กาลครั้งหนึ่งในหัวใจ🤍

เราเป็นคนไทยมีภรรยาเป็นคนลาว(ไม่มีบัตรเอกสารแสดงตัวตน)มีลูกชายด้วยกัน1คน ลูกเกิดที่ไทย ใบเกิดลูกอยู่ที่เรา ชื่อลูกอยู่ในทะเบียนบ้านเรา แต่อยู่มาวันนึงภรรยาพาลูกหนีไปโดยที่เราไม่รู้ว่าไปเพราะเราไปทำงาน

ทุกคนเคยเป็นมั๊ยครับเวลาตกหลุมรักใครสักคนจะร้อนรนใจตลอดเวลา มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เป็นอาการที่ไม่รู้จะบอกยังไง แต่พอเวลาไม่ได้คุยกับเค้าก็คิดถึงตลอด คิดตลอดว่าเค้าจะทำอะไร ออนหรือป่าว เค้าจ

เรื่องมันคืออย่างนี้ค่ะ แม่เราแอบคุยกับผู้ชายที่อยู่ในกลุ่มพวกคนโสดคนเหงาหาคนคุย อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ แล้วแม่ก็ให้เขายืมเงินไปหมื่นนึงแล้วก็นัดเจอกันที่บ้านของแม่กับเรา แล้วแม่ก็ไล่ให้ไปนอนบ้านยาย เราร้อง

ทีแรกดูแล้วสนุกมาก พอตอนหลัง ชักน่าเบื่อมากๆแม่สองแม่วันๆไม่ทำอะไรบังคับให้ลูกสาวชอบกับคนที่ตัวเองไม่รัก ทำไมถึงไม่เห็นใจลูกบ้าง ถึงขนาดโกหกว่าตัวเองเป็นโรคหัวใจ เอะอะ อะไรก็เดี๋ยวโรคหัวใจกำเริบมันบ่อ

ฉันเคยเห็นแสงดาวพราวกลางฟ้า แต่ไม่งามเท่าตาเมื่อสบเธอ เสียงลมแผ่วพาใจให้พร่ำเพ้อ เหมือนโลกเก่าละเมอให้คืนกลับ เพียงรอยยิ้มเจ้าแตะกลางหัวใจ เหมือนฤทัยถูกร่ายมนต์แห่งสลับ ทุกถ้อยคำทุกลมหายใจนับ ล้วนขาน

https://www.youtube.com/watch?v=zwCaTo_0kuU เราสองคนเคยเดินบนถนนสายเดียวกัน ผ่านรอยยิ้มผ่านเสียงหัวเราะและน้ำตา เคยล้มลงเคยจับมือกันลุกขึ้นมา ทุกวันนั้นยังอยู่ในความทรงจำ แต่เวลาไม่เคยหยุดเดินเส้นทาง