เมื่อใครสักคนจากไป......ความคิดถึงไม่เคยจาง

                      บางครั้งเราเสียพ่อ เสียแม่ หรือแม้แต่สัตว์เลี้ยง ความเจ็บปวดนั้นเกินกว่าที่คำพูดจะบรรยายได้ การเกิด แก่ เจ็บ และตาย เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริงๆ ใจเรากลับไม่ง่ายที่จะยอมรับ

                       คนที่เราเจอทุกเช้า นั่งกินข้าวด้วยกันเช้า-เย็น วันหนึ่งอาจจะไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงรูปภาพและความทรงจำที่เก็บไว้ในใจ ความเสียใจในช่วงแรกอาจค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ความคิดถึงและความรักที่มีต่อพวกเขาจะอยู่กับเราเสมอ

                      บางครั้งเราก็อาจคิดว่าเขายังคอยมองดูเราอยู่จากที่ใดที่หนึ่ง บางครั้งเราก็ปลอบใจตัวเองว่าเขาไปสบายแล้ว ความจริงคือเราไม่มีทางรู้แน่ชัด แต่ทุกความทรงจำ ทุกรอยยิ้ม ทุกเสียงหัวเราะที่เคยมีร่วมกัน จะกลายเป็นพลังที่ช่วยให้เราก้าวเดินต่อไป แม้ในวันที่ใจยังเจ็บอยู่ชีวิตคือการเรียนรู้ที่จะรักและจากลา แต่ในทุกการจากลา ยังคงมีความรักและความคิดถึงที่ไม่มีวันจาง.