เหตุเกิด 19/07/2567
เราเป็นเด็กนักเรียน รร นึงในจังหวัดนี้ เราก็กลับบ้านตามปกติ รถที่เราขึ้นคือรถสองแถว เรานั่งด้านนอกสุดเลย มีคนโหนรถด้วย1คนด้านหลังเรา เราขอเรียกว่าคนไร้บ้านละกันนะคะ ตอนที่เรานั่งอยู่เรานั่งตรงแต่หน้าหันไปทางหัวรถ พอถึงที่ที่หนึ่ง เรารู้สึกว่ามีอะไรมาใกล้เราเลยหันหน้ากลับมา ตอนนั้นบอกเลยว่าขยะแขยงมากจริงๆ เพราะปากของคนไร้บ้านโดนปากเราเต็มๆ เรารู้สึกถึงน้ำลายเขาตรงปากด้านล่างของเราเลย ได้กลิ่นของน้ำลาย และรู้สึกแสบๆยุบยิบที่ปากล่าง ตอนที่โดนเรายกมือเช็ดทันที ส่วนคนไร้บ้านพูดว่าโทษทีๆละเขาก็ลงรถไปเลย ตอนนั้นเราช็อกสุดๆเกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ถึงจะเช็ดพวกน้ำลายเขาออกไปแล้วแต่กลิ่นกับความรู้สึกมันยังอยู่ รู้สึกแย่มากๆ เรานั่งจนไปถึงที่จุดหมายปลายทางของเรา เรารีบเดินไปที่ห้องน้ำ เอาน้ำก๊อกล้างปากเลย เอามือถูๆขัดๆ แต่พวกกลิ่นมันไม่ออก เราเป็นคนไม่ดื่มพวกกาแฟเพราะมันขมเจอแบบนี้เข้าไปรีบไปเซเว่นซื้อพวกกาแฟกระป๋องกินเลย เอาให้มันกลบ พอถึงบ้านเราโทรไปร้องให้กับพี่ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พี่ก็ปลอบเราอยู่หลายชั่วโมงเลยจนเรารู้สึกดีขึ้น พยายามไม่นึกถึง ตอนที่โดนมันรู้สึกแย่มากมีทั้งขยะแขยง+อาย(มีคนบนรถเห็น3-4คน)+ตกใจ ทำอะไรไม่ถูกเลยรู้แค่ว่ารีบๆเช็ดเอามันออกให้เร็วที่สุด ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแต่พอเริ่มมีสติขึ้นมา เริ่มคิดละว่าเขาโหนรถอยู่แค่กดกริ้งเพื่อให้รถจอดให้มันต้องก้มหัวจนปากเขาชนกับปากเราเลยหรอ ในเมื่อเขาก็ยืนโหนอยู่ด้านนอกรถอยู่แล้วน่าจะเห็นและรู้ว่าตัวเองลงอะไรตรงไหนไม่จำเป็นที่ต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้เรามากๆขนาดนั้น
เราอาจเขียนไม่รู้เรื่องบ้างนะคะ อยากรู้อะไรตรงไหนเพิ่มเราจะตอบให้นะคะ ยกเว้นถามชื่อโรงเรียนแต่ถ้าเป็นที่เกิดเหตุ คือตลาดแห่งหนึ่งในเมือง
เราอยากให้ทุกคนระวังตัวเองอยู่ตลอดนะคะ
เล่าประสบการณ์ที่ทำให้รู้สึกขยะแขยงที่ จ. นครศรี
เราเป็นเด็กนักเรียน รร นึงในจังหวัดนี้ เราก็กลับบ้านตามปกติ รถที่เราขึ้นคือรถสองแถว เรานั่งด้านนอกสุดเลย มีคนโหนรถด้วย1คนด้านหลังเรา เราขอเรียกว่าคนไร้บ้านละกันนะคะ ตอนที่เรานั่งอยู่เรานั่งตรงแต่หน้าหันไปทางหัวรถ พอถึงที่ที่หนึ่ง เรารู้สึกว่ามีอะไรมาใกล้เราเลยหันหน้ากลับมา ตอนนั้นบอกเลยว่าขยะแขยงมากจริงๆ เพราะปากของคนไร้บ้านโดนปากเราเต็มๆ เรารู้สึกถึงน้ำลายเขาตรงปากด้านล่างของเราเลย ได้กลิ่นของน้ำลาย และรู้สึกแสบๆยุบยิบที่ปากล่าง ตอนที่โดนเรายกมือเช็ดทันที ส่วนคนไร้บ้านพูดว่าโทษทีๆละเขาก็ลงรถไปเลย ตอนนั้นเราช็อกสุดๆเกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ถึงจะเช็ดพวกน้ำลายเขาออกไปแล้วแต่กลิ่นกับความรู้สึกมันยังอยู่ รู้สึกแย่มากๆ เรานั่งจนไปถึงที่จุดหมายปลายทางของเรา เรารีบเดินไปที่ห้องน้ำ เอาน้ำก๊อกล้างปากเลย เอามือถูๆขัดๆ แต่พวกกลิ่นมันไม่ออก เราเป็นคนไม่ดื่มพวกกาแฟเพราะมันขมเจอแบบนี้เข้าไปรีบไปเซเว่นซื้อพวกกาแฟกระป๋องกินเลย เอาให้มันกลบ พอถึงบ้านเราโทรไปร้องให้กับพี่ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง พี่ก็ปลอบเราอยู่หลายชั่วโมงเลยจนเรารู้สึกดีขึ้น พยายามไม่นึกถึง ตอนที่โดนมันรู้สึกแย่มากมีทั้งขยะแขยง+อาย(มีคนบนรถเห็น3-4คน)+ตกใจ ทำอะไรไม่ถูกเลยรู้แค่ว่ารีบๆเช็ดเอามันออกให้เร็วที่สุด ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแต่พอเริ่มมีสติขึ้นมา เริ่มคิดละว่าเขาโหนรถอยู่แค่กดกริ้งเพื่อให้รถจอดให้มันต้องก้มหัวจนปากเขาชนกับปากเราเลยหรอ ในเมื่อเขาก็ยืนโหนอยู่ด้านนอกรถอยู่แล้วน่าจะเห็นและรู้ว่าตัวเองลงอะไรตรงไหนไม่จำเป็นที่ต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้เรามากๆขนาดนั้น
เราอาจเขียนไม่รู้เรื่องบ้างนะคะ อยากรู้อะไรตรงไหนเพิ่มเราจะตอบให้นะคะ ยกเว้นถามชื่อโรงเรียนแต่ถ้าเป็นที่เกิดเหตุ คือตลาดแห่งหนึ่งในเมือง
เราอยากให้ทุกคนระวังตัวเองอยู่ตลอดนะคะ