ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าได้ฟังธรรม จากหลวงพ่อจันทร์ดี ขอเล่าเท่านที่จำได้ (มีศิลา ก้อนหนึ่ง ถูกค้นพบ เป็นศิลา ที่สลัก ภาษิตไว้ว่า ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นหมายมั่น เป็นภาษาต่างประเทศ ) หากท่านใดรู้แหล่งข้อมูลช่วงบอกแก่ข้าพเจ้าด้วย
----
ความเห็นของข้าพเจ้าเกี่ยวกับภาษิตนี้ คือ ธรรมทั้งหลายนั้นดี สอนให้เรารู้ซึ่งเหตุปัจจัย แต่หากความสำคัญผิด ว่าเรารู้ ว่าเรารอบรู้ จนเป็นมานะ(ความถือตัว) ไปยกตนข่มคนอื่น เอาธรรมไปจำผิดคนอื่น (ธรรมนั้นก็เหมือน กระจก มีไว้พินิจตน)  ธรรมที่มีคุณค่า หากเอายกไว้แบกไว้ผิดวิธี มันก็หนักได้ ดังนั้นทุกครั้งที่ข้าพเจ้า อธิบายธรรม ข้าพเจ้าจึงอ่อนน้อมต่อทุกคน ไม่ว่าเขาจะรู้ธรรมในระดับไหน (รู้แล้ววาง . ถือไว้ก็รู้จักเวลาที่ควรวาง) ความสำคัญตนเป็นภัยอันยิ่ง(กิเลสชนิดหนึ่ง)
----
หากท่านใดไม่ประทับใจในบทความข้าพเจ้า โปรดท่านอย่าได้มีความขุ่นเคืองใจใดเลย สนทนากันด้วย ความสำรวมใจเถิด
ทั้งนี้ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมนะ สาธุ