เเค่หนังสือยังหยิบมาอ่านยากเหมือนเเบกอะไรไว้

สมัยก่อนพอเรารู้ว่าพรุ่งนี้มีสอบ เราจะอ่านหนังสือเร็วมากอ่านไม่คิดชีวิตเลย เเต่ตอนนี้เราอยู่ม.6 เรากลับไม่มีความคิดนั้นอีกเเล้ว ความคิดที่จะหยิบหนังสือมาอ่าน ความคิดที่อยากไปโรงเรียนมันหายไปหมด เราไปโรงเรียนกระเป๋าสะพายมีชีทเรียน มีกระปุกดินสอ เวลาเรียนก็เหือนผ่านไปวันๆ ถามว่ามีความสุขมั้ย ตอบเลยว่ามีมากเเต่พอกลับถึงบ้านก็จะเงียบนั่งโง่ๆคนเดียว ไม่อยากตอบใคร ไม่อยากพูดกับใคร เวลาสอบก็ไม่อ่านหนังสือคิดว่าอ่านที่เพื่อนสรุปให้ดีกว่า ทำได้บ้างไม่ได้บ้างเเล้วเเต่วิชา อยู่ที่โรงเรียนยิ้มเเย้มมีความสุขพออยู่บ้านกลับอยู่เเต่ในห้องไม่พูดไม่คุย นั่งไปเรื่อยๆจนถึงเวลานอน เราเป็นคนที่หาเหตุผลต่างๆกับด้วยเองได้ดีเลย เเต่ครั้งนี้เราไม่รู้เป็นอะไร ทุกคนอาจคิดว่าเราเป็นคนไม่เอาไหนก็ได้นะ เพราะตอนนี้เราก็รู้สึกเเบบนั้นจริงๆ คนที่ปล่อยผ่านเวลาที่มีค่าผ่านไปโดยไม่รู้ร้อนรู้หนาว คนที่รู้ว่าสอบเเต่ก็ไม่ยอมอ่าน อยากอยากรู้ว่าอาการนี้เราหมดไฟกับการเรียนใช่มั้ย เเล้วมีวิธีไหนมั้ยที่เราจะกลับไปเป็นคนที่อ่านหนังสือเรียน ตั้งใจเรียน มีความสุขกับการไปเรียนเหมือนเดิม