สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตในโรงเรียนของเรา เมื่อก่อนเราเป็นเด็กมอต้นไม่สู้คน เราพยายามหาเพื่อนใหม่ตอนมอต้นแต่พอได้เพื่อนมาแล้วกลับเป็นว่าเราเองที่ปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้ เราเลยพยายามเปลี่ยนให้ได้ จนสุดท้ายเรากับเพื่อนก็มาทะเลาะกันเพียงเพราะเราไม่ได้เอาเพื่อนอีกคนเข้ากลุ่ม จนทำให้เราทะเลาะกันตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจนกระทั่งเพื่อนคนนั้นที่เป็นผู้หญิงดึงเราเข้ากลุ่มนึง ในกลุ่มนั้นมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง มันบอกให้เราเข้าการโทร เราก็เข้าตาม จนมันเริ่มมีปากเสียงกัน มันถามว่าทำไมไม่เอาเพื่อนมันเอา เราขออธิบายนะคะว่าเราไม่เอาเข้ากลุ่มเพราะคนนี้ค่อนข้างเป็นคนที่ค่อนข้างนิสัยไม่ดี บางครั้งชอบมองเราด้วยสายตาลวนลาม และอื่นๆเอาง่ายๆเลยนะวีรกรรมเยอะมากๆเลยค่ะ เราจึงไม่อยากให้เข้าและเพื่อนคนอื่นก็เห็นด้วยแต่เหมือนเพื่อนผู้หญิงไม่ชอบที่เราทำแบบนี้จึงดึงเราเข้าและมีปัญหากันจนคุกคามทางเพศและลามไปถึงด่าพ่อกับแม่เรา ตอนนี้จิตตกมากค่ะไม่คิดว่าคนที่เป็นเพื่อนสนิทจะทำกับเราแบบนี้ จนเขาเอาเรื่องเราไปพุดเสียๆหายๆจนแฟนที่เราคบได้ยินเข้า และบอกเลิกเรา จนถึงตอนนั้นเราก็กลัวจนไม่กล้าไปเรียน เราบอกขออยู่บ้านไม่ยอมไปเรียนเลยค่ะ บางครั้งก็กลัวมากๆจนอยากฆตต มีครั้งนึงเรากลัวจนกระทั่งพกกรรไกรติดตัวตลอดเวลาเผื่อมีคนมาทำร้านเราเพราะพวกนั้นชอบใช้ความรุนแรง เราเลยกังวล สุดท้ายอาการหนักขึ้นจนกรีดแขนตัวเองและเราเลยไปหาจิตแพทย์สรุปเราได้ยาเช้าเย็นและก่อนนอนมากิน ผ่านมาหลายปีคนนั้นเขามาขอโทษเรา เราควรให้อภัยเขาดีไหมคะ ตอนนี้เราอยู่มอปลาย นะคะแต่ยังไม่หายจากซึมเศร้า เราเคยอยากให้อภัยเขานะคะแต่มีครั้งนึงเรามาโรงเรียนและเครียดเลยกรีดแขนจนเพื่อนที่เราไว้ใจอีกคนเอาเรื่องที่เรากรีดแขนไปบอกคนอื่นจนเขาเดินมาหาและดึงแขนเราไปดูรอบแผล พอดูเสร็จก็หัวเราะคิกคักและเดินออกไป เรารู้สึกแย่มากค่ะ ช่วงนี้ปัญหามาหาเค้าเยอะมาก ทุกวันนี้เรื่องที่เกิดขึ้นยังวนเวียนอยู่ในหัวเราจนไม่กล้าเปิดใจให้ใครเลยค่ะ ทุกคนคิดยังไงกับเพื่อนเราคะ..
เพื่อนแบบนี้เราควรให้อภัยไหมคะ