เราเป็นลูกสาวคนเล็กค่ะ มีพี่ชายที่ออกไปอยู่กับแฟนโดยที่ไม่ได้แต่งงานกัน แม่ไม่เคยว่าพี่เลย และต่อให้ว่าพี่เราก็ไม่สนอยู่แล้ว
แต่เราเป็นคนที่ถูกเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก ห้ามเที่ยว ห้ามนู่นนี่ เราก็ฟังตลอด
ตอนนี้เราอายุยี่สิบปลายๆแล้ว หน้าที่การงาน ความรับผิดชอบดีมาก เงินเดือนครึ่งแสน
มีแฟนรู้จักเป็นเพื่อนมา10ปี แล้วก็คบเป็นแฟนกันมาได้1ปีแล้ว พามาเจอครอบครัวให้รู้จักแล้ว
วางแผนที่จะไปเที่ยวกับแฟนสองต่อสองบ้าง แต่แม่กลับบอกให้สัญญาว่าห้ามมีอะไรกับแฟน
ซึ่งพอได้ยินแบบนี้เราไม่พอใจเลย เพราะเรารับผิดชอบตัวเองได้ รู้การป้องกันเป็นอย่างดี รู้สึกเหมือนแม่ไม่ให้เกียรติเราเลยและมองว่าเราจะหมดคุณค่าลงเพียงเพราะแค่มีอะไรกับผู้ชาย
เราเข้าใจว่ายุคสมัยต่างกันมุมมองต่างกัน
ส่วนตัวคือมองว่าเราไม่ได้เสียอะไรเลย ทั้งหญิงชายต่างปรนนิบัติกัน ได้กันทั้งคู่ ต่อให้เราอาจจะไม่ได้แต่งงานกับคนนี้อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ชีวิต ดีซะอีกหากเรื่องบนเตียงเข้ากันไม่ได้จะได้รู้ตั้งแต่เนิ่นๆ
เราเกลียดการสัญญาทั้งที่รู้ว่าทำไม่ได้ (เพราะตัวเราเองไม่เห็นด้วยที่จะต้องทำ)
ไม่อยากรับปากส่งๆเพื่อแค่ให้สบายใจ เราคิดมาดีแล้วว่าคบกัน1ปีเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในวัยแบบเรา
รอบนี้เราแค่บ่ายเบี่ยง แต่หากมีรอบหน้าที่แม่จะพูดให้เราสัญญาอีก อยากจะคุยกันด้วยเหตุผลให้รู้เรื่อง
อยากให้ท่านผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายช่วยเรียบเรียงให้หน่อยว่าจะพูดกับแม่ยังไงดี ให้แม่เข้าใจหรือทำใจปล่อยวาง
ช่วยคิดวิธีคุยกับแม่ ที่บอกให้เราสัญญาว่าห้ามมีอะไรกับแฟนทั้งที่เราอายุจะ30แล้ว
แต่เราเป็นคนที่ถูกเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก ห้ามเที่ยว ห้ามนู่นนี่ เราก็ฟังตลอด
ตอนนี้เราอายุยี่สิบปลายๆแล้ว หน้าที่การงาน ความรับผิดชอบดีมาก เงินเดือนครึ่งแสน
มีแฟนรู้จักเป็นเพื่อนมา10ปี แล้วก็คบเป็นแฟนกันมาได้1ปีแล้ว พามาเจอครอบครัวให้รู้จักแล้ว
วางแผนที่จะไปเที่ยวกับแฟนสองต่อสองบ้าง แต่แม่กลับบอกให้สัญญาว่าห้ามมีอะไรกับแฟน
ซึ่งพอได้ยินแบบนี้เราไม่พอใจเลย เพราะเรารับผิดชอบตัวเองได้ รู้การป้องกันเป็นอย่างดี รู้สึกเหมือนแม่ไม่ให้เกียรติเราเลยและมองว่าเราจะหมดคุณค่าลงเพียงเพราะแค่มีอะไรกับผู้ชาย
เราเข้าใจว่ายุคสมัยต่างกันมุมมองต่างกัน
ส่วนตัวคือมองว่าเราไม่ได้เสียอะไรเลย ทั้งหญิงชายต่างปรนนิบัติกัน ได้กันทั้งคู่ ต่อให้เราอาจจะไม่ได้แต่งงานกับคนนี้อย่างน้อยก็เป็นประสบการณ์ชีวิต ดีซะอีกหากเรื่องบนเตียงเข้ากันไม่ได้จะได้รู้ตั้งแต่เนิ่นๆ
เราเกลียดการสัญญาทั้งที่รู้ว่าทำไม่ได้ (เพราะตัวเราเองไม่เห็นด้วยที่จะต้องทำ)
ไม่อยากรับปากส่งๆเพื่อแค่ให้สบายใจ เราคิดมาดีแล้วว่าคบกัน1ปีเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในวัยแบบเรา
รอบนี้เราแค่บ่ายเบี่ยง แต่หากมีรอบหน้าที่แม่จะพูดให้เราสัญญาอีก อยากจะคุยกันด้วยเหตุผลให้รู้เรื่อง
อยากให้ท่านผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายช่วยเรียบเรียงให้หน่อยว่าจะพูดกับแม่ยังไงดี ให้แม่เข้าใจหรือทำใจปล่อยวาง