........

เริ่มแรกนะคะแม่เราเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเฉยๆค่ะ ในแต่ละวันแม่จะชอบนินทาคนอื่นตลอดซึ่งเราไม่ชอบมากๆอยากให้แม่สนใจเรื่องของตัวเองแล้วก็เรื่องของครอบครัวมากกว่า เรารู้นะคะว่าคนเราก็อยากรู้อยากเห็น

ตามคำถามเลยค่ะ เราเป็นซึมเศร้า แล้วทีนี้หลังจากปิดเทอมเรามีความเครียดมากๆเลยค่ะทีบ้านชอบด่าเราเวลาเราทำไม่ได้ดั่งใจเขาเขาชอบเอาโรคที่เราเป็นมาด่ามาว่าเรา ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ เรามีความคิดอยากตาย แล้วก็จ

การเกิดมันง่ายมากแค่คน 2 คนแล้วมาเจอกัน แต่การ.....ทำไมมันยาก มันยากเพราะตะกระคนเรา สังคมสิ่งแวดล้อมการที่ต้องตื่นมาแล้วเจอเรื่องเครียดเหนื่อยใจทุกวันมันทรมานมากรู้กันบ้างไหม มันถูกที่หลายคนบอกว่าคนจน

เราเคยโง่ หลังจากนั้นก็ขอโทษและพยายามแก้ไข ช่วงที่แก้ไขมีที่ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ลดหลั่นไปจนตั้งสติได้แบบจะ100% แต่ความสัมพันธ์ดูไม่ดีขึ้นจากเดิมเลย ระหว่างทางมีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่เราเป็นฝ่ายขอโทษต

ช่วงนี้ เราเป็นอะไรไม่รู้ :บางวันก็ดิ่ง บางวันก็สนุก บางวันก็นิ่ง บางวันก็เบลอ งงกับตัวเองเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เหนื่อย ท้อ ไม่ได้มีความสุขเหมือนที่เคยเป็น ถ้าวันนี้มีความสุข แล้วจุ่ๆๆ มันมีอะ

เราเวลาออกจากบ้านไปโรงเรียนหรือที่อื่น ความรู้สึกคือต้องร่าเรงเอาไว้ให้ยิ้มและหัวเราะมากๆเวลาอยู่นอกบ้านแต่พอถึงเวลาต้องกลับหรืออยู่บ้านที่บ้านไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่มันเงียบและผลคือเริ่มรู้สึกว่าบ้านมั

คือแฟนชอบเที่ยวมาก คือเที่ยวทุกวันอยู่บ้านไม่ติดเลยเสาร์อาทิตก็ออกจากบ้านไม่เคยอยู่บ้านเลยเวลากลับก็กลับ5ทุ่มคือดึกมากนะ พอพูดพอบอกก็ก็หาว่าเราเรื่องมาก  คือเราเป็นห่วงจริงๆเลยพูดเลยบอก &nbs

จะทสวัสดีค่ะ เราอายุ16ปี เราโดนพ่อเลี้ยงทำร้ายจิตใจมาตั้งแต่อายุ13 โดนมา ประมาณ 3 ปี จนเราต้องไปพบจิตเวชและจิตแพทย์ เรารักษา ตั้งแต่ม.3 แล้วขาดหายไปนานมากเพราะแม่ไม่พาไป จนเมื่อไม่นานมานี้เรากินยาเกิน