เราอายุ 15 ค่ะ ตอนนี้มีปัญหาหลายๆอย่างแต่เรื่องที่จะมาปรึกษาวันนี้คือเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพจิตเพราะว่าเราถูกคนรอบข้างบอกให้ไปพบแพทย์แต่อย่างที่รู้ๆว่ามันต้องมีค่าใช้จ่ายไม่ว่าจะเป็นการเดินทางหรือว่าอะไรต่างๆทั้งการใช้เวลาเดินทางคือง่ายๆก็คือมันเสียเงินเสียเวลาเราเลยอยากทำให้แน่ใจว่าอาการแบบนี้สอดคล้องกับโรคทางจิตหรือเปล่า
คือเราเป็นมาสักพักแล้วตั้งแต่ต้นปีตลอดมาจริงๆอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนด้วยหรือเปล่าเราค่อนข้างเป็นคนอ่อนไหวอยู่แล้วบางครั้งอ่ะนะ แล้วเคยโทรไปปรึกษาจิตแพทย์ครั้งหนึ่งเป็นการโทรฟรีก็ได้ผลสรุปมาว่าเสี่ยงเป็นซึมเศร้าระยะปานกลาง คือด้วยความเป็นคนที่ห่วงเงินห่วงทองเราก็ได้ทำแบบทดสอบฟรีและโทรปรึกษาจิตแพทย์ ผลสรุปไปทางเดียวกันคือเรามีอาการทางจิต แต่เราก็ยังไม่เชื่อคือเราค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองปกติเลยอยากจะมาถามทุกคนว่า อาการดังต่อไปนี้ถือว่าเป็นปัญหาทางจิตหรือเปล่า
เราเป็นคนคิดมากบอกตามตรงว่าร้องไห้ทุกวันร้องไห้เรื่องเล็กๆน้อยๆไม่ว่าจะเป็นคำพูดแต่เราก็จะร้องไห้ได้ไม่นานแต่ก็ร้องไห้บ่อย คือเราก็มีการทำร้ายตัวเองอยู่บ่อยครั้งการทำร้ายตัวเองของเราก็จะประมาณใช้ของมีคมแล้วก็ทุบตีตัวเอง แต่ เราจะทำเฉพาะตอนที่เราเครียดมากๆซึ่งจริงๆเราก็เครียดทุกวัน จะบอกว่าทำร้ายตัวเองก็ไม่ใช่ เพราะว่าการที่เราทำมันทำให้เรารู้สึกว่าปัญหาที่รุมเร้าอยู่มันเบาลงหรือคลายเครียดนั่นแหละ แล้วก็ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับมาสักพักแล้ว บอกตามตรงว่าเราระแวงมาก เวลามีรถขับผ่านมันมีความรู้สึกว่าเขาจะเอาปืนมายิงเราหรือเปล่า55555 อาจจะฟังดูไร้สาระแต่มันจริงๆนะ
เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนเพื่อนบอกว่าเราเบียวซึ่งมันก็เป็นไปได้ มันเลยทำให้เราไม่แน่ใจเลยไม่กล้าไปหาหมอคืออย่างที่บอกเมื่อตอนต้นว่าเรากลัวเปลืองเงินเปลืองทองว่าจะเป็นค่าเดินทางหรืออื่นๆ เราไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลยคิดว่าเราอาจจะเบียวไปเองก็ได้ เคยคิดอยากตายอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยทำเราจะคิดแค่ว่าตอนที่เราเครียด มากๆ เป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรงอยู่นะเราเป็นคนขี้หวงรู้สึกว่าถ้าใครมายุ่งกับของหรือคนที่เราหวงเราจะเกลียดเขาไปเลยจริงๆเป็นคนเกลียดคนง่ายด้วยเกลียดแบบมีเหตุผลถึงมันจะฟังไม่ขึ้นสำหรับบางคน เรามีความรู้สึกหมั่นไส้คนอื่นด้วยเป็นความรู้สึกหมั่นไส้ที่อยากจะบีบอยากจะจับแต่พอได้บีบได้จับแล้วมันก็ไม่พอใจก็อยากหยิกมันรู้สึกว่าเท่าไหร่ก็ไม่พอมันแบบไม่รู้จะอธิบายยังไงเคยมีครั้งนึงที่เรากอดเพื่อนเราตอนเราหมั่นไส้ เราเผลอบีบคอเพื่อนด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆตอนนั้นเรามีสติดีนะแต่แค่รู้สึกว่ามันอดใจไม่ได้ตอนนั้นจำได้ว่าบีบเเทบสุดแรงจะได้แป๊บเดียวแล้วก็ปล่อย ตอนนั้นกลัวเพื่อนจะเกลียดเพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อนเลยบอกเพื่อนไปว่าแกล้งเล่นเฉยๆแต่หน้าเพื่อนดูไม่เล่นกับเราเลย แต่ถึงเราจะบอกว่าเราอ่อนไหวแต่เราก็ไม่ได้อ่อนไหวกับภาพศพหรือการฆาตกรรม เคยมีครั้งหนึ่งที่เราเจอคลิปเกี่ยวกับการฆาตกรรมใน ตต. แล้วในคอมเม้นมี link เราจะคัดลอกลิงค์แล้วก็เอามาดูใน google ก็เป็นภาพฆาตกรรมการหันหัวของผู้หญิงออกมาแล้วในเว็บนั้นก็มีอีกหลายๆคลิปเลยเราก็เลื่อนดูไปเรื่อยๆดูไปเรื่อยๆแก้เบื่อดูไปได้ 10 กว่าคลิปบอกตามตรงนะว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเราเลยตัดสินใจเอาไปเปิดให้เพื่อนดูด้วยเพราะว่าเรารู้สึกมันน่าสนใจดีพอไปเปิดให้เพื่อนดูคลิปเดียวไม่จบคลิปด้วยเพื่อเรามีอาการคลื่นไส้เวียนหัวบางคนอ่ะนะบางคนก็รู้สึกไม่อยากมองเพื่อนเราถึงขั้นกินข้าวไม่ลงเราก็งงว่าเพื่อนเราเป็นอะไรใครรู้ก็บอกเราด้วยนะเพราะว่าเราก็เคยได้ยินมาว่าถ้าจิตอ่อนแล้วดูอะไรแบบนี้จะมีอาการคลื่นไส้วิงเวียนศีรษะอยากอาเจียนได้ซึ่งเราไม่เคยเป็นเลยไม่รู้ ครั้งแรกที่เราดูอยู่ตอนม 1 เพื่อนเราเป็นคนกลัวศพกลัวเลือดหน้ามันซีดเลยแต่เราก็ดูจนจบเราก็ดูอีกหลายรอบเลยมันก็ไม่รู้สึกอะไรสักครั้งจนมาตอนนี้ที่เราบอกว่าเราเจอลิงก์ก็เป็นรอบ 2 ที่เราเข้าไปดูแต่รอบนี้ดูจริงจังดูมันทุกคลิปเลยก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แล้วก็คนรอบข้างเราบอกว่าเราเป็นคนที่อารมณ์เปลี่ยนไวมากที่จริงก็เป็นคนอารมณ์แปรปรวนแหละอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนและหลายๆอย่าง ทำให้เราสามารถหัวเราะกับทุกเรื่องได้ถึงแม้ไม่ใช่เรื่องที่ตลกเคยมีครั้งหนึ่งที่เพื่อนสังเกตเห็นรอยแผลที่ต้นขาเพราะเราใส่กระโปรงนักเรียนแล้วนั่งเพื่อนก็พากันว่าเราใหญ่ว่าทำอย่างนั้นทำไมบอกตามตรงนะว่าตอนนั้นตลกมากมันเป็นความรู้สึกที่เอ็นดูเพื่อนเรามองว่าเพื่อนเราน่ารักมาก แล้วมีอีกหลายๆครั้งว่าจะเป็นภาพที่คนโดนรถเหยียบจนร่างแหลกมันทำให้เรารู้สึกอยากหัวเราะทั้งๆที่มันก็ไม่มีอะไรตลกแล้วก็ไม่เข้าใจตัวเองเราเสียใจกับแค่การมองท้องฟ้าเราร้องไห้เพราะการคิดไปเรื่อยของเราเองแต่พอเราเห็นภาพแบบนี้เรากลับไม่ได้อะไรอันนี้คือก็ไม่เข้าใจตัวเอง คือเราก็ไปดูมาก็อ่านมาบ้างว่าการที่เราคิดมากนอนไม่หลับแล้วก็ร้องไห้บ่อยเนี่ยอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนซึ่งเราก็ค่อนข้างอ่อนเอนไปทางนี้เพราะมันเป็นไปได้อาจจะมีอาการซึมบ้างเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนมันค่อยๆมีเหตุผลสำหรับเราเราคิดว่าตัวเองปกติดีถึงแม้คนรอบข้างจะไม่คิดแบบนั้นแต่เขาคิดไปเองเราเลยอยากให้คนในกระทู้ช่วยตอบเราทีว่าอาการที่เราพูดมานั้น มันสอดคล้องกับภาวะทางจิตหรอ
เรารอคำตอบจากทุกคนอยู่นะ
ถ้าตอบเราถือว่าเป็นการช่วยเรามาก ถ้ายังไงมารับฟังมาอ่านก็ถือว่าเป็นการขอบคุณมากแล้วถ้าช่วยตอบจะขอบคุณมากจริงๆ ถ้าคิดว่าอาการนี้เป็นอาการของฮอร์โมนเปลี่ยนหรือภาวะทางจิตก็มาพิมพ์บอกกันได้หรืออาจจะเป็นเพราะเราคิดไปเองก็ได้
ขอบคุณทุกคนขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดี
แบบนี้มีปัญหาทางจิตมั้ย
คือเราเป็นมาสักพักแล้วตั้งแต่ต้นปีตลอดมาจริงๆอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนด้วยหรือเปล่าเราค่อนข้างเป็นคนอ่อนไหวอยู่แล้วบางครั้งอ่ะนะ แล้วเคยโทรไปปรึกษาจิตแพทย์ครั้งหนึ่งเป็นการโทรฟรีก็ได้ผลสรุปมาว่าเสี่ยงเป็นซึมเศร้าระยะปานกลาง คือด้วยความเป็นคนที่ห่วงเงินห่วงทองเราก็ได้ทำแบบทดสอบฟรีและโทรปรึกษาจิตแพทย์ ผลสรุปไปทางเดียวกันคือเรามีอาการทางจิต แต่เราก็ยังไม่เชื่อคือเราค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองปกติเลยอยากจะมาถามทุกคนว่า อาการดังต่อไปนี้ถือว่าเป็นปัญหาทางจิตหรือเปล่า
เราเป็นคนคิดมากบอกตามตรงว่าร้องไห้ทุกวันร้องไห้เรื่องเล็กๆน้อยๆไม่ว่าจะเป็นคำพูดแต่เราก็จะร้องไห้ได้ไม่นานแต่ก็ร้องไห้บ่อย คือเราก็มีการทำร้ายตัวเองอยู่บ่อยครั้งการทำร้ายตัวเองของเราก็จะประมาณใช้ของมีคมแล้วก็ทุบตีตัวเอง แต่ เราจะทำเฉพาะตอนที่เราเครียดมากๆซึ่งจริงๆเราก็เครียดทุกวัน จะบอกว่าทำร้ายตัวเองก็ไม่ใช่ เพราะว่าการที่เราทำมันทำให้เรารู้สึกว่าปัญหาที่รุมเร้าอยู่มันเบาลงหรือคลายเครียดนั่นแหละ แล้วก็ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับมาสักพักแล้ว บอกตามตรงว่าเราระแวงมาก เวลามีรถขับผ่านมันมีความรู้สึกว่าเขาจะเอาปืนมายิงเราหรือเปล่า55555 อาจจะฟังดูไร้สาระแต่มันจริงๆนะ
เราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนเพื่อนบอกว่าเราเบียวซึ่งมันก็เป็นไปได้ มันเลยทำให้เราไม่แน่ใจเลยไม่กล้าไปหาหมอคืออย่างที่บอกเมื่อตอนต้นว่าเรากลัวเปลืองเงินเปลืองทองว่าจะเป็นค่าเดินทางหรืออื่นๆ เราไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเลยคิดว่าเราอาจจะเบียวไปเองก็ได้ เคยคิดอยากตายอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยทำเราจะคิดแค่ว่าตอนที่เราเครียด มากๆ เป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรงอยู่นะเราเป็นคนขี้หวงรู้สึกว่าถ้าใครมายุ่งกับของหรือคนที่เราหวงเราจะเกลียดเขาไปเลยจริงๆเป็นคนเกลียดคนง่ายด้วยเกลียดแบบมีเหตุผลถึงมันจะฟังไม่ขึ้นสำหรับบางคน เรามีความรู้สึกหมั่นไส้คนอื่นด้วยเป็นความรู้สึกหมั่นไส้ที่อยากจะบีบอยากจะจับแต่พอได้บีบได้จับแล้วมันก็ไม่พอใจก็อยากหยิกมันรู้สึกว่าเท่าไหร่ก็ไม่พอมันแบบไม่รู้จะอธิบายยังไงเคยมีครั้งนึงที่เรากอดเพื่อนเราตอนเราหมั่นไส้ เราเผลอบีบคอเพื่อนด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆตอนนั้นเรามีสติดีนะแต่แค่รู้สึกว่ามันอดใจไม่ได้ตอนนั้นจำได้ว่าบีบเเทบสุดแรงจะได้แป๊บเดียวแล้วก็ปล่อย ตอนนั้นกลัวเพื่อนจะเกลียดเพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อนเลยบอกเพื่อนไปว่าแกล้งเล่นเฉยๆแต่หน้าเพื่อนดูไม่เล่นกับเราเลย แต่ถึงเราจะบอกว่าเราอ่อนไหวแต่เราก็ไม่ได้อ่อนไหวกับภาพศพหรือการฆาตกรรม เคยมีครั้งหนึ่งที่เราเจอคลิปเกี่ยวกับการฆาตกรรมใน ตต. แล้วในคอมเม้นมี link เราจะคัดลอกลิงค์แล้วก็เอามาดูใน google ก็เป็นภาพฆาตกรรมการหันหัวของผู้หญิงออกมาแล้วในเว็บนั้นก็มีอีกหลายๆคลิปเลยเราก็เลื่อนดูไปเรื่อยๆดูไปเรื่อยๆแก้เบื่อดูไปได้ 10 กว่าคลิปบอกตามตรงนะว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเราเลยตัดสินใจเอาไปเปิดให้เพื่อนดูด้วยเพราะว่าเรารู้สึกมันน่าสนใจดีพอไปเปิดให้เพื่อนดูคลิปเดียวไม่จบคลิปด้วยเพื่อเรามีอาการคลื่นไส้เวียนหัวบางคนอ่ะนะบางคนก็รู้สึกไม่อยากมองเพื่อนเราถึงขั้นกินข้าวไม่ลงเราก็งงว่าเพื่อนเราเป็นอะไรใครรู้ก็บอกเราด้วยนะเพราะว่าเราก็เคยได้ยินมาว่าถ้าจิตอ่อนแล้วดูอะไรแบบนี้จะมีอาการคลื่นไส้วิงเวียนศีรษะอยากอาเจียนได้ซึ่งเราไม่เคยเป็นเลยไม่รู้ ครั้งแรกที่เราดูอยู่ตอนม 1 เพื่อนเราเป็นคนกลัวศพกลัวเลือดหน้ามันซีดเลยแต่เราก็ดูจนจบเราก็ดูอีกหลายรอบเลยมันก็ไม่รู้สึกอะไรสักครั้งจนมาตอนนี้ที่เราบอกว่าเราเจอลิงก์ก็เป็นรอบ 2 ที่เราเข้าไปดูแต่รอบนี้ดูจริงจังดูมันทุกคลิปเลยก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แล้วก็คนรอบข้างเราบอกว่าเราเป็นคนที่อารมณ์เปลี่ยนไวมากที่จริงก็เป็นคนอารมณ์แปรปรวนแหละอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนและหลายๆอย่าง ทำให้เราสามารถหัวเราะกับทุกเรื่องได้ถึงแม้ไม่ใช่เรื่องที่ตลกเคยมีครั้งหนึ่งที่เพื่อนสังเกตเห็นรอยแผลที่ต้นขาเพราะเราใส่กระโปรงนักเรียนแล้วนั่งเพื่อนก็พากันว่าเราใหญ่ว่าทำอย่างนั้นทำไมบอกตามตรงนะว่าตอนนั้นตลกมากมันเป็นความรู้สึกที่เอ็นดูเพื่อนเรามองว่าเพื่อนเราน่ารักมาก แล้วมีอีกหลายๆครั้งว่าจะเป็นภาพที่คนโดนรถเหยียบจนร่างแหลกมันทำให้เรารู้สึกอยากหัวเราะทั้งๆที่มันก็ไม่มีอะไรตลกแล้วก็ไม่เข้าใจตัวเองเราเสียใจกับแค่การมองท้องฟ้าเราร้องไห้เพราะการคิดไปเรื่อยของเราเองแต่พอเราเห็นภาพแบบนี้เรากลับไม่ได้อะไรอันนี้คือก็ไม่เข้าใจตัวเอง คือเราก็ไปดูมาก็อ่านมาบ้างว่าการที่เราคิดมากนอนไม่หลับแล้วก็ร้องไห้บ่อยเนี่ยอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนซึ่งเราก็ค่อนข้างอ่อนเอนไปทางนี้เพราะมันเป็นไปได้อาจจะมีอาการซึมบ้างเพราะฮอร์โมนเปลี่ยนมันค่อยๆมีเหตุผลสำหรับเราเราคิดว่าตัวเองปกติดีถึงแม้คนรอบข้างจะไม่คิดแบบนั้นแต่เขาคิดไปเองเราเลยอยากให้คนในกระทู้ช่วยตอบเราทีว่าอาการที่เราพูดมานั้น มันสอดคล้องกับภาวะทางจิตหรอ
เรารอคำตอบจากทุกคนอยู่นะ
ถ้าตอบเราถือว่าเป็นการช่วยเรามาก ถ้ายังไงมารับฟังมาอ่านก็ถือว่าเป็นการขอบคุณมากแล้วถ้าช่วยตอบจะขอบคุณมากจริงๆ ถ้าคิดว่าอาการนี้เป็นอาการของฮอร์โมนเปลี่ยนหรือภาวะทางจิตก็มาพิมพ์บอกกันได้หรืออาจจะเป็นเพราะเราคิดไปเองก็ได้
ขอบคุณทุกคนขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดี