รู้สึกเหนื่อยมากๆค่ะ

คือเราเกิดมา แม่ทิ้งพ่อไม่สนใจ อยู่กับปู่ย่า แกให้เรียนจบม.3 แล้วให้ออกมาทำงาน แล้วเรามีครอบครัวสามีคนแรก พอเริ่มมีเงินเก็บเขาก็ไปนอนกับผู้หญิงห้องข้างๆเรา แล้วเลยเลิก สามีคนที่ 2 มีลูกด้วยกัน แต่คุยกับผู้หญิงคนอื่นขออยู่ 3 คนผัวเมียได้ไหม แล้วก็ทำร้ายร่างกาย หนักสุดก็รัดคอ ทนมา 3 ปี เลยตัดสินใจเลิก สามีคนปัจจุบัน มีลูกด้วยกัน แต่เรายังไม่อยากมีเท่าไหร่เราอยากให้ตั้งตัวได้อยากแน่ใจกับคู่ชีวิตก่อน แต่เขาก็โอเครเรื่องลูก ช่วงท้องแก่ๆอยู่คนเดียวในกรุงเทพฯอาศัยกับการช่วยงานร้านขายข้าวแกงนิดๆหน่อยๆแลกกับการกินข้าว พับโบว์นอนวันละ 3 ชั่วโมงได้เงินวันละ 200+ ก็ต้องโอนให้เขาที่ไปทำงานต่างจังหวัดเพราะไม่มีเงินกิน วันคลอดลูกเขาพาไปรพ.แต่ยังไม่เห็นหน้าลูกเขาก็ไปต่างจังหวัดอีก คลอดลูกเราไม่มีเลือดเลยหนาวแต่พยาบาลก็ไม่ดู เวลาปจด.มาเราแทบไม่มีแรงเดินเขาก็ว่าเราจะเป็นแบบนี้ทุกเดือนเลยเหรอ ทะเลาะกันก็ทำร้ายร่างกาย ลูกก็งอแงบ่อยๆเขาก็ว่าเรา ตอนนี้เราเหนื่อยมากจริงๆ ช่วงนี้เราตกงานไม่ได้ทำเขาก็ว่าเรา ทำไมทุกอย่างถึงเป๋นความผิดเรา เราเหนื่อย ไม่มีใครอยู่ข้างเราเลย ทุกคนทอดทิ้งเรา ไม่มีใครเข้าใจเรา เราเหนื่อยมากจริงๆ เราไม่อยากอยู่แล้ว
ปล.ตอนท้องทั้งทางเราทั้งเขาไม่มีใครรู้ เขาไม่ให้บอก