คือเรากับสามีอยู่กินด้วยกันแต่แยกกระเป๋ากันใช้ใครใช้มัน.
ส่วนมากเราจะเป็นคนซื้อพวกเครื่องใช้สบู่ยาสระผมน้ำยาซักผ้าปรับผ้านุ่มก็เงินเราหมด เวลากินเขาก็ซื้อให้กินนะแต่กินแบบประหยัดกับข้าวก็กินอย่างละ1ไม่มีแบบมีผัดมีอดมีต้มไม่ค่ะ ผัดก็กินผัด ต้มก็กินต้มเพราะเขาบอกซื้อทำไมเยอะเปรื่องก็พอเข้าใจ.
เวลาใกล้จะสิ้นเดือนเงินเราหมดเราก็ขอเข้าวันละ200บาท ทุกครั้งที่ขอเราจะบวกไว้พอสิ้นเดือนเราก็โอนจ่ายคืนค่ะ
เวลาไปจ่ายตลาดซื้อเยอะก็ไม่ได้นะคะ คือเราอืดอัดแล้วก็สงสัยว่านี้ชีวิตคู่หรอ?
หลายครั้งเขาไม่รักษาน้ำใจเราเลยชอบใส่ อารมณ์ในที่สาธารณะบ่อยครั้งเราก็เงียบเป็นคนไม่ชอบเถียงคนยอมคนค่ะ.
ส่วนเราเวลาจะพูดอะไรเรานึกถึงใจเขาตลอดค่ะจะโกรธแค่ไหนเราก็รอพูดตอนคนน้อยๆ
แล้วก็เวลาเราสอนงานบ้านเขาไม่เคยใส่ใจไม่เคยจำเราเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้มากค่ะ แค่กวาดบ้านเขายังทำไม่เป็นเลยพอเราสอนก็เหมือนจะฟังแต่ก็เหมือนเดิม เราคิดว่าเราพอทนได้ค่ะเราทำเองได้.
เขาไม่มีความเป็นผู้นำเลยค่ะ.
ขอความคิดเห็นผู้ชายหน่อยค่ะ? ถ้าเป็นคุณคุณจะทำแบบนี้กับคนที่คุณรักไหมค่ะ.
ใครแยกเงินกันใช้กับสามีบ้างค่ะ?
ส่วนมากเราจะเป็นคนซื้อพวกเครื่องใช้สบู่ยาสระผมน้ำยาซักผ้าปรับผ้านุ่มก็เงินเราหมด เวลากินเขาก็ซื้อให้กินนะแต่กินแบบประหยัดกับข้าวก็กินอย่างละ1ไม่มีแบบมีผัดมีอดมีต้มไม่ค่ะ ผัดก็กินผัด ต้มก็กินต้มเพราะเขาบอกซื้อทำไมเยอะเปรื่องก็พอเข้าใจ.
เวลาใกล้จะสิ้นเดือนเงินเราหมดเราก็ขอเข้าวันละ200บาท ทุกครั้งที่ขอเราจะบวกไว้พอสิ้นเดือนเราก็โอนจ่ายคืนค่ะ
เวลาไปจ่ายตลาดซื้อเยอะก็ไม่ได้นะคะ คือเราอืดอัดแล้วก็สงสัยว่านี้ชีวิตคู่หรอ?
หลายครั้งเขาไม่รักษาน้ำใจเราเลยชอบใส่ อารมณ์ในที่สาธารณะบ่อยครั้งเราก็เงียบเป็นคนไม่ชอบเถียงคนยอมคนค่ะ.
ส่วนเราเวลาจะพูดอะไรเรานึกถึงใจเขาตลอดค่ะจะโกรธแค่ไหนเราก็รอพูดตอนคนน้อยๆ
แล้วก็เวลาเราสอนงานบ้านเขาไม่เคยใส่ใจไม่เคยจำเราเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้มากค่ะ แค่กวาดบ้านเขายังทำไม่เป็นเลยพอเราสอนก็เหมือนจะฟังแต่ก็เหมือนเดิม เราคิดว่าเราพอทนได้ค่ะเราทำเองได้.
เขาไม่มีความเป็นผู้นำเลยค่ะ.
ขอความคิดเห็นผู้ชายหน่อยค่ะ? ถ้าเป็นคุณคุณจะทำแบบนี้กับคนที่คุณรักไหมค่ะ.