สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาแชร์ และวันนี้จะมารับเอาคำแนะนำและประสบการณ์จากพี่ๆในพันทิป
เริ่มเรื่องเลยคือช่วงกลางเดือนแจ้งหัวหน้างานว่าต้องการลาออก เมเนเจอร์ให้ระยะเวลาคิดและทบทวนหากตัดสินใจดีแล้วสามารถเอาใบลาออกมาให้เซ็นได้เลย  เรื่องนี้เราบอกแค่พี่ๆในทีม และหัวหน้างานเท่านั้น แต่ข่าวเรากระจายไปให้ทีมอื่นๆในเครือเดียวกัน รู้จักกัน บางคนก็ถามสาเหตุแล้วก็จบ แต่บางคนก็มาตำหนิถึงการตัดสินใจของเราที่ออกไปแบบไม่มีเป้าหมาย ช่วงเวลาตั้งแต่แจ้งลาออก รอวันออก เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดมากๆ โดนตำหนิเยอะมากในหลายๆเรื่อง ยิ่งเบื่อยิ่งอึดอัด 

*สาเหตุที่ออกจากงานโดยที่ไม่มีงานรองรับ ตอนแรกเราเเอบคิดมากค่ะ เราก็เลยเก็บเงินสำรองให้เพียงพอ คิดอยากจะพักสักเดือน แบบพักจริงๆ เพราะหน้างานที่ทำอยู่ไม่ตอบโจทย์กับตำแหน่งและเงินเดือน (ซึ่งสวนทางมากๆกับรายได้ที่ได้รับ) เมื่อก่อนคนในทีมเยอะสามารถกระจายให้กันได้แต่ตอนนี้มีแค่เรา ซึ่ง Level น้อยมาก  และเรารู้สึกเครียดจนไม่อยากไปทำงาน ทุกอย่างมันถาโถมเข้ามา พอเราเคลียร์มันจบแล้ว เราไม่ไหวแล้วต้องการพัก เราเบื่อบรรยากาศแบบนี้ คำพูด รู้สึกเริ่มไม่โอเค  เรามองภาพในอนาคตตัวเองถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่เติบโตถึงเป้าหมายที่เราอยากจะมี หลายๆอย่างที่มันดูขัดและย้อนแย้ง ในสังคมออฟฟิศ แม้จะยอมรับและปรับปรุงเมื่อเวลาทำผิด แก้ไขและเรียนรู้ ก็ยังรู้สึกว่าที่นี่ยังไม่ตอบโจทย์สำหรับเรา  ตอนนี้ยังอายุไม่เยอะเรียนจบมาและทำงาน 2 ปีกว่าแล้ว 

ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมาก ยังเหลือระยะเวลาอีกเป็นเดือนกว่าจะถึงวันครบกำหนดออก เวลาไปทำงานไม่มีความสุขเลย ต้องมานั่งตอบคำถามทุกครั้ง คิดยังไงออกแบบไม่มีงานทำ ปกติคนอื่นเขาออกไปมีงานรองรับนะ แม้จะรับรู้ถึงความเป็นห่วง แต่ก็แอบเหนื่อยที่จะตอบเหมือนกัน 🥹

การลาออกโดยไม่มีงานรองรับมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ มันดูไม่มีเป้าหมายในชีวิตขนาดนั้นเลยหรอคะ หากมองในมุมมองของผู้ใหญ่