พ่อแม่เราเลิกกัน แยกกันอยู่ตั้งเเต่เด็ก เราโตมาในบ้านที่เเม่เป็นเสาหลัก หาเงิน ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว ทุกอย่างเเม่เราคนเดียวหมด สมาชิกในบ้านมีเรา ตายาย พี่ชาย(พี่ชายเเท้ๆของเรา) น้องเอ (หลานชายบุญธรรมของตายาย) 

เรื่องมันมาเเย่ที่สุดตรงที่ตอนนี้ยายเราล้มป่วย เป็นเส้นเลือดในสมองตีบ เป็นผู้ป่วยติดเตียง พี่ชายเรา ต้องไปทำงานหาเงินที่อื่น เราเองก็ต้องไปเรียนไกลบ้าน จะได้กลับบ้านช่วงปิดเทอม พอเรากลับมาเห็นสภาพความเป็นอยู่คนที่บ้าน เราเครียดมาก เเม่ต้องดูแลยาย ซึ่งเป็นผู้ป่วยติดเตียงเองคนเดียวทั่งหมด ป้อนข้าว เปลี่ยนเเพมเพิส และเเม่ก็ต้องทำงาน หาข้าวให้ทั้งตาเเละหลานบุญธรรมด้วย(น้องเอ) คือพูดง่ายๆว่าต้องดูแลทุกคน คนเดียว แม่มีสภาวะเครียดสะสมมากๆ เหนื่อยล้าจากภาระที่เเม่ต้องรับผิดชอบจนเราเห็นได้ชัด 

ตามีเงินเดือนจากข้าราชการ บำนาญ แต่ก็ต้องให้เป็นค่าใช้จ่าย จ่ายค่าเทอม ค่าขนม หลานบุญธรรม(น้องเอ)คนนี้ทั้งหมด (น้องเอเป็นลูกของ ลูกบุญธรรมตาซึ่งเป็นลูกของญาติที่มาทิ้งให้ตายายเราเลี้ยงตั้งเเต่เด็กๆ 3 คน เท่ากับตายายเรามีลูก 4 คน คือลูกสาวเเท้ๆ คือแม่ของเรา1คน และชายอีก 3 คน เป็นลูกบุญธรรม)

พอเลี้ยง3คนโตมาเขาก็แยกย้ายไปทำงานที่อื่นมีแค่เเม่เราที่เลี้ยงดูตายาย และลูกคนสุดท้าย น้องสุดในช.3คนนั้น เเย่มากชีวิตเหลวแหลกไม่เป็นชิ้นเป็นอันขอความช่วยเหลือจากแม่เราอยู่ตลอด เเถมทิ้งลูกไว้ 1 คน ก็คือน้องเอคนนี้ ) ตายาย เเม่ เราก็รัก เลี้ยงดูอย่างดี แต่นั่นแหละการเลี้ยงเด็กคนนึงก็ต้องใช้เงินมหาศาล ตาเเละเเม่เรา ก็ต้องเจียดเงินที่จะเอาไว้ดูแลตัวเองทานอาหารดีๆ ไปเที่ยวที่ดีๆ ไม่มีเลย เอาเงินมาให้กับหลานชายบุญธรรม(น้องเอ) คนนี้แทบหมด (คุณตาอะนะ)น้องอยู่ม.2 เที่ยวกลับบ้านดึกทุกวัน เคยเสพสารเสพติดจนไปน็อคที่รร.แล้วครูพาส่งรพ.1ครั้ง เราเคยทะเลาะก่ยตาเเละเเม่เเล้วเรื่องนี้ เขาเลี้ยงเเบบโอ๋เกินไป มัวเเต่มองว่าน้องน่าสงสารพ่อแม่ไม่เอา เเทบจะไม่ใช้การงานอะไรน้อง เราว่าการเลี้ยงเเบบนี้มันผิดมากๆ เรื่องนี้เราก็เครียดมาก เพราะยิ่งโตน้องเอก็ยิ่งดื้อใช้เงินเก่ง ไม่ตั้งใจเรียนเกเร แต่ก็พยายามที่จะปลงไปแล้ว
ถือว่าตาเค้ามีความสุขเเบบนี้เเละเค้าคงได้บุญของเค้า

คำถามคือ
1.) เราควรจัดการความรู้สึกอย่างไร เราเครียด สงสารเห็นสภาพความเป็นอยู่ ของแม่เเละตาที่เหน็ดเหนื่อยเลี้ยงดูคนในบ้าน ตาอายุ 87แก่มาก บั้นปลายชีวิตเเทนที่จะได้สุขสบาย แต่ต้องมาเลี้ยงน้องเอที่สร้างแต่ปัญหาดื้อ เกเร และยังต้องดูแลยาย ป่วยติดเตียง

2.) ใครมีประสบการณ์ดูแลผู้ป่วยติดเตียงมาเล่า มาคุยกันเเชร์กันก็ได้ค่ะ วิธีจัดการความเครียดและต่างๆ

3.) เราสงสารแม่เเละตาจับใจ แต่เราอยู่บ้านนานก็ไม่ได้เพราะเราเครียดและเราคิดว่าชีวิตเราเองก็ต้องมีความก้าวหน้าต้องไปหางาน หรือหาอะไรทำ แต่เราก็แอบรู้สึกผิด เราควรจัดการความรู้สึกผิดนี้ยังไง?? เราอายุ 22 นะคะกำลังจะเรียนจบ ช่วงเรียนจบเราควรมาช่วยแม่ดูแลยายหรือหางานทำคะ แต่เรารู้คำตอบอยู่แล้วว่าเราจะไปหางานทำ เราจะบาปไหม แต่เราก็พยายามช่วยเเบ่งเบาภาระเเม่มากที่สุดเท่าที่ทำได้ช่วงที่ได้กลับมาอยู่บ้าน เช่นตอนนี้ปิดเทอมกลับมาอยู่บ้าน 1 เดือน

4.) ผู้ป่วยเส้นเลือดในสมองตีบ อัมพาตครึ่งซีกผอมติดกระดูก วันๆนอนนิ่งอย่างเดียวพลิกตัวเองไม่ได้ แต่พูดคุยได้สติยังดี ต้องทนทุกข์ทรมาณอยู่ไปกี่ปีคะ ส่วนใหญ่ ตอนนี้นอนป่วยมา 1 ปี 7เดือนแล้ว ใครพอมีประสบการณ์บ้าง

5.) การที่ลูกหลานดูแลผู้ป่วยติดเตียงไป บ่นเหนื่อย หรือเหม็น(เวลาเปลี่ยนแพมเพิร์ส)ไป มันจะบาปไหม ?

6.) ถ้าการที่เราดูแล กตัญญูกับยายเเต่เราไม่มีความสุขกับเครียด เเละบ่นอยู่ในใจตลอดว่าเมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากเวรกรรมนี้ เเทนที่จะได้บุญ กลับจะได้บาปเเทนไหม ?

7.) ทำไมเราเห็นบ้านอื่น ตายายเขาดูแลตัวเองกันได้เเต่บ้านเรา แม่เราต้องทำอาหารมาให้ทุกมื้อ คนอื่นไม่สามารถช่วยเหลือดูแลตัวเองกันได้เลย บ้านอื่นๆที่มีพ่อแม่ตายายสูงอายุเเชร์ประสบการณ์ให้ฟังหน่อยค่ะ

ขอบคุณมากจริงๆค่ะ 🙏
(ใครที่มองว่าเป็นการใจดำเหมือนความเห็นที่24 ที่เรามาถามเเบบนี้คือเราแค่อยากเห็นสภาพความเป็นอยู่ของคนที่บ้านดีขึ้น เราตอบกลับไปอย่างละเอียดกับคห.24นะคะ 🥹🙏)