ยิ่งทำไป มันก็ยิ่งว่างอ้างว้าง
ครั้นจะเอาอภิญญาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ
จิตก็มีรอยแหว่ง ให้อภิญญารั่วออก
เพราะเจ้าของบ้านไม่อณุญาต

ตัวตนจริงๆเราก็ไม่ได้มี การบำเพ็ญ การเวียนว่ายตายเกิด ก็ไม่มีอยู่ การบรรลุก็ไม่ได้มีอยู่
เป็นเพียงภาวะของการบำเพ็ญภาวะนึง ที่ปรุงขึ้นมาเป็นจิตเท่านั้น สิ่งต่างๆในโลกก็ไม่ได้มีอยู่

จิตเราก็ไม่ได้มีอยู่ เหมือนเราเป็รแค่ผู้นั่งชมทีวีทั้งวันเปลี่ยนช่องไปมาไม่มีอย่างอื่นให้ทำอีกแล้ว

เมื่ิกายดับจิตก็สลายเหมือนฟองอากาศไร้ที่มาที่ไปแตกออกในอากาศ
เราก็ตื่นจากความฝัน

การบำเพ็ญก่อนหน้าหรือสืบเนื่องจากนี้ก็ไม่มี
เป็นเพียงเเต่จิตปรุงว่ามีเท่านั้น
ถึงมีก็เป็นแค่ภาวะของการบำเพ็ญที่ปรุงเป็นจิตขึ้นมาสืบต่อ
โดยไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกะเรา


ครั้นจะลา ก็ลาไม่ได้ เพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรต้องลา
ในเมื่อการเวียนว่ายไม่มี การบรรลุใดๆก็ไม่มี
การลาจึงไม่มี

ทำไมหนอ แรด ถึงได้โดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเช่นนี้