การเตรียมใจ สำหรับ สิ่งต่างๆที่จะเข้า มาในชีวิต เช่น คุณมีของที่รักมากๆ ก็จงเตรียมใจ ที่เสียมันไปด้วย, ประมาณนี้ การเตรียมใจแบบนี้มันจะไม่เจ็บมากนัก คือคิดว่า มันจะหายไปได้ทุกขณะ ไม่หวังเลยว่า มันจะยืนยาว ประมาณนั้น แต่ว่าอันนี้คงยากไปสำหรับคน ธรรมดาอย่างเราๆแหะ😅
เอาเป็นว่า ความทุกข์มันเกิดจาก ความต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ หรือเรียกง่ายๆว่า "หวัง"
เช่น คนมีคู่รัก หวังว่าจะอยู่กันไปจนตาย แต่พอวันหนึ่ง ถูกฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่งทิ้ง ก็จะรู้สึกเจ็บมากๆ ใช่ไหมหล่ะ
แต่ว่า ถ้าจะไม่ให้หวังเลย สำหรับ ปุถุชน แบบเราๆ ไม่ใช่สายปฎิบัติธรรม มันก็ยากหน่อย ที่จะ ละความหวังไปได้
เปลี่ยนประโยคเป็น..
"หวังมากเจ็บมาก
หวังน้อยเจ็บน้อย"
น่าจะดูดีกว่า คนเรา เห็นอะไรดีๆงามๆ เกิดความอยากขึ้น ก็หวังกันหมดแหละ เป็นไปได้ยาก ที่จะไม่หวังเลย แต่ว่าถ้าเราหวังมาก มันยิ่งเจ็บ หวังน้อยก็เจ็บน้อย
เอาจริงๆ พูดหน่ะ มันง่ายแต่ทำหน่ะ มันยากเนาะ5555
ไอ้ความหวังจอมปัญหา😾