- เราคบกับสามี ตั้งแต่ตอนเรียนจบมหาลัยใหม่ๅ เราเจอกันในที่ทำงาน และก็เข้ากันได้ดีมากๆ เรารู้สึกสบายใจและเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับเค้า เราสองคนมีความคิดความชอบอะไรๆคล้ายๆกัน และเค้าเองก็เป็นคนตามใจ ชอบดูแลเทคแคร์แฟน เลยเป็นการคบกันราบรื่นมาก คบกันมา7ปี แทบไม่เคยทะเลาะกันหนักๆ แม้ตอนหลังเราสองคนจะออกไปเรียนต่อไม่ได้ทำงานที่เดียวกันแล้ว แต่ถ้าแฟนว่างเค้าจะมีเวลาให้เราเสมอ
- พอกลับมาจากเรียนต่อ เราก็แต่งงานกัน และแยกครอบครัวมาอยู่กันสองคนที่ต่างจังหวัด (ไม่มีครอบครัวและเพื่อนเก่า มันก็รู้สึกเหงาอยู่แล้วระดับนึง)
- พอเรียนจบกลับมาทำงาน เหมือนบทบาทเราสองคนจะ reverse กลายเป็นจากเราที่ตอนเรียนจริงจัง พอจบมาแล้วเราชิลมากขึ้น (ยังทำงานเยอะกันทั้งคู่ แต่เราผ่อนคลายความเครียดลง work life balanceมากขึ้น) ส่วนแฟนสมัยเรียนเค้าค่อนข้างชิลกว่าเรามาก แต่พอจบกลับมากลายเป็นคนจริงจังกับงานมากๆ กลับมาถึงบ้านหรือคุยในรถ topic ที่คุยกับเราคือเรื่องงานในแผนกตัวเอง เวลา24ชม น่าจะเป็นเวลางานไปแล้วประมาณ12ชมขั้นต่ำ ไม่มีเวลาแม้แต่ดูแลตัวเองหรือออกกำลังกาย
- ส่วนเรา ตื่นเช้ามาก็ไม่เจอแฟนแล้ว แยกรถคนละคัน แฟนทำงานถึง2ทุ่มเป็นส่วนใหญ่ และถึงเที่ยงคืนในบางวัน บางคืนนอนค้างที่ทำงาน วันเสาร์อาทิตย์บางครั้งก็ยังทำงาน แทบไม่มีเวลาให้กัน เรารู้สึกว่าเหมือนเราคือคนสองคนที่มาเปน housemate กัน ช่วยแชร์ทุกอย่าง นอนห้องเดียวกัน ตื่นเช้าต่างคนต่างแยกออกไปใช้ชีวิต กลับมาแค่มา join เตียงนอนกันตอนดึก
- แต่งงานผ่านมา1ปี แต่ความรู้สึกว่างเปล่าแบบนี้มันเข้ามาแล้ว เราเคยคุยกับแฟน แต่เค้าดูจะมีgoal กับการเป็น someone ในตำแหน่งหน้าที่ของเค้าที่เค้าพยายามที่จะพิชิตมัน มีgoalรายได้ต่อเดือนที่เค้าพยายามหา แต่ภรรยากลับรู้สึกเวิ้งว้างมาก การเป็นผู้หญิงทำงานที่แฟนคิดว่าเราดูแลตัวเองได้ มันทำให้เค้าเหมือนปล่อยเราใช้ชีวิตของเราไป ไม่ต้องเทคแคร์อะไร แยกกระเป๋ากัน ไม่ได้สนใจฟังเรื่องในชีวิตของเราเวลาเราเล่า ปัญหาเล็กๆน้อยๆของเรา หรือความรู้สึกเราที่พยายามบอกว่าเราไม่โอเค (คือฟัง แต่เงียบแล้วปล่อยผ่าน)
- จริงอยู่ว่าเวลาผ่านไป คนเราจะเติบโตขึ้น และจะไม่ใช่คนเดิมกับเมื่อวาน ตอนเป็นแฟนกันกับตอนนี้ หน้าที่การงาน ความคิด เป้าหมายอะไรต่างๆ ของเราสองคนก็เปลี่ยนแปลงไป หรือบางทีความคาดหวังกับบทบาทสามีภรรยาของเราจะไม่ตรงกัน มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะแล้วจัดการกับมันยังไง
แต่งงานแล้วแต่เหงา ใครเป็นเหมือนกันบ้างไหมคะ
- พอกลับมาจากเรียนต่อ เราก็แต่งงานกัน และแยกครอบครัวมาอยู่กันสองคนที่ต่างจังหวัด (ไม่มีครอบครัวและเพื่อนเก่า มันก็รู้สึกเหงาอยู่แล้วระดับนึง)
- พอเรียนจบกลับมาทำงาน เหมือนบทบาทเราสองคนจะ reverse กลายเป็นจากเราที่ตอนเรียนจริงจัง พอจบมาแล้วเราชิลมากขึ้น (ยังทำงานเยอะกันทั้งคู่ แต่เราผ่อนคลายความเครียดลง work life balanceมากขึ้น) ส่วนแฟนสมัยเรียนเค้าค่อนข้างชิลกว่าเรามาก แต่พอจบกลับมากลายเป็นคนจริงจังกับงานมากๆ กลับมาถึงบ้านหรือคุยในรถ topic ที่คุยกับเราคือเรื่องงานในแผนกตัวเอง เวลา24ชม น่าจะเป็นเวลางานไปแล้วประมาณ12ชมขั้นต่ำ ไม่มีเวลาแม้แต่ดูแลตัวเองหรือออกกำลังกาย
- ส่วนเรา ตื่นเช้ามาก็ไม่เจอแฟนแล้ว แยกรถคนละคัน แฟนทำงานถึง2ทุ่มเป็นส่วนใหญ่ และถึงเที่ยงคืนในบางวัน บางคืนนอนค้างที่ทำงาน วันเสาร์อาทิตย์บางครั้งก็ยังทำงาน แทบไม่มีเวลาให้กัน เรารู้สึกว่าเหมือนเราคือคนสองคนที่มาเปน housemate กัน ช่วยแชร์ทุกอย่าง นอนห้องเดียวกัน ตื่นเช้าต่างคนต่างแยกออกไปใช้ชีวิต กลับมาแค่มา join เตียงนอนกันตอนดึก
- แต่งงานผ่านมา1ปี แต่ความรู้สึกว่างเปล่าแบบนี้มันเข้ามาแล้ว เราเคยคุยกับแฟน แต่เค้าดูจะมีgoal กับการเป็น someone ในตำแหน่งหน้าที่ของเค้าที่เค้าพยายามที่จะพิชิตมัน มีgoalรายได้ต่อเดือนที่เค้าพยายามหา แต่ภรรยากลับรู้สึกเวิ้งว้างมาก การเป็นผู้หญิงทำงานที่แฟนคิดว่าเราดูแลตัวเองได้ มันทำให้เค้าเหมือนปล่อยเราใช้ชีวิตของเราไป ไม่ต้องเทคแคร์อะไร แยกกระเป๋ากัน ไม่ได้สนใจฟังเรื่องในชีวิตของเราเวลาเราเล่า ปัญหาเล็กๆน้อยๆของเรา หรือความรู้สึกเราที่พยายามบอกว่าเราไม่โอเค (คือฟัง แต่เงียบแล้วปล่อยผ่าน)
- จริงอยู่ว่าเวลาผ่านไป คนเราจะเติบโตขึ้น และจะไม่ใช่คนเดิมกับเมื่อวาน ตอนเป็นแฟนกันกับตอนนี้ หน้าที่การงาน ความคิด เป้าหมายอะไรต่างๆ ของเราสองคนก็เปลี่ยนแปลงไป หรือบางทีความคาดหวังกับบทบาทสามีภรรยาของเราจะไม่ตรงกัน มีใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้างคะแล้วจัดการกับมันยังไง