เพราะเหมือนได้ปลงสองครั้ง ครั้งแรกคือเห็นควันสลายไปในลม
ครั้งที่สองคือเห็นกระดูกสลายไปในน้ำ เหมือนได้ลาจากกันโดยสมบูรณ์
ไม่ต้องมีอะไรค้างคาอีก ถ้าเป็นหนังก็คือจบบริบูรณ์แบบไม่มีทิ้งท้ายปลายเปิดใดๆ

เทียบกับแบบฝัง(ทุกรูปแบบ) หลุมศพมันก็อยู่ตรงนั้น ไม่เห็นตัวก็เห็นหลุมอยู่ดี
แม้แต่แบบอิสลาม ที่ว่าเรียบง่ายสุด ไปค้นมาก็มีวันที่ไปเยี่ยมกุโบร์กันอยู่

หรือแม้แต่ทาวพุทธเองแบบเผา แล้วเอากระดูกไปเก็บในเจดีย์ ในกำแพงวัด
มันก็ไม่ต่างกับหลุมฝังศพเท่าไหร่ คือต่อให้ไม่เห็นทุกวัน ก็รู้ว่าอยู่ตรงนั้น
ไม่ช่วยในเรื่องการปลง การปล่อยวาง

มองในแง่นี้ การลอยอังคาร น่าจะเป็นการจัดการศพที่ดีที่สุดสำหรับคนที่อยู่ข้างหลังหรือเปล่า