ตามหัวข้อเลยครับ ผมเคยนับถือศาสนาอิสลาม เคยเชื่อ เคยถือศีลอดครบทั้งเดือนตั้งแต่ม.ต้น ตอนนั้นเพื่อนในห้องไม่มีใครถือศีลอดครบเลย ก็ยังงอยู่ว่าทำไมที่บ้านถึงกดดัน บังคับกว่าบ้านอื่นทั้งที่บ้านอื่นครอบครัวเขาเคร่งกว่ามาก แต่ไม่มีใครบังคับลูกเท่าที่บ้านผม ต้องไปเรียนศาสนาตอนกลางคืน กับเด็กทั้งที่อายุผมเยอะแล้ว ตอนนั้นอายุ14-15 แต่คนที่เรียนด้วยมีแต่เด็กอายุ 7-10 ขวบ พอแย้งว่ามันมีแต่คนมองว่าผมเป็นเด็ก เขาก็ไม่ฟังเหตุผล เคยขอลาเรียนศาสนาภาคกลางคืน ไปกินบุฟเฟ่ต์กับเพื่อนร่วมห้อง แต่โดนที่บ้านไม่ให้ไปเพราะการเรียนศาสนาภาคกลางคืนสำคัญกว่า ผมไม่มีความสุขเลยในตอนนั้น มันเป็นช่วงที่เก็บกดมาก และผมยังจำทุกความกดดันในตอนนั้นได้ดี เรียนศาสนาจบป.6ก็แล้ว แต่เรียนไปแบบใจไม่ได้อยากเรียน เรียนให้ที่บ้านพอใจ ไม่เคยซ้ำชั้นเรียนเหมือนเด็กคนอื่น แต่ก็งงทำไมที่บ้านไม่จำความดีตรงนั้น สอบก็ได้ที่1 งงมาก ตอนนี้ผมคิดไว้แล้วว่าศาสนานี้ยิ่งนับถือยิ่งใข้ชีวิตร่วมกับคนอื่นในสังคมลำบาก แค่อ่านหนังสือชื่อเล่ม สนทนากับปีศาจ ชนะด้านมืดด้วยปัญญา เป็นหนังสือพัฒนาตัวเอง ของนโปเลียน ฮิลล์ ก็โดนที่บ้านเห็นว่าผมอ่านหนังสือลัทธิล้างสมอง งงเลย ไม่ได้รู้เนื้อหาจริงๆแลิวมาตัดสิน บางทีก็เอาผมไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น ที่ไปเรียนต่อศาสนาระดับสูงที่กทม. แต่ผมกลับเรียนสายอาชีพ ก็ไม่เข้าใจความคิดเหมือนกัน ถ้าผมจะออกจากศาสนาเพราะความกดดัน ถือว่าถูกไหมครับ เพราะศาสนาตามความเป็นจริงแล้วควรนับถือด้วยใจที่อยากนับถือไม่ใช่นับถือเพราะโดนบังคับมันทำให้คนนั้นไม่ได้ศรัทธาจริง