เราคิดมากไปไหม?

เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ เอาจริงๆเราไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเขาตั้งแต่แรกแล้วค่ะเลยบอกไปเขาก็ไม่ฟังตอนอยู่ประถมเขาตามเราไปทุกทีพอเราไล่เขา ก็ไม่ฟังเลยค่ะพอทีนี้ขึ้นปอหกมาเรารู้ว่ามันมากเกินไปจริงๆค่ะเรารู้ สึกว่าเขาชอบทำตามเราทุกอย่างแต่ก่อนเราก็ไม่ได้คิดแบบนี้หรอกค่ะแต่พอเลือกชมรม เขาชอบวิทยาศาสตร์เราชอบอังกฤษตอนแรกเราก็ไปกับเพื่อนสองคนหลังจากนั้นเขาก็ย้ายตามมา เพราะครูยุบชมรมไปเป็นพวกกีฬาจริงๆเราเห็นว่าเขาชอบเล่นกีฬามากค่ะเพราะเวลาชมรมอื่นเล่นกีฬาเขาก็ไปเล่นจนครูไล่เขาออกจากชมรม ทีนี้เราเคยมีแฟนค่ะตามประสาแฟนกันค่ะทะเลาะกันบ้างพอคืนดีกันเราก็โทรคุยกับแฟนอยู่เขาก็เดินตามเราไปทุกทีแถมมองเราแบบแปลกๆจนเพื่อนอีกคนต้องมาแทรกกลาง แล้วทีนี้พอเราคุยเสร็จเราก็ไปหาเขา เขาก็ไม่คุยกับเราแถมยังมองข้ามเราเดินหนีอีกค่ะ เรารู้สึกไม่ไหวจริงๆ มันมีครั้งหนึ่งเขาบอกกับเพื่อนอีกคนไม่ให้คุยกับเราตอนแรกเราไม่รู้เพราะเพื่อนไม่ได้บอก ตอนเขาไม่มาเพื่อนก็มาบอกเรา เราเป็นคนรักเพื่อนค่ะแต่พอเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวเรื่องอื่นๆด้วยค่ะเช่นขอให้ออกเงินก็ไม่ออกบอกว่าไม่มีแต่ตอนที่เราออกให้หมดก็เห็นเขาไปซื้อขนมกินกับเพื่อนคนอื่นไม่คุยกับเราเลย มันชัดจนพรุ่งนี้จะเลือกชมรมเราไม่เคยเห็นเขาบอกสักครั้งว่าอยากวาดรูป(ตอนในคาบศิลปะเราก็ถามกับครูเกี่ยวกับชมรมครูเขา) พอจบคาบก็ไปดื่มน้ำพอเจอครูเขาก็บอกว่าอยากวาดรูป ตอนเรียนปอหกเขาไม่เคยชอบวาดรูปเลยแค่จับปากกาก็ไม่มี เราเข้าใจว่าความชอบเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แต่มันอดคิดไม่ได้เลยค่ะ เราไม่ได้อยากอคติกับเพื่อนเลยนะคะ