ประสบการณ์ที่บ้านเป็นหนี้

เราอยากระบายสิ่งที่เราเจอมาตลอดใน1-2ปีนี้ค่ะ ตอนนี้เราเป็นนักศึกษาเรียนอยู่แต่แม่เราติดหนี้ เราไม่รู้ว่าเริ่มแรกแม่เรากู้ไปใช้อะไร แต่หลังๆเริ่มหนักขึ้น เรารู้บ้านบ้านเรามีหนี้เราก็เลยไม่ซื้ออะไรที่ฟุ่มเฟือย ไม่อยากกินหรืออยากได้อะไรแพง แต่เวลาที่เราซื้อข้าวกินที่มหาลัยแม่จะชอบบอกว่าเราใช้เงินไม่เป็น ไม่ประหยัดเราก็อดทนไปเพราะแม่บอกว่าขอภายใน1ปีหนี้ที่บ้านก็จะหมด

      ในปีแรกตอนเราปิดเทอมเราไปทำงานพิเศษเพื่อเอาเงินมาช่วยแม่ใช้หนี้เผื่อมันจะหมดเร็วขึ้น แต่เรื่องมันไม่เป็นแบบที่คิด แม่เราไปกู้หนี้นอกระบบมาให้คนอื่นในจำนวนหลายหมื่นบาท แล้วดอกมันแพงมาก ต้องจ่ายดอกให้เขาวันล่ะ500บาท ตอนนั้นเราช็อคมากเพราะแม่ไม่ได้บอกอะไรเราเลย เราคิดว่าหนี้ที่บ้านเพราะเราก็ทำงานพี่ก็ทำงานช่วย สรุปเงินเดือนที่เราทำตลอดปิดเทอม3เดือนแม่ก็เอาไปหมดแต่หนี้ก็ยังไม่หมด

       ที่สุดคือพี่เราที่ทำงานทุกวันแล้วไม่เคยมีเงินเก็บไว้ใช้ซื้อของของตัวเองเลยเงินที่ทำงานมาทุดเดือนของพี่คือแม่เอาไปหมด จนต้องบอกพ่อว่าเป็นหนี้(แม่เราปิดเรื่องนี้กับพ่อไว้เพราะอยู่คนล่ะที่) พ่อเราเลยต้องไปกู้ที่สหกรณ์ครูเพื่อเอามาใช้หนี้นอกระบบให้แม่จนหมด แล้วแม่ก็สัญญาว่าหนี้จะหมดจะไม่ยืมใหม่ ครอบครัวจะเป็นเหมือนเดิม

       ตอนนี้แม่เราะเป็นหนี้รายเดือนที่ต้องจ่ายทุกเดือนเพราะเป็นหนี้ของคนที่ยืมมาก่อนจะไปกู้นอกระบบแล้วมันไม่หมดไปสักทีเราถามว่าหนี้มีเท่าไหร่ก็บอกว่าแค่2หมื่น แต่ตอนนี้จำนวนที่จ่ายไปมันเยอะกว่า2หมื่นแล้ว จนตอนนี้เราปิดเทอมมา2เดือนแล้ว เดือนแรกเราต้องเอาเงินเดือนเราไปจ่ายค่าบ้านจนหมด แต่เราก็ไม่ว่าอะไรเพราะคิดว่าจะหมดจริงๆ จนตอนนี้แม่เรามาเอาเงินหมื่นที่เราเก็บไว้ยามฉุกเฉินไปใช้หนี้ 

        เราทะเลาะกันหนักมากเพราะเขาเดินมายืมแล้วตะคอกเราจะต้องเอาเงินให้ได้สัญญาว่าจะคืน ตอนนี้เงินเดือนเดือนที่2กำลังจะออก แต่เขามาบอกว่ายืมไปใช้ก่อน เราทำงานPart-timeเงินเดือนได้หมื่นนิดๆ แต่เขาขอไปใช้หมดเลย 

       เราอึดอัดทุกครั้งที่คุยเรื่องเงินเพราะเป็นแม่ลูกกันเวลาเขายืมเขาสัญญาทุกครั้งว่าจะคืนแต่เขาก็ไม่คืนเราเลยสักครั้งพ่อให้เงินเราเอาไปซื้อไอแพดกับโทรศัพท์มือถือใหม่เขาก็เอาไปจ่ายหนี้หมด เราไม่เคยได้กินดีเลยเงินที่ควรเอามาใช้ในครอบครัวเอาไปจ่ายหนี้หมด จนเราไม่อยากอยู่แล้ว เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นหนี้จนต้องฆตต.เพราะมันมืดทุกด้าน มองไปทางไหนก็หาทางออกไม่เจอ แล้วอึดอัดทุกครั้งเวลาที่เขาบอกกับเราทุกครั้งว่า "ถ้าเราไม่ช่วยแม่ แม่จะไปพึ่งใคร" 

       เขาจะเห็นค่าเราเฉพาะตอนที่ยืมเงินเรา แต่เวลาอื่นด่าไม่สนใจ เหตุการณ์ที่เราฝังใจคิด เราทำงานกะดึกยังไม่นอนแล้วง่วงมาก แต่บ้านเราซ้อมเพดานเขาไม่ให้เรานอนเราก็รอได้ เลิกงาน8โมงจนบ่าย2ยังซ้อมไม่เสร็จแล้ววันนั้นเราก็ต้องทำงานต่อเราไม่ไหวแต่ช่างไปพักสูบบุหรี่เราบอกเขาว่าเราง่วงเขาก็ตะคอกเราว่าเรารอไม่ได้หรือไงเขาแค่พักสูบบุหรี่ เขายังไม่กินข้าวด้วยซ้ำ แต่เรายังไม่นอนตอนนั้นปวดหัวจะอ้วกด้วยจนทนไม่ไหวกรี๊ดเลย ช่างเขาเลยรีบซ้อมให้เรา 

       ทั้งนี้เราก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นทะเลาะกับแม่ก็เยอะเราก็ว่าเขาไปเยอะแต่เขาก็ชอบพุดแบบเดิมว่าเขาพึ่งใครไม่ได้แล้ว คำสัญญาที่เขาพูกตอนนี้ก็มีแต่ลมปากเขื่อถืออะไรไม่ได้แล้ว พอเราถามหาเงิน ก็พูดทวงบุญคุณพูดเรื่องค่าเลี้ยงดู ค่ากินแล้วก็จบตรงที่ว่าไม่ได้คิดจะทวงบุญคุณนะ เราเริ่มอยากตายหนี้ปัญหาจากที่บ้านจริงๆร้องไห้เหนื่อยทุกวัน ทำงานก็เหนื่อยแล้วกลับบ้านมาก็มาเจอแบบนี้อีกจนกลายเป็นว่าที่ทำงานคือเซฟโซนของเราแล้ว

    ขอบคุณคนที่อ่านมาจนจบนะคะ เราแค่อยากระบายให้ใครสักคนฟังเราอยากสบายใจแต่เราไม่กล้าไปเล่าให้คนที่รู้จักฟัง แล้วเราก็คิดว่าคงทำงานเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ต่อค่ะเพราะถ้าไม่ใช้หนี้คงโดนอะไรมากกว่านี้แน่ๆ ขอบคุณทุกคนนะคะ💖💖