มีใจมั้ย

มีใครเป็นเหมือนกันมั้ยคะ คือเราไม่กล้าสบตาเเฟนหรือมองหน้าเเฟนมองก็มองได้เเค่เเปปเดียวจริงๆ มันรู้สึกประหม่า เขินไปหมด พยายามหลายครั้งเเล้วค่ะเเต่ยังเหมือนเดิม เเค่เขามองหน้าเราเราก็ประหม่า มีวิธีไหนทำ

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนเจอกันเค้าอมยิ้มตลอด ไม่กล้ามองสบตาเรา ดูเขิลๆอ่ะ แต่พอแยกกันเเล้วก็คุยแชทไลน์กันปกติค่ะ แบบนี้มีแนวโน้มจะได้คบกันมั้ยคะ เค้ามีใจมั้ย

คือเราชอบคนๆนึงอ่ะค่ะ ช่วงๆแรกๆเรามองเค้าบ่อยมากเลยค่ะ แล้วจะมีช่วงหนึ่งที่เราทั้งคู่ได้สบตากัน หลังจากนั้นเค้าก็เริ่มมองเราขึ้นเรื่อยๆอ่ะค่ะ ตอนที่เค้ามานั่งใกล้เรา เราเขินมากเลยค่ะ เราแอบรู้สึกได้ว่

วันนี้ไปเดินห้างแล้วรู้สึกว่าคนในห้างเหมือน NPC ในเกม คือไม่ได้มองเราคืนเลยสักคน เราแค่รู้สึกแปลกๆ หรือโลกมันเปลี่ยนไปจริงๆ? เมื่อบ่ายวันนี้เราไปเดินห้างแถวบ้าน (จะไม่บอกว่าที่ไหน เดี๋ยวมีคนทายถูก 55

ตอนที่ 1: เริ่มต้นในแชท บางความสัมพันธ์ไม่ได้เริ่มจากการสบตากันครั้งแรกในชีวิตจริง แต่เริ่มจากการกดหัวใจในสตอรี่ใครสักคน แล้วอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาด้วยอีโมจิยิ้ม ๆ แบบที่เราห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้เต้นแรงไม

พึ่งสังเกตุว่าคนเราพอโตมา โมเม้นต์แบบนั้นก็น้อยลง ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนเฟรนด์ลี้หรือไม่นะ  แต่เวลาผ่านไปเจอใครข้างนอกแล้วสบตาตาใครแล้วเขาเขินม้วน แล้วรู้สึกทำให้เขาอึดอัด หรือทำลายความเป็นส่วนตั

คือเรามีโอกาสได้ร่วมงานกับคนๆนึงค่ะ ครั้งแรก จำไม่ได้ว่าทำไม่ถึงไม่ชอบหน้า ครั้งที่สอง เรามีความทรงจำว่าไม่ชอบคนนี้เลยไม่ค่อยยุ่งไม่มองเดียวงานไม่สนุก แต่พอวันสุดท้ายของงานเราหันไปสบตากับเขา เขาสายตาแ

เบื่อบทเราสู้ด้วย Fighting Spirit / พวกเขาเป็นทีมระดับ World Class เราควรพูดยังไงให้สร้างสรรค์และไม่ดูน่าเบื่อคะ ? แล้วเราควรยิ้มหวานและหัวเราะแห้งๆ แก้เขินไหมคะพี่ๆ ?