ไม่ได้ของมึ..มาเกิด หลานสาวสุดน่ารักเราเปลี่ยนไป

ตอนหลานเราพูดอย่างนี้เราให้ยาแรงเลยค่ะ เราบอกว่าตอนที่หลานเกิดพ่อแม่ก็ไม่ได้วางแผน แถมคุมด้วยหลานก็ยังทะลุมาเกิด แต่พอเกิดมาแล้วเค้าจะทำแท้งหรือเอาไปทิ้งก็ได้ แต่ด้วยความรักและผูกพันด้วยสายสัมพันธ์เค้าถึงเลี้ยงมาแม้ไม่พร้อม ถ้าไม่รักมันก็มีพ่อแม่เยอะแยะที่ทิ้งขว้างลูกไม่สนใจ พ่อแม่ให้หลายๆอย่างมากเท่าที่จะมีกำลังให้ได้ทั้งๆที่หลายครั้งตัวเองต้องอด ลูกเป็นไข้ มีน้ำมูกถึงขั้นเอาปากดูดออกให้ ถ่ายไม่ออกต้องใช้มือสวนช่วยก็มีไม่เคยรังเกียจ ถ้าหลานมองว่าสิ่งเหล่านี้ไม่มากที่จะซาบซึ้งและรักตอบ พอโตขึ้นหลานมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจใช้ชีวิตตัวเองได้เลย ถ้าอยากออกจากโรงเรียน อยากทำอะไรกับชีวิตตัวเองและไม่พอใจครอบครัวก็เชิญเลย

พ่อแม่ก็ต้องทำใจเท่านั้นเอง แต่คิดให้ดีละกันว่าออกไปแล้วคนในสังคมที่สอนให้เราคิดยังงี้มันจะมาแคร์เราใหม เวลาที่เราสิ้นหวังมาจริงๆป้าก็อยากรู้ว่าระหว่างคนในสังคมกับครอบครัวใครจะแคร์หนูมากกว่ากัน

ถ้าใจเย็นลงแล้วมองว่าตัวเองพูดด้วยอารมณ์ ให้ไปขอโทษพ่อแม่ซะ แต่ถ้ายังยึดมั่นความคิดตัวเองก็คงต้องแล้วแต่เลย ถ้าจะเอาแนวคิดแบบตะวันตก ช่วยเอามาให้สุดอย่าครึ่งๆกลางๆ  คนตะวันตกเค้าออกไปหางานหาเงินตั้งแต่อายุ 15 อยากได้อะไรหาเงินซื้อเองไม่มาทวงบุญคุณพ่อแม่หรือมองว่าเป็นหน้าที่พ่อแม่ อย่าอยากเลียนแบบตะวันตกแต่ทำตัวศรีธนนชัยสร้างวาทะกรรมแบบเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัวเหมือนที่คนไทยชอบเป็น

ได้ผลนะคะสุดท้ายหลานก็ไปขอโทษพ่อแม่และไม่เคยได้ยินทัศนคติแบบนั้นอีกเลย

จริงๆแล้วก็เป็นคำพูดที่ถูกส่วนหนึ่ง และส่วนตัวคิดว่าถ้าคนเป็นแม่จะพูดกลับว่าแม่ก็ไม่ได้ขอให้ลูกมาเกิดเป็นลูกแม่ เอาเป็นว่าถ้าหนูไม่โอเคหนูคืนชีวิตมาให้แม่ก็แล้วกัน ไปทำในห้องน้ำก็ได้อย่าให้บ้านเลอะเทอะ หนูก็ต้องคิดว่าที่หนูโตขึ้นมาหนูกินใช้ไปเท่าไหร่แม่ต้องเหนื่อยยากไปเท่าไหร่ คนเราต้องกตัญญูรู้คุณรู้ว่าใครมีบุญคุณกับเราไม่ใช่จะคิดเอาแต่ใจตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เอาเป็นว่าถ้าหนูคิดแบบนั้นจริงๆเราต่างคนต่างไปก็ได้ไม่เป็นแม่ลูกกันอีกตลอดไปแม่ก็จะไม่คิดว่าหนูเป็นลูกหนูก็ไม่ต้องมาคิดว่ามีแม่เป็นแม่บุญคุณที่แม่ทำมาแม่ยกให้หมดถือว่าเราเป็นคนไม่รู้จักกันหนูก็เก็บของออกจากบ้านไปเลยไม่ต้องย้อนกลับมา

บางทีมันอาจจะแรงไปหน่อยแต่ส่วนตัวคิดว่าบางทีเราก็ต้องฟังเหตุผลของเขาคิดในมุมของเขา และพ่อแม่ก็อาจจะพูดในมุมของพ่อแม่ทุกคนเอาเหตุผลของตัวเองขึ้นมาคุยกันไม่ได้คุยด้วยอารมณ์ แล้วหาจุดร่วมตรงกลาง ไม่มีใครเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาลไม่มีว่าเหตุผลของใครถูกต้องเหตุผลของคนอื่นผิด เอาถูกผิดเป็นที่ตั้งแล้วตั้งกฎกติกาเดินไปข้างหน้าร่วมกันแต่ถ้าร่วมกันไม่ได้คิดว่าคนเป็นพ่อแม่ทุกคนยกสิ่งที่เคยทำให้ลูกฟรีได้ไม่ทวงบุญคุณถือว่าเป็นคนไม่รู้จักกันไม่ต้องเจอกันเลยอีกตลอดชีวิตคิดว่าพ่อแม่ทุกคนรับสิ่งนี้ได้และไม่คิดว่าตัวเองถูกโกง แต่การที่ถ้าเขายังจะอ้างว่าทำเขาเกิดมาแล้วต้องดูแลเขาให้ดีเหมือนบ้านอื่นต้องหาเงินมาให้เขาใช้ อันนั้นคิดว่าเขาไม่มีเหตุผลแล้ว

วิธีการจะพูดกับคนที่ไม่รับฟังเหตุผลไม่มีเหตุผลมันก็ไม่เกิดประโยชน์ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆวิธีสุดท้ายอาจจะต้องปล่อยให้มันเป็นไปไปตามเวรกรรม พ่อแม่ต้องตัดขาดจากเขาให้เด็ดขาด อย่าเอื้ออาทรอย่ายังรักเขาในฐานะลูกเพราะเขาไม่ฟังเหตุผลเราในฐานะพ่อแม่เหมือนกันต้องตัดให้ขาดให้เขาออกไปเผชิญโลกเอง เหมือนกับว่าพ่อแม่ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วลูกกำลังจะจมน้ำอย่ากระโดดลงไปเด็ดขาดเพราะลงไปก็ตายพร้อมเขาบางทีต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรกรรมต้องปล่อยให้เขาจมและจากไปเพราะเราช่วยเขาไม่ได้แล้ว

ทำใจครับ  สมัยนี้เด็กรุ่นใหม่มีค่านิยมที่ผิดแผกไปจากยุคเก่าก่อนจนกู่ไม่กลับแล้ว  ยุคอินเตอร์เน็ทคือยุคที่ทุกอย่างต้องได้-ต้องมี-ต้องเร็ว   ความอดทนของคนยุคใหม่จึงต่ำมาก  สมัยนี้จึงเกิดค่านิยม  "ก็(กู)ไม่ได้ขอพ่อขอแม่มาเกิดป่ะ"  เมื่อเด็กไม่ได้ดั่งใจยามผู้ปกครองไม่ทำตามที่เด็กร้องขอ  เมื่อมีคนประนามว่าเป็นลูกอกตัญญูก็จะใช้วลีไม่ได้ขอมาเกิดนี้สาดใส่ทันที    

ปล.ลูกสาวคนนี้  ทำวจีกรรมต่อแม่ถึงปานนี้  ทำนายอนาคตได้เลยว่าจบไม่สวยแน่  จะหาความเจริญมิได้เลยท่าน  เจ๊งตั้งแต่ชาตินี้ยันชาติหน้าว่างั้น

บริหารจัดการอารมณ์ อยาก ไม่เป็น ก็เลยโมโห ก็เลยแสดงออกอย่างงั้น

มีสักกี่บ้าน ที่สอนลูกหลานบริหารอารมณ์ในยามไม่สมหวัง? เห็นมีแต่โยนวัตถุไปดับอารมณ์อยากกัน ก็ต้องสนองให้ใหญ่ขึ้น แพงขึ้น ปราณีตขึ้น ไม่มีที่สิ้นสุดตามชาติกิเลส

ทาสดอกเบี้ย ในวันข้างหน้า เริ่มจากการจัดการความอยากเล็กๆไม่ได้นี่แหล่ะ