ความเศร้าทำให้เห็นภาพหลอนได้ไหม

เริ่มตั้งแต่จำความได้ เรามักเห็นผู้คนแต่งชุดโบราณบ้าง คนแก่บ้าง แต่พ่อแม่/ครู/เพื่อน ไม่เห็นทั้งที่อยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน บางทีก็ดวงไฟหรืออะไรสักอย่างที่รูปร่างไม่ชัดเจน(เห็นเฉพาะตอนกลางคืน) จนอายุประมาณ 21 เราเห็นในตอนกลางวันครั้งแรก เพื่อนเรานั่งกินข้าวที่พื้น ตอนนั้นเราหลับ ตื่นเพราะได้กลิ่นข้าวผัดกุ้งที่กลิ่นแรงมาก แทบจะอ้วก ลืมตามาดูเห็นว่าต้นคอเพื่อนมีหัวผช.แก่คนนึงโผล่ออกมาเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเพื่อนเรา เค้าทำท่าเคี้ยวอาหารหรือพยายามจะพูดก็ไม่รู้ หน้าเค้าสีเทาๆเขียวๆม่วงๆ เราตกใจมาก นอนดูตัวแข็งทื่อไม่รูนานแค่ไหนแค่เราเผลอหลับไปอีก ตื่นมาถามเพื่อนว่ากินข้าวผัดกุ้งมั้ย นั่งกินข้าวตรงไหน เพราะไม่แน่ใจว่าฝันรึเรีองจริง ความบังเอิญคือลักษณะผช.คนนั้นคือพ่อบุญธรรมของเพื่อนที่เสียชีวิตไปแล้ว โดยที่เราไม่เคยเห็นหน้า/รู้จักเลย อีกครั้งคือเราไปบ้านแฟน เราหลับในห้อง ตื่นแล้วเดินออกไปดูแฟนข้างนอกสัก 10 นาที พูดคุย กินน้ำ แล้วเราเดินกลับเข้ามาในห้องจะนอนต่อ นอกหน้าต่างเราเห็นช้างสามตัว ช้างที่ตัวเปื้อนโคลนที่แห้งแล้ว ขาวๆนวลๆ โบกหู ฟาดงาเล่นกัน เราอึ้งมากยืนดูแบบงงๆว่ามีช้างได้ไง เดินเข้าไปใกล้หน้าต่างดูชัดๆ ก็เห็นทั้งตัว เราสะบัดหน้าแรงมากตบๆหน้าตัวเอง สิ่งที่เห็นคือดินเปล่าๆ สีน้ำตาลเข้ม  เรางงมากๆ นอกจากนั้นเรื่องเล็กๆก็เป็นพวกตาฝาดเห็นสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งที่มีชีวิต เห็นอะไรแว๊บๆบ่อยอย่างต่ำวันละ 2 ครั้ง เช่นคนกำลังจะข้ามถนน พอขับไปใกล้กลับไม่มีใคร เห็นผ้าพริ้วผ่านหน้าแต่ไม่มี
.
ตอนนี้อายุ 24 ไม่เคยตรวจสุขภาพจิต แต่รู้ตัวดีว่ามีอาการเศร้า เคยคิดจะฆตต.แต่ไม่ทำ ต้องการทำงานตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ไม่รักชีวิตตัวเอง รักแต่คนอื่น คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองจนมีภาวะเครียดสะสมตั้งแต่มัธยม ซึ่งเรามองว่าอาจเป็นสาเหตุของภาพหลอน นอกจากภาพหลอนก็มีปวดหัวตอนเย็น ปวดหลังมากๆทุกครั้งที่เครียด เครียดแล้วอาเจียน น้ำหนักลดง่ายเกินไป  ไม่อยากกิน ไม่อยากเจอสังคม
ปล.หากิจกรรมที่บำบัดแล้วนะคะ แต่คงต้องใช้เวลา เราอยู่กับสิ่งนี้คนเดียวมานานเกินไป