ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ    ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู    ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน    หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป    จึงจะได้จับกุมตลุมบอน
จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช    มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร
เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร    เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง
ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตต์    รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง
ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง    แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น    อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา
แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา    ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ 
     สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่    รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงไสย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ    ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี    ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ    อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ    จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่แน่กระนั้นจงกรุณา    อย่างตามมามุ่งหมายให้ว่ายปราณ
ด้วยองค์พระชนนีเป็นผีเสื้อ    อันชาติเชื้ออยู่ถ้ำลำละหาร
พระบิดรร้อนรนทนทรมาน    เคยอยู่บ้านเมืองมนุษย์สุดสบาย
คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ    จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย
เห็นมารดรซ่อนตัวด้วยกลัวตาย    ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว
ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด    ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว
ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว    ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร
แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข    บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร
จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร    มาสถานมารดรไม่นอนใจ 
      อสุรีผีเสื้อไม่เชื่อถ้อย    นึกว่าน้อยหรือมาแก้ไข
แกล้งดับเดือดเงือดงดอดฤไทย    ทำปราไสยเสียงหวานด้วยมารยา
ถ้าแม้นแม่แต่แรกรู้กระนี้    ชนนีก็จะได้ไม่เที่ยวหา
นี่นึกแหนงแคลงความจึงตามมา    ไม่โกรธาทูลหัวอย่ากลัวเลย
จะไปไหนไม่ห้ามจะตามส่ง    ไหนทรงฤทธิบิตุรงค์เล่าลูกเอ๋ย
แม่ขอพบพูดจาประสาเคย    แล้วทรามเชยจึงค่อยพาบิดาไป 

ช่วยหน่อยครับ