ชีวิตในวัย17ปี ที่เเบกรับภาระมากมายเเละความหวังของครอบครัว มันผิดมากเลยหรอที่เราต้องรับผิดชอบมากกว่าเด็กทั่วไป ผิดหรือเปล่าที่เราไม่มีเวลาไปเล่นเกมกับพวกเขา เเต่มีเวลาที่จะพาตัวเองไปเรียนพิเศษสัปดาห์ละ8ชม แล้วโดนเพื่อนตัดจากวงโคจรถึง2ครั้ง ครั้งเเรกคือเพื่อนตอนม.ต้น สนิทกันมาก เป็นกลุ่มที่มีทั้งผู้ชายเเละผู้หญิง ไม่รู้ว่าตั้งเเต่เมื่อไหร่ ที่เรากลายเป็นเรื่องที่ทุกคนนำไปว่า เเละด่าลับหลัง ยอมรับว่าเราอารมณ์ร้อน เเต่เราก็ขอโทษเเละปรับปรุงตัวทุกครั้ง เเต่เหมือนจะมีเเต่คนที่ยึดติดเเต่กับอดีต ทั้งที่ภายในกลุ่มบางคนก็เคยด่าเรามาเเล้วทั้งนั้น เรายังเลือกให้อภัยพวกเขา พอมาม.ปลาย การที่ต้องอยู่คนเดียวจากเจ็บปวดก็พยายามทำให้ชิ้น ฟังเพลง อ่านหนังสือ เเต่ก็พบกับความกดดันที่ชื่อ งานกลุ่ม ถ้าเป็นงานคู่ เราจะขอทำคนเดียวทันทีเพราะไม่อยากเป็นภาระของใครๆ จนเรามาเข้าร่วมกับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง พวกเขาสองคนเป็นคนเเรงๆ ไม่สนใจใคร เราพยายามที่จะอยู่ด้วยอย่างสันติ เพราะไม่อยากมีปัญหาอีกเเล้ว เเต่พวกเขาทำเหมือนเราเป็นเเค่คนๆนึงที่มานั่งด้วย เวลาไปกินข้าวก็ไปสองคนไม่เคยรอหรือถามอะไรเราเลย เเต่เวลาเราลงไปซื้อของคนเดียวกลับฝากเราซื้อนู้นซื้อนี่ เราไม่เคยว่าเขา เเม้เเต่เครื่องสำอางของเรา ราคาเกือบx,xxxเขามาหยิบใช้กันโครมๆๆ เราก็ไม่เคยว่าเลย เเต่เเค่เราขอกินขนมของเขาสองคน เรากับโดนบอกว่า ไม่มีตังซื้อหรอ ไม่ให้ รวยก็ไปซื้อกินสิจ๊ะ เราอยากรู้ว่าเราไปทำผิดอะไร เเละเมื่อ2วันก่อน เราโพสในสตอรี่ไอจีว่า เราเจอเพื่อนมาทุกรูปแบบเเละเสียใจกับคำว่ามิตรภาพมาก พวกเขาทั้งสองคนก็โพสคลิปรัวๆ****ไม่สนิทอย่าติดเหลิง.พูดเเต่ให้ตัวเองดูดี ทำตัวตอไปวันๆ.อย่าให้อภัยกับคนที่เคยร้ายใส่That law***เราอยากรู้จริงๆว่าเขาทำไปทำไม เเล้วเราต่อองทำยังไงต่อ ตอนนี้เราอยู่ม.5 เราจะสามารถผ่านมันไปได้ไหม เราเคยพยายามทำร้ายตัวเองบ่อยๆเพราะเรื่องเเนวนี้ตลอด เเต่ก็ไม่กล้าไปหาหมอ เราไม่รู้ตะไปทางไหนเลยค่ะ จริงๆโดนหลายอย่างกว่านี้มาก